మంచంపై పడుకొని ఆ రోజు జరిగిన విషయాలన్నీ నెమరేసుకుంటున్నాడు కిరీటి. కళ్ళు మూసుకుంటే సునయన కళ్ళముందు కనిపిస్తోంది. ఇంతలోనే నిక్కీ ఆలోచనల్లో చొరబడుతోంది. సునయన ముఖం, నిక్కీ ఒళ్ళు కలగలిసిపోయి చిత్ర

కిట్టీ, రేతిరికి వంతెన కాడ సంతెడతన్నారు. పోర్లు మస్తుగుంటరు.. పోదామా మామా?” రంగ చెప్పిన మాటకి అక్కడ కూర్చున్న నలుగురు కుర్రాళ్ళ బ్యాచ్ excite అయ్యారు. కిట్టి, కిరీటి, రంగ, గౌరయ్య

…‘…ఛీ!…ఏమనుకుంటాడే!…’ అందది సిగ్గుపడిపోతూ…నిప్పు తొందరగా రాజుకుంటుంది…వెళ్ళు!… అంటూ దాన్ని పంపించి , నేనూ ఓ రెండు రోల్సూ , కాఫీ కప్పూ అందుకుని హాల్లోకొస్తూండగానే…మెల్లగా బెడ్ రూం తలుపేసిన చప్పుడూ…సోఫాలో కూర్చుంటూండగానే

‘…ఎందుకైందో అడిగావా?…’ అంది వకుళ… బాగ్ లోంచి ఆపిల్ పళ్ళు తీసి …అడిగానులే బుధ్ధి తక్కువై…అది చెప్పింది విన్నాక తలెక్కడెట్టుకోవాలో అర్థం కాలేదు…అన్నాను… ‘…ఏవందేంటీ!?…’ అంది వకుళ ఓపండుని కసకసా కోస్తూ

…సుజాతక్క రమ్మందే …కాలేజ్ అయినతర్వాత వెళ్దాం వాళ్ళింటికి…’ అన్నాను వకుళ తో మర్నాడు లంచ్ టైమ్ లో…‘…మరి పిల్లలో!…’అందది….వికాస్ పికప్ చేసెళ్తానన్నాడులే నలుగుర్నీ!…శ్యామా ఉంటుంది మనమొచ్చేదాకా!…అన్నాను…సరే నన్నట్లుగా తలూపిందది… …అనుకున్నట్లుగానే వెళ్ళాం

ఎందుకు చెయ్యడూ!… ఇంటి దగ్గర దిగింతరవాత. ‘…బాగ్స్ తెచ్చుకోండి పిల్లలూ!…’ అంటూ కార్ తాళాలు వాళ్ల చేతికిచ్చి నాతోబాటు లోపలికొచ్చాడు వికాస్… …కాసేపట్లో ఇద్దరి బాగ్సూ మోసుకుంటూ చిన్నాడొచ్చాడు . వాడి