“హల్లో ఆనంద్…కంగ్రాచ్యులేషన్స్” లాయర్ అరుణ్ ఫోన్ లో దాదాపు అరిచాడు.
“మనం కేసు గెలిచామా?” నేను ఊపిరి బిగబట్టి అడిగా.
“అవును. ఆ ల్యాండ్ మొత్తం ఇప్పుడు మీదే” అరుణ్ ఉత్సాహంగా చెప్పాడు.
నాకు ఒక్కసారిగా సగం బరువు తగ్గిపోయి గాలిలో తేలిపోతున్నట్టుగా అనిపించింది. ఇన్ని సంవత్సరాలూ స్థానిక భూ బకాసురుల చేతిలో ఉన్న మా ల్యాండ్ ఇప్పుడు తిరిగి మా చేతికి వచ్చింది.
“ఇంకో గుడ్ న్యూస్ చెబుతాను.” అరుణ్ మరలా అరిచాడు.
“ఏదైనా సర్ప్రైజా?” నేను అడిగా.
“అవును. స్థానికుడు ఒకడు మీ ల్యాండ్ ని 12 కోట్లకు కొనడానికి సిద్ధంగా ఉన్నాడు.”
నా చెవులను నేనే నమ్మలేకపోయా. డిస్ప్యూట్ లో ఉన్న ఆ ల్యాండ్ ని కొనడానికి ఇప్పటిదాకా ఎవరూ ముందుకు రాలేదు. ఒకవేళ ఏ విధమైన డిస్ప్యూట్ లేకపోయినా ఆ ల్యాండ్ ఇప్పుడు పెరిగిన రేట్లు ప్రకారమైనా 9 కోట్లకు మించి ఉండదు.
“నమ్మలేకపోతున్నా అరుణ్.”
“అవును ఆనంద్. ఇది నమ్మలేని నిజమే. కాని ఆ వ్యక్తి చాలా పవర్ ఫుల్. ఆ ఆక్రమణదారుల్ని పంపించి వేయడం అతనికి పెద్ద సమస్య కాదు. ఈ మధ్యే అతనికి ఒక పెద్ద కాంట్రాక్ట్ వచ్చింది. అందువల్ల మీ ల్యాండ్ వంటి ఒక పెద్ద ముక్క అవసరమైంది. అతని అవసరం తీరిపోయిన తర్వాత మన ల్యాండ్ మొఖం చూసేవారే ఉండరు. అందువల్ల అతను ల్యాండ్ కోసం వెతుకుతూ ఉన్నపుడే వీలైనంత తొందరగా మీరు అమ్ముకోవడం మంచిదని నా సలహా.” అని లాయర్ కోరాడు.
అరుణ్ ఎప్పటినుంచో మా ఫ్యామిలీ ఫ్రండ్. అతను చెబుతున్నది కరక్టేనని నా నమ్మకం. ఇన్ని లిటిగేషన్స్ లో ఉన్న ఈ ల్యాండ్ ని ఇక అమ్మలేమేమో అనుకుంటూ ఉండగా ఇప్పుడు చిన్న ఆశ కలుగుతుంది. సమాధానం ఇవ్వడానికి 2 నిమిషాలు సంకోచించా.
నేను తటపటాయిస్తుంటే అరుణ్ అన్నాడు “ఎటూ తేల్చుకోలేకపోతున్నావా? ఒకసారి శ్వేత తో కూడా మాట్లాడి ఫైనల్ డెసిషన్ తీసుకో.”
అతను చెప్పిందే కరక్ట్ అనిపించింది. అందుకే “శ్వేతతో మాట్లాడి సాయంకాలం లోపు ఫోన్ చేస్తా.” అని చెప్పా.
“నీ ఇష్టం ఆనంద్. కాని లేట్ చేయవద్దు.” అని ఫోన్ పెట్టేసాడు.
నాన్నగారు ఉన్నప్పుడు అన్నీ తనే చూసుకునేవారు. అనుకోకుండా రెండేళ్ళ క్రితం ఆయన పోవడంతో ఈ కోర్టు పని నేనే చూసుకోవలసి వచ్చింది. నాకు ఈ లీగల్ వ్యవహారాలు బొత్తిగా తెలియవు. చివరి రోజుల్లో నాన్నగారు ఈ దావా గురించి వివరంగా చెప్పబట్టి కొంతైనా అర్ధమైంది. మొదటి నుంచి ఈ ల్యాండ్ కేస్ అరుణే చూస్తున్నాడు.
అక్కయ్యకు ఫారెన్ సంబంధం చేయడంతో అక్కడే సెటిల్ అయిపొయింది. వాళ్ళు బాగా స్థిరపడ్డారు. అక్కయ్యకు ఇవ్వవలసింది నాన్నగారు పెళ్లి టైం లోనే రిజిస్టర్ చేసేసారు. ఇప్పుడు అమ్మ కూడా అక్కయ్య దగ్గరే ఉంటుంది.
నా భార్య శ్వేతకు ఫోన్ చేశా ఎంగేజ్ వచ్చింది. ఎందుకో కాని శ్వేత వారం రోజుల నుంచి అదో రకంగా చాలా మూడీగా ఉంటుంది. ఈ వార్త వింటే తప్పకుండా సంతోషంతో హ్యాపీ మూడ్ లోకి వస్తుంది. అని మళ్ళీ కాల్ చేశా.
ఈసారి లిఫ్ట్ చేసి “ఏమిటి సంగతులు?” శ్వేత బదులిచ్చింది.
నేను ఫోన్ లోనే ఆమెకు విషయం మొత్తం చెప్పేసరికి ఒక్కసారిగా సంతోషంతో ఉక్కిరిబిక్కిరి అయింది.
“ఇలా జరుగుతుందని తెలుసు గాని, జరిగిందని వినడం ఆనందంగా ఉంది. నేను ఇప్పుడే ఇంటికి వస్తున్నాను.” అని ఫోన్ కట్ చేసింది.
బయట జోరుగా వర్షం పడుతుంది. శ్వేత ఈ వర్షంలో ఎలా వస్తుందో అనుకుంటూ ఉండగా “ఏమిటి ఆనంద్…చాలా సంతోషంగా ఉన్నావు?” ఎదురింట్లో ఉండే మునిరత్నం మా ఇంట్లోకి వస్తూ పలకరించాడు.
అప్పుడు గుర్తు వచ్చింది డోర్ తీసే ఉందని. మావి రెండూ ఎదురెదురు పోర్షన్లు. ఫ్లోర్ కి రెండు చొప్పున మొత్తం పది ఫ్లాట్లు ఉన్న చిన్న అపార్ట్మెంట్ మాది. కొంచెం రిమోట్ ఏరియా అయినా కూడా మా శాలరీస్ ను దృష్టిలో పెట్టుకుని, EMI జాగ్రత్తగా కాలిక్యులేట్ చేసుకుని ఈ ఫ్లాట్ కొనుక్కున్నాం. నేను ఫోన్ లో పెద్దపెద్దగా మాట్లాడడంతో విషయం మొత్తం అర్ధమై ఉంటుంది. నేరుగా లోపలకు వచ్చాడు రత్నం. అయన ఇండియన్ బ్యాంక్ మేనేజర్. పెద్దగా వయసు లేకపోయినా రిజర్వేషన్ వలన మేనేజర్ అయ్యాడు. మంచివాడు…చాలా కలుపుగోలుగా ఉంటాడు. భార్య డెలివరీకి పుట్టింటికి వెళ్ళడంతో ఒక్కడే ఉంటున్నాడు. ఎందుకో ఈ రోజు ఉన్నాడు గాని…ఈ టైంలో సామాన్యంగా ఇంట్లో ఉండడు.
ఆయనకు మా ల్యాండ్ లిటిగేషన్ సంగతి తెలుసు. నాలుగైదు సందర్భాలలో ఆయన సలహా కూడా తీసుకున్నా. ఇప్పుడు విషయం మొత్తం వినే ఉంటాడు కాబట్టి దాయదలచుకోలేదు.
“రా రత్నం. రా…కూర్చో.” అని సోఫా చూపించా.
“ఏదో శుభవార్త లాగా వినిపించింది” రత్నం చాలా ఓపెన్ గా మాట్లాడతాడు. అందుకే అతనంటే నాకు చాలా ఇష్టం.
“అవును…నీకు తెలుసుగా కోర్టులో ఉన్న మా ల్యాండ్ డిస్ప్యూట్ విషయం. దాన్లో మేము గెలిచాం. లాయర్ ఫోన్ చేసాడు.” రెండు ముక్కల్లో చెప్పా.
“కంగ్రాట్స్ ఆనంద్.” అని షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చాడు.
ఆ ల్యాండ్ విషయమే మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా శ్వేత వచ్చింది.
వర్షంలో పూర్తిగా తడిచి పోయింది. ఆమె వేసుకున్న నల్లటి సూట్ తడిచి బంగారపు రంగు చర్మానికి అతుక్కు పోయింది. పొట్టి స్కర్ట్ లో నుంచి నున్నగా బలిసిన తొడలు తడితో మెరుస్తున్నాయి. ఆ టైట్ సూట్ ఆమె వంపు సొంపులని బహిర్గతం చేస్తుంది. తన యూనిఫాం అలాగే ఉంటుంది. అయిదు అడుగుల ఆరు అంగుళాల ఎత్తు ఉండి కొంచెం బొద్దుగా ఉంటుంది. గుండ్రని మొహం, పెద్ద పెద్ద కళ్ళు, ఎత్తైన పిరుదులు… కసెక్కించే గుండ్రని పెద్ద సళ్ళు…ఏది ఎక్కడ ఎంత ఉండాలో అంత ఉండి చూసేవాళ్ళకు పిచ్చెక్కిస్తుంది. శ్వేత బయటకు వెళితే తలతిప్పి చూడని మగాడంటూ ఉండడు. వచ్చే నెల అంటే మే నెలలో తనకు 26 సంవత్సరాలు నిండుతాయి.
సూట్ తీసి అవతల పారేస్తూ నా వంక చూసి “ఆనంద్! నువ్వు చెప్పింది నిజమేనా?” అని కళ్ళు తిప్పుతూ ఆనందంగా అడిగింది.
“నిజం శ్వేతా. అరుణ్ ఫోన్ లో విషయం చెప్పి ఫోన్ పెట్టేయగానే నీకు చేసా. ఇంకా డీల్ ఓకే చేయలేదు. నీతో మాట్లాడి చెబుతానని చెప్పా.” అని నేను అనగానే రత్నంను చూసి “విన్నావా అన్నయ్యా…కోర్టులో మేము కేసు గెలిచాం.” అని సంతోషంగా చెప్పింది.
“సరే…నేను వస్తా. మీ మధ్యలో నేను ఎందుకు? ఈ ఆనందకరమైన సమయాన్ని మీరు ఎంజాయ్ చెయ్యండి.” అని లేచి వెళ్తుంటే “బై అన్నయ్యా.” అని చెయ్యి ఊపుతూ చెప్పింది. నా కంటే కూడా రత్నంతో శ్వేత కు చనువు ఎక్కువ. ఇప్పుడు అతని భార్య కూడా దగ్గర లేకపోవడంతో కాఫీ, టిఫిన్, కూరలు లాంటివి ఇస్తూ ఉంటుంది.
ఆయన వెళ్ళగానే తలుపు వేసి శ్వేత పరుగెత్తుకుని వచ్చి నన్ను గాఢంగా కౌగలించుకుంది. ఆమె ఎత్తైన సళ్ళు నా చెస్ట్ కి వత్తుకుని సగానికి అణిగిపోయాయి. రెండు చన్నుల మధ్య లోయ స్పష్టంగా దర్శనమిచ్చింది. నేను శ్వేతను గట్టిగా నాకేసి అదుముకుని, పెదాలు అందుకుని ముద్దు పెట్టా.
చాలాసేపటికి శ్వేత నా నోటిని దూరంగా నెట్టి అన్నది “నిజంగా మనకి ఇది ఎంతో గొప్ప న్యూస్. నేను ఇంకా నమ్మలేక పోతున్నా.”
నేను పెద్దగా నవ్వి “నిజమే శ్వేతా.” అని మరలా దగ్గరకు లాక్కుంటూ అన్నా.
“ఇలా జరుగుతుందని తెలుసు గాని, నిజంగా జరిగిందంటే నేను ఇప్పటికీ నమ్మలేక పోతున్నాఆనంద్. మనం కేసు గెలవడమే కాకుండా 12 కోట్లు వస్తున్నాయా….మై గాడ్!” శ్వేత ఆశ్చర్యంతో నా మొఖమంతా ముద్దులు పెడుతూ చెప్పింది.
“అవును…నాకు కూడా ఇదొక కలలాగా ఉంది.” అంటూ నేను శ్వేతను ముద్దు పెట్టుకుని ఆమె బట్టలు ఒక్కొక్కటి తీసేస్తున్నా.
“అవును ఆనంద్. మనలాంటి మిడిల్ క్లాస్ వారికి 12 కోట్లంటే మామూలు విషయం కాదు. కావాలంటే మన పొలం కొనేవాళ్ళను 12 రోజులు నన్ను వాడుకోమను.”
నేను నవ్వి “జోక్ చేస్తున్నావా?” అని అడిగా.
“సీరియస్ గానే చెబుతున్నా. నేనేమైనా పతివ్రతనా? నన్నుథాయిలాండ్ లోనే చెడగొట్టావుగా. ఇంక ఇప్పుడు కొత్తగా పోయేదేముంది. రమ్మను నేను రెడీ.”
నేను అపనమ్మకంగా శ్వేత కళ్ళ లోకి చూసి “మరి అంత కోరికగా ఉంటే…థాయిలాండ్ నుంచి వచ్చిన తర్వాత నేను ఎంత చెప్పినా ఒక్కడితో కూడా ఎందుకు ట్రై చేయలేదు?”
“పన్నెండు కోట్లు ఇచ్చేవాడిని తీసుకురా…ఇప్పుడే రెడీ.” అని నన్ను రెచ్చగొట్టింది.
నేను అపనమ్మకంగా శ్వేత కళ్ళ లోకి చూసి “ఈ నైట్ కైనా రెడీయేనా?”
“పన్నెండు కోట్లు ఇచ్చేవాడిని తీసుకురా…ఈ నైట్ కే రెడీ.” అని నన్ను రెచ్చగొట్టింది.
“ట్రై చేస్తా…రెడీగా ఉండు.” అని అనగానే శ్వేత “నాకు…ఒక్క నైట్ కి పన్నెండు కోట్లు! హహ్హహ్హ.” అంటూ పెద్దగా నవ్వింది.
ఒక్క నిమిషంలో ఇద్దరం నగ్నంగా తయారయ్యాం. ఆమె చక్కదనం నన్ను పిచ్చి వాడిని చేస్తుంది. శ్వేత కూడా నిగ్రహించుకోలేక నా మొడ్డను పట్టుకుని నాలుగు సార్లు ముందుకూ వెనకకూ ఆడించి నన్ను బెడ్ రూమ్ లోకి లాక్కెళ్ళింది. నన్ను బెడ్ మీద పడుకోనిచ్చి నా మొడ్డని నోట్లోకి తీసుకుంది. ఆమె లాలాజలంతో నా రాడ్ తడిచిపోయింది. తర్వాత ఆమెను లాగి బెడ్ మీదకు తోసి ఆమె కాళ్ళను పగలదీసా. పింక్ కలర్ లో తడితో నిగనిగలాడుతున్న ఆమె ఆడతనం రా…రమ్మని ఆహ్వానిస్తుంది. ఆవేశం పట్టలేక ఒక్కసారిగా ఆమెలోకి దిగబడిపోయా. నేను తన కండరాలను చీల్చుకుంటూ లోపలకు దిగుతుంటే తీయగా మూలిగింది.
ఇద్దరిలో వేడి చల్లారాక తీరికగా కూర్చుని అరుణ్ చెప్పిన విషయం మాట్లాడుకున్నాం. నాన్నగారు ఉంటే ఏం నిర్ణయం తీసుకునేవారో గాని ఇప్పుడైతే మాత్రం ఎన్ని రకాలుగా ఆలోచించినా ఆ ల్యాండ్ అమ్ముకోవడమే కరక్ట్ అని డిసైడ్ అయ్యాం.
అదే మాట చెప్పడానికి అరుణ్ కి ఫోన్ చేసి ఫైనల్ గా “ఓకే అరుణ్. నువ్వు చెప్పినట్టే చేద్దాం.” అని చెప్పా.
“గ్రేట్…నేను పేపర్స్ రెడీ చేస్తాను. వచ్చే వారానికి ఆ పని పూర్తి కావచ్చు.” అని కొంచెం ఆగి “నన్ను నమ్ము ఆనంద్. ఇది చాలా మంచి డీల్.” అరుణ్ నొక్కి చెప్పాడు.
మేము మరికొంత సేపు మాట్లాడిన తర్వాత శ్వేత మాట్లాడతానంటే ఫోన్ తనకు ఇచ్చి నేను బాత్రూం కి వెళ్ళా.
నేను బాత్రూం లోనుంచి వచ్చేవరకు అరుణ్ తో నవ్వుతూ సంతోషంగా మాట్లాడుతూనే ఉంది శ్వేత. నేను రాగానే “మాట్లాడతావా?” అంటూ ఫోన్ నాకు ఇచ్చి తను బాత్రూం కి వెళ్ళింది.
మరొకసారి నా అంగీకారం చెప్పగానే మేము అక్కడికి ఎప్పుడు రావాలో ఫోన్ చేస్తానని బై చెప్పి ఫోన్ పెట్టేసాడు అరుణ్ .
అమ్మకు, అక్కయ్యకు ఫోన్ చేసి చెప్పా. ఇద్దరూ చాలా ఆనందపడి, ల్యాండ్ అమ్మే విషయం మాత్రం నా ఇష్టమని చెప్పారు ఇద్దరూ. ఈ కేస్ ఓడిపోతే శ్వేత ఆస్తి తప్ప నాకు చిల్లిగవ్వ స్థిరాస్తి ఉండదు. అక్కయ్య మాత్రం తనకు ఇచ్చిన ఆస్తిని ఇబ్బంది లేకుండా అనుభవిస్తుంది. ఇప్పటి వరకు ఆ విషయంలో అక్కయ్య కొంచెం గిల్టీగా ఉంది. ఇప్పుడు చాలా హ్యాపీగా ఫీల్ అయింది.
కోర్ట్ లో కేసుకు సంబంధించిన అవసర నిమిత్తం ఆ ల్యాండ్ లో సగం శ్వేత కి రిజిస్టర్ చేయడం వలన శ్వేత కూడా నాతో అక్కడి కోర్టుకి రెండు సార్లు వచ్చింది. రిజిస్ట్రేషన్ కాబట్టి ఇప్పుడు కూడా తప్పనిసరిగా నాతో ఆ ఊరు రావలసి వచ్చింది.
రెండు రోజుల తర్వాత అరుణ్ ఫోన్ చేసాడు. “కోర్టులో ఇంకొంచెం వర్క్ పెండింగ్ ఉంది. రెండు వారాల్లోపే పూర్తి అవుతుంది. ఈ రోజు మార్చ్ 22 గదా. ఫస్ట్ తర్వాత మీకు ఎప్పుడు వీలైతే అప్పుడు బయలుదేరండి.” అని క్లియర్ గా చెప్పాడు.
చాలారోజులు టైం ఉండడంతో తీరికగా అన్నీ సరిచూసుకుని ఏప్రిల్ 5 వ తేదీ గురువారం రోజున ఆ ఊరు వెళ్ళడానికి బస్ టికెట్ బుక్ చేశా. ఈ లోపు శ్వేత కి పీరియడ్ వచ్చి స్నానం కూడా అవుతుంది.