మీ నారాయణమూర్తి మావయ్య కూతురు పల్లవి పెళ్ళి. మనందర్ని తప్పకుండా రావాలని ఒకటికిపదిసార్లు ఫోనుచేసి మరీ చెప్పాడు మీ మావయ్య. యూఎస్*లో ఎమ్మెస్* చేస్తున్న కూతురు అనన్యతో ఎంతో ఆనందంగా అన్నాడు కృష్ణమూర్తి.‘అబ్బా…. డాడీ….! నాకు ఇండియా రావడమంటే పరమబోర్*. పైగా నేదునూరు శుద్ధ పల్లెటూరు. నేను రాను. ప్లీజ్* కావాలంటే మీరు వెళ్ళండి’ వాట్సప్* మెసేజ్* చూసుకుంటూ అంది అనన్య.‘ఇప్పుడు ఇండియాలో పల్లెటూర్లు నువ్వను కున్నట్లు లేవమ్మా! ఎంతో డెవలప్* అయ్యాయి. మన నేదునూరు కూడా చాలా మారిపోయింది. ఎప్పుడో నీ చిన్నప్పటికీ, ఇప్పటికీ నేదునూరులో చాలా మార్పు వచ్చింది’ మెల్లగా కూతురికి నచ్చచెప్పాడు కృష్ణ మూర్తి. ‘అమ్మా! కోనసీమ అందాలే వేరు. చక్కటి పంట పొలాలు, కొబ్బరిచెట్లు, చిన్నచిన్న పిల్లకాలువలు. అబ్బా మళ్ళా ఎన్నాళ్ళకో మనఊరి ‘మట్టివాసన’ చూడ బోతున్నాను. పల్లవి పెళ్ళికుదిరిందని తెలిసినప్పటి నుండి ఎప్పుడెప్పుడు ఇండియాకి వెళదామా అని నేనూ అమ్మా తెగ ఎదురుచూస్తున్నాం. అంతేకాదు మేనకోడలకి అప్పుడే మీ అమ్మ ఎన్నెన్ని నగలు కొందో నువ్వే చూడు’ అంటూ అక్కడే ఉన్న భార్య సునీతను ఆటపట్టిస్తూ అన్నాడు కృష్ణమూర్తి.‘అనన్యా! నాన్న నన్ను అంటున్నారేగానీ మీ మావయ్యకోసం ఇదిగోచూడు ఎన్నెన్ని గిప్టులు కొన్నారో.
అలాగే నీ బావ శ్రవణ్*కోసం ఐఫోన్* కొన్నారు’ నవ్వుతూ అంది సునీత.‘అమ్మా…! ప్లీజ్* ఆపండి. అయినా ఇప్పుడు మనం లక్షలు ఖర్చుపెట్టి ఇండియాకి వెళ్ళకపోతేనేం. ఇండియా రావడం నాకు అస్సలు ఇష్టం ఉండదని మీకు తెలుసు. ముఖ్యంగా పల్లెటూరి వాళ్ళు కంట్రిబ్రూట్స్*లా ప్రవర్తిస్తారు. అలాగే అక్కడికి వెళ్ళిన తర్వాత నన్ను జీన్స్*వద్దు లంగాఓణీ వేసుకోమని బలవంత పెడతారు’ కాస్త చిరాగ్గా అంది అనన్య.‘అమ్మా అనన్యా…! దయచేసి డబ్బుకి, ప్రేమాభి మానాలకు ముడిపెట్టకు. వాళ్ళ ఆదరణ, ఆప్యా యతల ముందు మనకున్న ఈ కోట్లు దిగదుడుపే. ఎప్పుడో నీ చిన్నప్పుడు మన తాతగారి ఊరెళ్ళాం. తర్వాత నీ చదువు వంకతో ఎక్కడికీ వెళ్ళలేకపోయాం. నీ చదువు కోసం మా కోరికలు కూడా చంపుకున్నాం’ కాస్త కోపంగా అనడంతో ‘సారీ…డాడ్*.. ఐకెన్* అండర్*స్టాండ్* యువర్* ఫీలింగ్స్*. ఓకే, నేనూ మీతో వస్తాను’ అంటూ అనన్య కోపంగా తన రూములోకి వెళ్ళిపోయింది.‘ఎందుకండీ దానితో అలా మాట్లాడారు. ఇప్పుడు మనం ఇండియా వెళుతున్నది నా మేనకోడలు పెళ్ళితోపాటు మనమ్మాయి పెళ్ళి నా మేనల్లుడు శ్రవణ్*తో జరిపించే విషయం కూడా మాట్లాడదా మనే కదా! మరిప్పుడు దాన్నిలా బెదిరిస్తే అది మన మాట ఇంక అస్సలు వినదు’ బాధగా అంది సునీత.
నిజమే, నేనంతదూరం ఆలోచించలేదు. అయినా మన శ్రవణ్*కి ఏం తక్కువని కాదంటుంది. అగ్రి కల్చర్* ఎమ్మెస్సీలో గోల్డ్*మెడలిస్టు. మన ఊళ్ళో ఉంటూనే హాయిగా ఆర్గానిక్* కెమికల్స్* ఉపయోగిస్తూ చక్కగా వ్యవసాయం చేస్తున్నాడు. ఈ కాలం యువతకు ఎంతో ఆదర్శంగా ఉన్నాడు. సునీతా, మీ నాన్నగారు మన పెళ్ళికి ఒప్పుకోకపోతే మీ అన్నయ్యే మీ నాన్నగారికి నచ్చచెప్పి మనపెళ్ళి జరిగేలా చేశాడు. అటువంటి గొప్పవాడు అనన్యకి మామగారైతే అంతకన్నా అదృష్టం ఏముంటుంది? గొప్పకాదుగాని మన శ్రవణ్*కి కూడా అన్నీ వాళ్ళ నాన్నపోలికలే వచ్చాయి. మనమ్మాయే కనక శ్రవణ్*ని చేసుకుంటే అది జీవితంతో ఎంతో సుఖపడుతుంది’ భార్యతో మాట్లాడుతూ కృష్ణమూర్తి బెడ్రూములోకి వెళ్ళి మంచంమీద వాలి పోయాడు. చిన్ననాటి రోజులు, సునీతతో ప్రేమ వివాహం… ఒకదానివెంట మరోటి సినిమా రీళ్ళలాగా మనసులో తిరిగాయి.
సునీత, తను ఒక ఊరివాళ్ళే. వాళ్ళ అన్నయ్య నారాయణ తనకు ప్రాణస్నేహితుడు. ఆదివారం వస్తే చాలు నారాయణవాళ్ళ ఇల్లే తన కేరాఫ్* ఎడ్రస్*. ఇంజనీరింగ్* పూర్తయ్యాక ఎంబిఏ కోసం కెనడా వెళ్ళేముందు ఓ ఆదివారం నారాయణ ఇంటికి వెళ్ళాడు. ‘నారాయణ బైటకు వెళ్ళాడు బాబూ, నువ్వువెళ్ళి డాబామీద వాడి రూములో కూర్చో, వచ్చేస్తాడు’ అని నారాయణ తల్లి చెప్పడంతో మేడమీదకు వచ్చాడు కృష్ణమూర్తి. అప్పుడే అతని జీవితంలో ఓ మరపు రాని సంఘటన జరిగింది.ఫఫఫకొంతసేపు మేడమీద గదిలో కూర్చున్నాడు మూర్తి. ఎంతకీ నారాయణ రాలేదు. అసహనంగా మేడ మీద కిటికీదగ్గరకు వచ్చాడు. కిందకి చూసి నోట మాట రానివాడిలా ఉండిపోయాడు.
అప్పుడే బాత్*రూములోకి వచ్చిన సునీత మెల్లమెల్లగా తన ఒంటిమీద బట్టలు ఒక్కొక్కటిగా ఊడదీస్తూ స్నానానికి సిద్ధమౌతోంది. ఆ బాత్రూమ్*కి పైకప్పు లేకపోవడం మూర్తిపాలిట వరంగా మారింది. ఓ ఆడపిల్ల అందులోను సునీతలాంటి అందమైన అమ్మాయి స్నానం చేస్తుంటే దొంగచాటుగా చూడ్డం తప్పు అని తెలిసీ మూర్తి మెల్లగా వెనక్కివచ్చి కుర్చీలో కూర్చున్నాడు.అతడి కాళ్ళు వణుకుతున్నాయి. మనసులో కంగారు! ఏదో తెలియని భయం, మరోవైపు ఆత్రుత, ఏదో తెలియని అనుభూతి! జీవితంలో మొదటిసారి ఓ అమ్మాయి స్నానం చేస్తుంటే నగ్నంగా చూశాడు. సునీత రూపమే మాటిమాటికి అతడి కళ్ళముందు కదలాడుతోంది. ఆపుకోలేకపోయాడు. మెల్లిగా మళ్ళీవెళ్ళి కిటికీ పక్కన నిలబడ్డాడు. భయంభయంగా తొంగి చూస్తూ ఆమె అందాలు తనివితీరా ఆస్వాదించ సాగాడు. అతని గుండె వేగంగా కొట్టుకుంటోంది. ఒంట్లో రక్తం ఆవిరిలా ప్రవ హిస్తూ శరీరాన్ని వేడెక్కించింది. అతనికి స్పష్టంగా తెలుస్తూనే ఉంది. గుండెల్లో ఏదో తెలియని దడ, నోరు తడార్చుకుపోతోంది. ఓ పక్క ఎవరైనా వస్తా రేమోనన్నభయం, కాళ్ళల్లో వణుకు. అయితే అవేమి తెలియని సునీత హాయిగా ముఖానికి పసుపు రాసుకుని తలారా స్నానం చేస్తోంది.
ఆమె ఒక దేవకన్యలా, అజంతా శిల్పంలా కనిపించసాగింది మూర్తికి. ఆమె తలమీంచి పోసు కుంటున్న నీళ్ళు ఆమెలోని అణువణువునూ స్పృశిస్తూ పాలరాతిశిల్పంలాంటి ఆమె ఒంటిమీద నుంచి మెల్లగా కిందకు జారుతున్న దృశ్యం…! అబ్బా తానే ఆ జలధారగా మారితే ఎంత బాగుండును! మనసులో అనుకుని మెల్లగా మునివేళ్ళ మీద పైకిలేచాడు. ఆపాదమస్త కాన్నీ తనివితీరా ఆస్వాదిస్తూ పరవశించి పోయాడు. అబ్బా ఎంత అందం! శీతాకాలపు నీరెండ తెల్లటి ఆమె మేనిఛాయను బంగారు వర్ణంలోకి మార్చేస్తుంటే శంఖంలాంటి ఆమె మెడ కింద బంగారు కలశాలు ఆమె మేనికి ఎన్నెన్నో సొగసులు తెచ్చి పెడు తున్నాయి. పొడవాటి నల్లని ఆమె కురులు తడిసి, నాజూకైన ఆమె నడుముని అంటిపెట్టుకుని ముద్దాడుతుంటే, అబ్బా ఆ కురులు ఎంత అదృష్టం చేసుకున్నాయో కదా అని అనిపించింది మూర్తికి. ఎవరో మేడ మీదకు వస్తున్న అలికిడి! గుటకలు మింగుతూ కంగారుగా వెనక్కువచ్చి అక్కడున్న కుర్చీలో కూర్చున్నాడు మూర్తి. ఏదో పుస్తకంతీసి అన్యమనస్కంగా చదువుతున్నట్టు నటిస్తున్నాడు. ‘సారీరా మూర్తీ…! అమ్మ ఏదోతెమ్మంటే వెళ్ళాను. ఏంటి విశేషాలు, కెనడా ఎప్పుడు వెళ్తున్నావు’ అని నవ్వుతూ పలకరించాడు నారాయణ. ‘అట్లతద్ది తర్వాత వెళతాను’ అంటూ పొడిపొడిగా మాట్లాడి ‘నాకు పని ఉంది, సాయంత్రం వస్తానురా’ అంటూ కంగారుగా కిందకు దిగిన మూర్తికి తెల్లటి లంగా, ఎర్రటి ఓణిలో కురులు విరబోసుకుని అపర దేవ కన్యలా ఎదురుపడింది సునీత. నోటమాటరాని వాడిలా ఆమెవంక చూసి ముసిముసిగా నవ్వు కుంటూ ఇంటికి వెళ్ళిపోయాడు.
అట్లతద్దిరోజున కొత్తగా పెళ్ళైన అమ్మాయిలు, ఇంకా పెళ్ళికావాల్సిన కన్నెపిల్లలు, ముత్తైదువులు చేతి నిండా ఎర్రటి గోరింటాకు పెట్టుకుని అట్లతద్దినోము నోచుకుంటారు. ఈ నోము చేసుకుంటే పెళ్ళికాని పిల్లలకు అందమైన మంచిభర్త వస్తాడని నమ్మకం.పల్లెటూళ్ళలో అట్లతద్దినాడు తెల్లారగట్లే లేచి పిల్లలు రకరకాల ఆటలు ఆడుకుంటారు.
అలాగే ఆరోజు మూర్తి, నారాయణ, సునీత అందరూ ‘అట్ల తద్దోయ్*, ఆరట్లోయ్*… పీటకింద పిల్లల్లారా జెల్ల ల్లారా… లేచి రండోయ్*’ అంటూ అరుస్తూ చుట్టు పక్కల పిల్లల్ని నిద్రలేపి, ఆటలు ఆడుతూ చివరిగా దొంగాట కోసం పంటలు వేసుకున్నారు. అందర్నీ పట్టుకునేవంతు నారాయణకు వచ్చింది. ఒకటి, రెండు… అంటూ అంకెలు లెక్కపెడుతుంటే పిల్ల లంతా తలోమూలకు వెళ్ళి దాక్కున్నారు. మూర్తి, సునీత పరుగులు తీసి అనుకోకుండా ఓ గోడమూల దాక్కుని, ఓరగా నారాయణరాకను గమనించసాగారు.వారిద్దరిమీద మసకవెన్నెల పడుతోంది. ఆ వెన్నెలను తప్పించుకుని నారాయణకు కనిపించ కుండా ఉండేందుకు ఇద్దరూ కొద్దిగా గోడనీడలోకి వెళ్ళారు. మూర్తి గోడవారగా నారాయణను వంగుని గమనిస్తుంటే, అతని వీపుమీద ఆని సునీతకూడా గమనించసాగింది. అలా అనినప్పుడు ఆమె ఎద గిరులు మెత్తగా మూర్తి వెన్నుని ముద్దాడాయి. మూర్తిలో ఏదో తెలియని హాయి. మెల్లిగా తనవీపు మరింత వెనక్కిపోనిచ్చాడు. అంతకుముందు పరుగెత్తిన ఆయాసంతో ఆమె ఎద పైకీ కిందకీ లేస్తూ ఆమె గుండెచప్పుడు అతనికి స్పష్టంగా విని పించసాగింది. ఆమె ఉచ్ఛ్వాసనిశ్వాసలు చెంపకు వేడిగా తగులుతుంటే అతడిలో ఏదో తెలియని అనుభూతి! అంతలో పక్కన ఏదో అలికిడి. ‘ఏంటి మూర్తీ’ అని కంగారుగా అడిగింది సునీత. ‘కొంప దీసి పాముగానీ కాదుకదా’ అన్నాడు మూర్తి నవ్వుతూ. ‘అమ్మో పామా…! అంటూ భయంతో గట్టిగా అతన్ని వాటేసుకుని కళ్ళు మూసుకుంది సునీత. ఆమె ఎద సంపద అతని ఛాతీని బలంగా హత్తుకుంది. ఆమె మెత్తనిస్పర్శ హాయిగొలిపింది. ఆమెను మరింత దగ్గరకు లాక్కుని గట్టిగా వాటేసుకున్నాడు. మెడ మీద ముద్దు పెడుతూ ఆమె సన్నని నడుమును సుతిమెత్తగా నొక్కాడు. ఆ తీపి బాధ తట్టుకోలేక ఆమె అతన్ని మరింత గట్టిగా వాటేసుకుంది. తమ కంతో కళ్ళుమూసుకుని తన గోళ్ళతో అతని వీపు మీద గట్టిగా గుచ్చుతూ తన ఎదకేసి బలంగా హత్తు కుంది. వారిక పూర్తిగా అల్లుకుపోతున్న సమ యంలో సడన్*గా నారాయణ అటువైపు వచ్చాడు. మూర్తి నుండి విడివడిన సునీత ఏమీ తెలియనిదానిలా ‘అన్నయ్యా నేను ఇంటికి వెళ్తున్నా, అమ్మకు అట్లు పొయ్యడంలో సాయం చెయ్యాలి’ అంది. ‘అవును మూర్తి ఏడీ?’ అని అడిగాడు నారాయణ. ‘ఏమో, నాకేం తెలుసు, నువ్వే వెతుక్కో, నే వెళ్తున్నాను’ అంటూ అదురుతున్న గుండెలతో వెళ్ళి పోయింది సునీత. తేలిగ్గా ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు మూర్తి. ఆమె సమాధానం తల్చుకుని మనసు లోనే నవ్వుకున్నాడు. తనంటే ఇష్టం కాబట్టే అబద్ధం చెప్పింది. లేకపోతే భయంవల్ల కూడా అలాచెప్పి ఉండొచ్చు. ఏదేమైనా, ఓ మంచి అనుభవం’ అని మురిసిపోయాడు మూర్తి. ఆ మధ్యాహ్నం సునీతనువాళ్ళను ఉయ్యాల ఊపేం దుకు నారాయణతో పాటు చెరువుగట్టుకి వెళ్ళాడు.
‘వీళ్ళను ఊపడం ఇక నా వల్లకాదు, కాస్త నువ్వు ఊపు అంటూ ఆయాసంతో నారాయణ చెట్టునీడకు చేరాడు. సునీతకోసం ఆనందంగా ముందుకు వచ్చాడు మూర్తి. వెనక్కు వెళ్ళి ఆమె కూర్చున్న ఉయ్యాలబల్ల పట్టుకుని వెనక్కు ముందుకు పరిగెడుతూ ఆమె ఉయ్యాల బల్లను గాల్లోకి వదిలాడు. నడుంమీద చెయ్యివేసి, తన బుగ్గలను ఆమె బుగ్గల సమీపానికిచేర్చి తన లేత గెడ్డంతో ఆమె బుగ్గల మీద చెక్కిలిగింతలు పెట్ట డంతో ఎంతో పరవశించిన ఆమె ‘చూడు అన్నయ్యా, మూర్తి అస్సలు స్పీడుగా ఊపడం లేదు’ అంటూ బుంగమూతి పెట్టింది సునీత. ‘ఉండు నీ పని చెబుతాను’ అని మూర్తి ఆమెను ఇంకా గట్టిగా ఊపుతూ కావాలనే వెనకనుండి ఆమె నడుంమీద చేతులు వేస్తూ, ఆ ఎత్తుల్ని మెల్లిమెల్లిగా టచ్* చేశాడు. అలా తాకుతున్నప్పుడు ఆమె బుగ్గలు సిగ్గుతో ఎరు పెక్కి, గుండె లయతప్పింది. అలా కొంతసేపు ఊపి నారాయణతో కలిసి ఇంటికి చేరుకున్నాడు మూర్తి. అలావారిమధ్య అంకురించిన ప్రేమ క్రమేపీ చిగు రులు తొడగసాగింది.ఫఫఫకాలగర్భంలో కొన్నేళ్ళు ఇట్టే గడిచిపోయాయి. ఎంబీఏ పూర్తి చేసి ఇండియాకి తిరిగివచ్చాడు మూర్తి. నారాయణ ఇంటికివెళ్ళాడు. హాల్లో దిగాలుగా కూర్చున్న సునీత కనిపించింది. ‘‘ఏమైంది సునీతా? ఎందు కలా ఉన్నావు? అమ్మా నాన్నా ఏరి?’ అని ప్రశ్నల వర్షం కురిపించాడు మూర్తి. ఆమె కన్నీళ్ళను చూసి తట్టుకోలేపోయాడు. ‘ఏయ్* ఏంటిది, ఇప్పుడేం జరి గిందనీ? నాకు చెప్పవూ ప్లీజ్*…!’ అన్నాడు ఆమె దగ్గరచేరి. కన్నీళ్లను తుడుస్తూ ప్రేమగా అడిగాడు.
తట్టుకోలేక ఆమె అతన్ని గట్టిగా వాటేసుకుని ‘మండావారి అబ్బాయితో నా పెళ్ళిగురించి మాట్లాడడానికి అమ్మానాన్న శాస్త్రిగారి ఇంటికివెళ్ళారు’ అని వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తూ చెప్పింది. విచలితుడయ్యాడు మూర్తి. ‘ఏడవకు, మీ అన్నయ్యతో మన విషయం చెబుదాం. ఇప్పుడు భయపడితే జీవితాంతం బాధ పడాలి’ అంటూ ఆమెను దగ్గరకు తీసుకుని ఓదారుస్తు న్నాడు. అదేసమయంలో నారాయణ వచ్చాడు. ‘ఏంట్రా మూర్తీ మా చెల్లి ఏడుస్తోంది’ అని ప్రశ్నించాడు. మెల్లగా తమ ప్రేమ సంగతి బైటపెట్టాడు మూర్తి. ‘ఒరేయ్* నారాయణ, నువ్వే ఎలాగైనా మీ అమ్మా నాన్నలకు మా విషయం చెప్పి మా పెళ్ళి జరిపించరా’ అని బ్రతిమిలాడాడు. ‘మీరు ముందే నాకు ఎందుకు చెప్పలేదు’ సరే అమ్మా నాన్నలతో నేను మాట్లాడ తాను. అంతవరకు మీరింకే అఘాయిత్యానికి పాల్పడ కండి. నీలాంటి మంచివాడు నా చెల్లెకి భర్తగావస్తే అంతకంటే ఆనందం ఏముంది? అన్నాడు. తన తల్లిదండ్రులను ఒప్పించి వారి పెళ్ళి జరిపించాడు.
బావమరిది నారాయణ దొడ్డమనసు గుర్తు చేసుకుంటూ, మరోసారి నవ్వుకున్నాడు మూర్తి. ‘ఏంటండి మీలో మీరే నవ్వుకుంటున్నారు, ఏం గుర్తుకొచ్చింది?’ అంది పాలు తెచ్చిచ్చిన సునీత.‘ఏం లేదు సునీతా, ఇంతసేపు మన పెళ్ళినాటి రోజులు తల్చుకుని ఆనందపడుతున్నాను. నిజంగా ఆ రోజు నిన్ను మీ బాత్రూములో అలా చూసి నప్పుడు నా సామిరంగా… అంటూ ఇంకా ఏదోచెప్ప బోతుంటే, అతని పెదాలను తనవేళ్ళతో మూస్తూ ‘ఆపండి బాబూ మీగోల. అదేదో పెద్ద గొప్ప ఘన కార్యంలా ఎన్నిసార్లు చెబుతారు. అయినా ఓ ఆడ పిల్ల స్నానం చేస్తుంటే దొంగతనంగా చూడ్డం తప్పు కదూ?’ అంది నవ్వుతూ. ‘నిజమే, ఈ వయసులో ఇప్పుడు ఆలోచిస్తే తప్పు అనే అనిపిస్తోంది నీ ఒంటి పరువాలు ఎలా ఉన్నాయో ఈనాడు కూడా ఏ మాత్రం సడలకుండా అలాగే ఉన్నాయి’ ఆమె వంక కొంటెగా చూస్తూ అన్నాడు మూర్తి.ఆపుతారా, ఇంట్లో పెళ్ళికెదిగినపిల్ల ఉందన్న సంగతి మర్చిపోయారు. ఆ చిలిపిపనులు, కొంటె ఆలోచనలు ఏమీ తగ్గించుకోకుండా పెళ్ళైన దగ్గర నుండి ఒక్కలాగే ఉన్నారు’ అంది చిన్నగా నవ్వుతూ. ‘అవునూ, శ్రవణ్*తో తన పెళ్ళివిషయం అనన్యకు ఎలా చెబుతారు’ అంది సునీత.
‘నువ్వేం కంగారు పడకు. అయినా వాడికేం తక్కువని? చదువుకు చదువు, అందానికి అందం. అచ్చు నవమన్మ థుడిలా ఉంటాడు. అనన్య అక్కడకు వెళ్ళిన తర్వాత శ్రవణ్*ని చూసి తప్పకుండా పెళ్ళికి ఒప్పుకుంటుం దనే నమ్మకం నాకుంది’ ధీమాగా చెప్పాడు మూర్తి. కుటుంబ సమేతంగా స్వగ్రామానికి ఆనందంగా బయలుదేరాడు.
ఆకుపచ్చని పంటపొలాలు, కాలువగట్టుమీద ఏటివారగా కొబ్బరిచెట్లనీడలో పరుగెడుతున్న మావయ్య పంపిన గుర్రబ్బండి. ఆ బండిలో తాతగారి ఇంటికి వెళుతున్న అనన్య ఆ అందమైన వాతావరణం చూసి పులకించిపోయింది. ‘అమ్మా, ఏదో అనుకున్నా గాని తాతగారి ఊరు ఆసమ్*గా ఉంది’ తల్లితో అంటూ ఆ పరిసర ప్రదేశాలను తన హ్యాండీ కామ్*లో బంధిస్తున్న కూతుర్ని చూసి ‘భగవంతుడా ఎలాగైనా నా కూతురిపెళ్ళి నా మేనల్లుడితో జరిగేలా చూడు స్వామీ’ అనుకుంది సునీత. ఊరి రామాలయం దగ్గర బండి ఆపించి మరీ దేవుడికి మొక్కుకుంది. కాసేపట్లో ఇల్లు రావడంతో ఆనందంగా బండి దిగింది.
‘ఏం వదినా, ప్రయాణం బాగా జరిగిందా? ఏమే కోడలుపిల్లా ఎలా ఉన్నావు? మా ఊరు నచ్చిందా’ అంటూ నవ్వుతూ వాళ్ళందరికీ దిష్టితీసింది అనన్య అత్తయ్య. ‘అత్తా బాగున్నాను, మీరెలా ఉన్నారు?’ అని నవ్వుతూ సమాధానమిచ్చి ఇల్లంతా కలయ దిరిగింది. ‘అబ్బ! నిజంగా పచ్చటి పంట పొలాల మధ్య ఆ ఊరి లాగే ఎంతో అందంగా, ప్రశాంతంగా ఉంది ఇల్లు’ అనుకుంది.
‘ఏం అత్తయ్యా కులాసాగా ఉన్నావా’ అంటూ నవ్వుతూ అమ్మని పలకరించిన బావ శ్రవణ్*ని చూసి నోటమాట రానిదానిలా ఉండిపోయింది అనన్య. ‘అబ్బా బావ ఎంత బావున్నాడు. అచ్చు మిల్కీ బాయ్*లా ఉన్నాడు. ఇతనిమీద ఈ ఊళ్ళో ఎంత మంది అమ్మాయిలు మనసు పారేసుకున్నారో’ అని అను మానంగా అతనికేసి చూసింది. ‘బావా! నేను వచ్చా, ఇంక నీ ఆటలు సాగవు’ అని మనసులోనే నవ్వుకుని తనకు కేటాయుంచిన గదిలోకి వెళ్ళింది. ఆ గది చూసి ఎంతో ఆశ్చర్యపోయింది. చిన్నప్పుడు బావకు తను పంపిన బొమ్మలు, గ్రీటింగ్* కార్డులను ఇన్ని సంవత్సరాలైనా ఒక్కటికూడా పారెయ్యకుండా ఎంతో చక్కగా, దాచిపెట్టాడు ఆ రూములో. తనంటే బావకు ఇష్టమేనన్నమాట అనుకుంటూ మనసులోనే పొంగిపోయింది అనన్య.
ఆరోజు రాత్రి భోజనాలయ్యాక వెన్నెల్లో డాబా మీద ఒంటరిగా ఉన్న శ్రవణ్* దగ్గరకొచ్చిన అనన్య ‘అవును బావా నువ్వు గోల్డ్* మెడలిస్టువని అమ్మ చెప్పింది. హాయిగా ఎంబీఏ చేసి మంచి ఉద్యోగం చేసుకోకుండా ఎందుకీ వ్యవసాయం’ అని నవ్వుతూ అడిగింది. ‘చిన్నప్పటి నుండి వ్యవసాయం అంటే నాకు ఎంతో ఇష్టం అనన్యా. అందరూ ఉద్యోగాలు చేస్తే ఇంక పంటలు పండించేదెవరు?’ నవ్వుతూ అన్నాడు శ్రవణ్*. ‘వావ్*! యు ఆర్* గ్రేట్* బావా!’ అంటూ షేక్*హ్యాండ్* ఇచ్చింది అనన్య.
ఆకుపచ్చని పంటపొలాలు, కాలువగట్టుమీద ఏటివారగా కొబ్బరిచెట్లనీడలో పరుగెడుతున్న మావయ్య పంపిన గుర్రబ్బండి. ఆ బండిలో తాతగారి ఇంటికి వెళుతున్న అనన్య ఆ అందమైన వాతావరణం చూసి పులకించిపోయింది. ‘అమ్మా, ఏదో అనుకున్నా గాని తాతగారి ఊరు ఆసమ్*గా ఉంది’ తల్లితో అంటూ ఆ పరిసర ప్రదేశాలను తన హ్యాండీ కామ్*లో బంధిస్తున్న కూతుర్ని చూసి ‘భగవంతుడా ఎలాగైనా నా కూతురిపెళ్ళి నా మేనల్లుడితో జరిగేలా చూడు స్వామీ’ అనుకుంది సునీత. ఊరి రామాలయం దగ్గర బండి ఆపించి మరీ దేవుడికి మొక్కుకుంది. కాసేపట్లో ఇల్లు రావడంతో ఆనందంగా బండి దిగింది.
‘ఏం వదినా, ప్రయాణం బాగా జరిగిందా? ఏమే కోడలుపిల్లా ఎలా ఉన్నావు? మా ఊరు నచ్చిందా’ అంటూ నవ్వుతూ వాళ్ళందరికీ దిష్టితీసింది అనన్య అత్తయ్య. ‘అత్తా బాగున్నాను, మీరెలా ఉన్నారు?’ అని నవ్వుతూ సమాధానమిచ్చి ఇల్లంతా కలయ దిరిగింది. ‘అబ్బ! నిజంగా పచ్చటి పంట పొలాల మధ్య ఆ ఊరి లాగే ఎంతో అందంగా, ప్రశాంతంగా ఉంది ఇల్లు’ అనుకుంది.
‘ఏం అత్తయ్యా కులాసాగా ఉన్నావా’ అంటూ నవ్వుతూ అమ్మని పలకరించిన బావ శ్రవణ్*ని చూసి నోటమాట రానిదానిలా ఉండిపోయింది అనన్య. ‘అబ్బా బావ ఎంత బావున్నాడు. అచ్చు మిల్కీ బాయ్*లా ఉన్నాడు. ఇతనిమీద ఈ ఊళ్ళో ఎంత మంది అమ్మాయిలు మనసు పారేసుకున్నారో’ అని అను మానంగా అతనికేసి చూసింది. ‘బావా! నేను వచ్చా, ఇంక నీ ఆటలు సాగవు’ అని మనసులోనే నవ్వుకుని తనకు కేటాయుంచిన గదిలోకి వెళ్ళింది. ఆ గది చూసి ఎంతో ఆశ్చర్యపోయింది. చిన్నప్పుడు బావకు తను పంపిన బొమ్మలు, గ్రీటింగ్* కార్డులను ఇన్ని సంవత్సరాలైనా ఒక్కటికూడా పారెయ్యకుండా ఎంతో చక్కగా, దాచిపెట్టాడు ఆ రూములో. తనంటే బావకు ఇష్టమేనన్నమాట అనుకుంటూ మనసులోనే పొంగిపోయింది అనన్య.
ఆరోజు రాత్రి భోజనాలయ్యాక వెన్నెల్లో డాబా మీద ఒంటరిగా ఉన్న శ్రవణ్* దగ్గరకొచ్చిన అనన్య ‘అవును బావా నువ్వు గోల్డ్* మెడలిస్టువని అమ్మ చెప్పింది. హాయిగా ఎంబీఏ చేసి మంచి ఉద్యోగం చేసుకోకుండా ఎందుకీ వ్యవసాయం’ అని నవ్వుతూ అడిగింది. ‘చిన్నప్పటి నుండి వ్యవసాయం అంటే నాకు ఎంతో ఇష్టం అనన్యా. అందరూ ఉద్యోగాలు చేస్తే ఇంక పంటలు పండించేదెవరు?’ నవ్వుతూ అన్నాడు శ్రవణ్*. ‘వావ్*! యు ఆర్* గ్రేట్* బావా!’ అంటూ షేక్*హ్యాండ్* ఇచ్చింది అనన్య.
మనసుకు ఇష్టమైనవారితో అందమైన వెన్నెల్లో గడపడంలో ఎంతో థ్రిల్లుందన్న విషయాన్ని డాబా మీదకొచ్చిన కొద్ది నిమిషాల్లోనే తెలుసుకుంది అనన్య. ‘నిన్నొక విషయం అడుగుతాను, ఏమనుకోవుగా బావా’ అంది నవ్వుతూ. ‘ఏ విషయమైనా నాకు తెలిస్తే తప్పకుండా చెబుతాను’ నవ్వుతూ సమాధానమిచ్చాడు శ్రవణ్*. ‘అబ్బా బావ నవ్వుతుంటే అచ్చు హీమాన్* నవ్వు తున్నట్టుంది’ మనసులో అనుకుని, ‘ఏం లేదు బావా ‘ప్రేమ’ గురించి నీ అభిప్రాయం ఏమిటి? ఎటో చూస్తున్నట్టు సిగ్గుగా ప్రశ్నించింది. ‘అబ్బో ఇది చాలా ఫాస్టే!’ మనసులోనే అనుకున్న శ్రవణ్* ‘చూడు అనన్యా ప్రేమంటే ఓ రెండు మనసుల కలయిక. అలాగే ఇద్దరు కలిసి చేసే ఓ జంట ప్రయాణం. ఆ ప్రయాణానికి గమ్యంకన్నా గమనం ముఖ్యం. అర్థంచేసుకుని నడిచి నప్పుడే వారిప్రేమ కొత్త చిగుళ్ళు వేస్తూ, అను నిత్యం కొత్తగా, నూతనంగా కనబడుతుంది. రోజు రోజుకి ఎంతో బలపడుతుంది.ప్రేమ బంధానికి పునాది నమ్మకం. అది లేన ప్పుడు దానికి అర్థం లేదు. ఇంక ఆ ప్రేమికుల మధ్య ఏ అనుబంధమూ లేనట్లే. సూర్యోదయానికీ, చంద్రోదయానికీ ఓ టైము ఉంటుంది. అలాగే నక్షత్రాలు కనిపించడానికీ ఓ టైముంది. కానీ ప్రేమ కలగడానికి ఓ టైమంటూ ఉండదు. అదే ప్రేమలోని గొప్ప దనం. ప్రేమ ఎప్పుడు ఎవరి మీద ఎలా ఎందుకు పుడుతుందో చెప్పడం చాలాకష్టం. అందుకే నా దృష్టిలో ప్రేమంటే ఓ ‘భావన’. అన్నదమ్ముల ప్రేమ, భార్యా భర్తల ప్రేమ, ప్రేమికులమధ్య ప్రేమ… ఇలా ప్రేమ ఎన్నో రకాలు. అసలు ప్రేమంటే స్వార్థం లేకపోవడమే. ప్రేమను పంచితే పెరుగుతుందే తప్ప ఎప్పటికీ తరగదు’ నవ్వుతూ చెప్పాడు శ్రవణ్*.
‘అవునూ, ఏంటి సంగతి ప్రేమ గురించి తెలుసు కోవాలనుకుంటున్నావు! కొంపదీసి ఎవరినైనా ప్రేమిస్తున్నావా?’ మళ్ళీ తనే కొంటెగా అడిగాడు. ‘నిన్నే ప్రేమిస్తున్నాను బావా’ అని చెబుదామనుకున్న అనన్యకు ధైర్యం చాల్లేదు. ‘అబ్బే అదేం లేదు. ఊరికే సరదాగా అడిగాను అంతే!’ అంది. ‘ఔను, నువ్వు ఎవరినైనా ప్రేమిస్తున్నావా’ అంది కాస్త భయంగా. ‘ఇంతవరకులేదు, అయినా పెళ్ళిముందుకన్నా, పెళ్ళైన తర్వాతే అసలైన ప్రేమ పుడుతుంది. అటువంటి ప్రేమ కలకాలం ఉంటుంది కూడా’ అన్నాడు శ్రవణ్*. ‘అబ్బో! పల్లెటూరి వాడైనా ప్రేమగురించి ఎంత చక్కగా చెప్పాడు. నిజమే, ప్రేమన్నది ఒక భావనే’ అనుకుంటూ మెచ్చుకోలుగా చూస్తూ ఉండిపోయింది అనన్య. ఇంకా ఏదో అడగాలనుకున్నంతలో, ‘అన్నయ్యా అత్త పిలుస్తోంది’ అంటూ పల్లవి పానకంలో పుడ కలా రావడంతో ‘ఆ వస్తున్నా’ అంటూ వెళ్ళిపోయాడు శ్రవణ్*. ఇక అతని మనసులో భావాలు అప్పటికి తెలుసుకునే అవకాశం లేకుండా పోయింది అనన్యకి.
తెల్లటి లంగా, ఆకుపచ్చ ఓణీ, పొడవాటి వాల్జడతో ఓరోజు సాయంత్రం మావయ్య పొలం చూడ్డానికి బయలుదేరింది అనన్య. కన్నార్పకుండా తన వైపే చూస్తున్న శ్రవణ్*ని ‘ఏంటి బావా కొరుక్కు తినేస్తావా?’ అంటూ నవ్వింది అనన్య. ‘ఈ లంగా ఓణీలో ఎంత సూపర్*గా ఉన్నావో తెలుసా’ బైకు తీస్తూ అన్నాడు శ్రవణ్*. ఆ మాటలకు మనసులోనే ఆనందపడింది అనన్య. వెనుక కూర్చుని భుజం మీద చెయ్యివేసి ‘ఊ.. పద బావా’ అనడంతో ఇద్దరూ పొలంకేసి బయలుదేరారు.
పొలంగట్ల మీద నడుస్తున్న అనన్య అమెరికా విశేషాలు ఎంతో ఉత్సాహంగా చెబుతోంది. ఆకాశం నల్లటి మబ్బులతో నిండి, జోరుగా వాన కురిసేందుకు సిద్ధంగా ఉంది. బలంగా వీస్తున్న గాలికి వరి పైరులు తలలు ఆడిస్తూ ఆనందంగా ఊగుతున్నాయి. పచ్చటి పరుపుల్లాంటి ఆ పంట పొలాలు చూసి మైమరిచిపోయింది. ‘బావా ఇంతచక్కటి వాతావరణాన్ని ఇంతకు ముందెప్పుడూ చూడలేదు’ అంటూ అటునుండి ఇటువైపు బోదెగట్టుమీద గెంత బోయింది.
కాలుజారి బోదెలోపడి పూర్తిగా తడిసి పోయింది. ‘అందుకే అనన్యా, చేల గట్లమీద జాగ్రత్తగా నడవాలి’ అంటూ ఆమెకు చెయ్యిచ్చి పైకిలేవ దీయబోయి శ్రవణ్* కూడా బ్యాలెన్స్* తప్పడంతో ఇద్దరూ ఒకరిమీద మరొకరు పడిపోయారు. అలా పడ్డంలో అనన్యమీద పడ్డాడు శ్రవణ్*. ‘అమ్మ బావా! నువ్వింకా ఎంతో అమాయకుడి వనుకున్నా. పర్వా లేదే నీకు తెలివుంది’ అంటూ అతని అధరాలను తన పెదవులతో మెల్లిగా స్పృశిస్తూ అంది అనన్య. అయ్యో నాకా ఉద్దేశం లేదు. నన్ను నమ్ము అంటూ కంగారుగా లేవబోయిన శ్రవణ్*ని కదల నివ్వకుండా ఇంకాగట్టిగా వాటేసుకుని ‘అబ్బా బావా నీకంతా కంగారేం, ఇక్కడెవరున్నారని భయపడు తున్నావు. మరేం ఫర్వాలేదు. నేను ఎవరికీ చెప్పనులే’ అంటూ అతని బుగ్గమీద మరోసారి ముద్దు పెట్టింది అనన్య. ‘అయ్యో బావా ఇప్పుడెలా? వాన మొదలైంది’ అంది భయంగా. ‘నువ్వేం కంగారు పడకు పద. పక్కనే మంచె ఉంది’ అంటూ ఆమెను ‘మంచె కాడకు’ తీసుకొచ్చాడు శ్రవణ్*. తడిసిన బట్టల్లో ఆమె ఒంటి అందాలు చూస్తూ నోటమాట రాని వాడిలా ఉండిపోయాడు.
బావ చూపులు ఎక్కడెక్కడో గుచ్చుకున్నాయి అనన్యకు. ‘ఏంటి చూపులతోనే తినేస్తావా’ అంది సిగ్గు పడుతూ.‘నీతో పరిచయం ఇంత చక్కగా మొదలౌతుందని నేను ఏనాడూ ఊహించలేదు. చాలా థాంక్స్* బావా! అంది. అతని చేయిపట్టుకుని మంచెకింద మంచం దగ్గరకు వెళుతుంటే, అంతలోనే ఓ పెద్ద శబ్దం చేస్తూ మెరుపు మెరిసింది. భయపడి అతని గుండెలకు హత్తుకుపోయింది. ఆర్తిగా అతన్ని వాటేసుకుని ‘బావా ఇప్పుడెన్ని ఉరుములురిమినా నాకింక భయంలేదు’ అంది. మెల్లిగా మంచం మీదకు తోస్తూ అతన్ని ముద్దులతో ముంచెత్తింది.అసలే వానకితడిసి వణుకుతున్న శ్రవణ్* ఒంటికి జతకలిసిన ఆమె వెచ్చదనం హాయి నిచ్చింది. ఆమెనింకా తనమీదకు లాక్కుంటూ ఆమె అధరాలు చుంబిస్తూ మునివేళ్లతో నడుమును మీటుతూ ఆమెను ఇంకా రెచ్చగొట్టాడు.ఆ చలిలో తనువులవేడి పంచుకుంటూ ఆత్రంగా ఒకరినొకరు పెనవేసుకుంటూ ఎంతో ఆనందం అనుభవిస్తున్నారు. ‘బావా ప్లీజ్* డు మి సంథింగ్*’ అంటూ అతని చెవిలో హస్కీగా అంది అనన్య. ఏదో చెయ్యబోతున్న సమయంలో సడన్*గా ఆమెను పక్కకునెట్టి మంచంమీదనుండి లేచి నిలబడ్డాడు శ్రవణ్*. ‘బావా.. వాట్*హేపెండ్*.. కమాన్*, డోన్ట్* స్టాప్*…!’ అంటూ చొరవగా అతని చేయి పట్టుకుంది అనన్య. చేతిని విదిలించుకుని ‘సారీ అనన్యా… ఐయామ్* రియల్లీ సారీ.. ఇలా ప్రవర్తించినందుకు నాకు చాలా సిగ్గుగా ఉంది’ చొక్కా గుండీలు పెట్టుకుంటూ అన్నాడు శ్రవణ్*.‘వాట్*.. ఇందులో సిగ్గు పడేందుకేముంది… మనిద్దరం వయసులో ఉన్నాం. దట్సాల్*.. డోన్ట్* బి పూలిష్*’ భుజా లెగరేస్తూ క్యాజువల్*గా అంది అనన్య.
‘విదేశాల్లో పెరిగిన నీకు ఇది తప్పు కాకపోవచ్చు. కానీ పెళ్ళి కాకుండా ఇలా ఓ అబ్బాయి అమ్మాయి కలవడం మన దేశంలో చాలా తప్పు. భారతీయ స్త్రీకి ‘శీలం’ ముఖ్యం. అందుకే దాన్ని ఎంతో పవిత్రంగా కాపాడు కుంటూ, పెళ్ళైన తొలిరేయి భర్తకు ఆనందంగా అర్పించుకుంటారు’ చెప్పాడు శ్రవణ్*. ‘వావ్* బావా నువ్వు చాలా గ్రేట్*. అందివచ్చిన అవకాశం వినియోగించుకోకుండా భారతీయ సంస్కృతి గొప్పదనం మరోసారి రుజువుచేశావు. ఇదే మరొకరైతే.. అమ్మో తలుచుకోవడానికే భయంగా ఉంది. ఓకే, నువ్వు చెప్పినట్టు నీ కోసం అన్నీ పదిలంగా దాచి, మన పెళ్ళైన తర్వాత ఆనందంగా అర్పిస్తాను సరేనా..’ అంది అనన్య నవ్వుతూ. ఆమె మాటలు అర్థం చేసుకుని ‘సరే అప్పుడే చూపిస్తాను ఈ పల్లెటూరి అబ్బాయి తడాఖా’ అన్నాడు శ్రవణ్* నవ్వుతూ. ‘బావా! నీకో విషయం చెప్పనా! మేం అమెరికాలో ఉన్నా మన కట్టుబాట్లు మర్చిపోలేదు. అమ్మా నాన్నా నీ గురించి ఎంతో గొప్పగా చెబుతుంటే ఏమో అనుకున్నాను. కాని అది నువ్వు ఇవాళ రుజువు చేశావు. థాంక్స్* బావా, వాళ్ళ నమ్మకాన్ని వమ్ము చెయ్యలేదు’ అనడంతో హాయిగా నవ్వుకున్నారు ఇద్దరూ. అంత వరకూ తాము అనుభవించిన తడిపొడి ముద్దుల తియ్యదనాన్ని తల్చుకుంటూ, తడిపొడిగా ఇంటికి బయలుదేరారు.
*** THE END ***