మొదటి భాగం.
——————-
ఆ రోజు, శుక్రవారం, పొద్దునే నా అమ్మ , “ఒరేయ్ గోపి!, ఈ రోజు నీ స్కూల్ టీచర్ నన్ను కలవమని కబురు పంపించింది. నువ్వు ఎవ్వయినా తప్పు పన్ని చేసేవా?”
“లేదు అమ్మ. ఏ టీచర్ కబురు పంపించింది?”
“ఎవరో మల మేడం ఆంట.”
“అవ్వున?”
“నేన్ను ఇవాళ ర లెన్ను. నాకు హాస్పిటల్లో ఇవాళ నర్స్ డ్యూటీ డబల్ షిఫ్ట్. నువ్వే వెళ్లి, నన్ను ఎందుకు పిలిచిందో కనుక్కో ”
“అమ్మే నా తెలుగు మేడం, అమ్మ. ఈ సరి నేన్ను తెలుగు పరీక్షా లో బాగా …”
“అది ఏవిటి ర? తెలుగు నీ మాతృ భాష కదా?”
“తెలీదు అమ్మ. ఎల్లా చెప్పాలో అర్ధం కావటలేదు.”
“నువ్వు ఇప్పుడు పెద్ద వాడివి. ౧౮ ఏళ్ళ కుర్రోడువి. కాలేజీ లో ఉండాల్సినవాడివి. నీ నాన్న చనిపోయి ౭ స్వచ్ఛరాళ్లు అయినాయి.”
“సరే అమ్మ. నేనే వెళ్లి మాట్లాడుతాను.”
రెండో భాగం
—————
గోపి, మల మేడం గురించి ఆలోతిస్తు, స్కూల్ వెళ్ళటానికి తయ్యారు అయిదు.
“ఐయినా నేన్ను ఇప్పుడు ౧౨ క్లాస్ లో ఉనాన్ను, నా అమ్మని పిళ్ళవాతం ఏవిటి? నా తోనే చెప్పచు కదా?” అన్నుకుండు గోపి.
మధ్యాహ్నం రెండు గంటలకి , గోపి స్టాఫ్ రూము కి వెళ్లి మల మేడం ని పిల్లుచేడు.
మల మేడం , తెల్ల చీర నల బ్లౌజ్ వేసుకుని వస్తుంతే, గోపి తాన చేతులు తో తాన ప్యాంటు మీద పెట్టి తన పొత్తికడుపు మరి లింగం కప్పుకున్నాడు.
“గోపాల్. మీ అమ్మ రా లేదా?”
గోపి కళ్ళు మల మేడం నల బ్లౌజ్ లో తెల్ల బ్ర చూస్తూ, “లేదు మేడం. నన్నే మీమల్ని కలవమంది.”
“మీ నాన్నగారు?”
“మా నాన్నగారు చనిపొఇ ౭ ఏళ్ళు ….”
“ఓహ్! సారీ. నా భర్త పోఐ ౩ ఇయర్స్ ఐ ఇంది.”
“అవునా? సారీ మేడం నాకు తెలీదు.”
మల మేడం గోపి కళ్ళు తన బ్లౌజ్ మీద పడతాం చూసి , “ గోపాల్ న కళ్ళు ఇక్కడ ఉన్నఈ.”
గోపి నవ్వుతూ, “సారీ మేడం.”
“నువ్వు చదువు మీద ధ్యాస పెట్టు. మిగితావి తరవాత అనుభావిచంచు.” మల మేడం నవ్వుతూ తన చీర తన రామ్మోళ్ళు పైన సరి దిద్దు కుంది.
గోపి భయం తో , “మేడం , సారీ…..”
“పర్వాలేదులే , ని వయసులో కురాళ్ళకి ధ్యాస అంత దీని మీదే …”
గోపి మాట్లాడకుండా తన ప్యాంటు మీద చెఈ తీసేసేడు. తన ఉబినా ప్యాంటు చూసి మల మేడం ఉలిక్కిపడి ,”ఆమ్మో! గోపాల్ ! ఆమ్మో! నన్ను చూసే నీకు ఇలా కలిగిందా?”
“అవ్వును మేడం, అందుకనే నేన్ను మీ క్లాస్ లో సరిగా చదవలేపోతున్నాను.”
మల మేడం గోపిని చూస్తూ, “అయ్యో పప్పం.”
తన మొహం లో ఒక చెప్పలేని చిరునవ్వు కనిపించుండి. గోపి కళ్ళు మాలి మల మేడం బ్ర మీద పాడాఈ. గోపి వొంణుకుతూ, భయంతో, మల మేడంని అడిగేడు ,”మేడం , మీరు ఏం అనుకోపోతే?…”
“ఏం అనుకోపోతే?”
“ఏం అంకోపోతే, మీ ఫోన్ నెంబర్ ఇస్తారా?”
మల మేడం నెమ్మదిగా, “ఎందుకు?”
సిగ్గు పడుతూ, గోపి “నేన్ను మీతో ప్రేమలోపాడాను.”
“ఇది ప్రేమ కాదు, గోపాల్. కామం, మోహనం, వాసనలు.నీ వయసులో ఇది సహజం.”
గోపి మల మేడంని చూస్తూ, “ప్లీజ్ మేడం. నేన్ను ఎవ్వరికి చెప్పను.”
గోపి ఉబినా ప్యాంటు చూస్తూ , “నేన్ను అల్లీచించి చెపుతాను.”
“ప్లీజ్ మేడం.”
“చెప్పెను కదా. ఆలోచిస్తాను అన్ని.” మల మేడం కొప్పదింది.
నిరాశతో గోపి తన తల ఊపి , తిరిగి నెమ్మదిగా తన ఉబినా ప్యాంటు సరిదిద్దుకుని నడిచేడు. మల మేడం తన చిరునవ్వు ఆపుకోలేక తన చేతులని తన మూతి మీద పెట్టుకుంటూ తన స్టాఫ్ రూమ్లోకి వెళ్లిఇది.
మూడో భాగం.
—————-
సాయంత్రం, గోపి ఇంటికి వెళ్ళంగానే, “గోపి , ఏమందిరా టీచర్?”
“కోప్పడింది అమ్మ.”
“నీకు సర్రాయిన్న టీచర్ దొరికిందిరా. నువ్వు నా మత్త ఎలాగో విన్నావు, ఆవిడే మత్త ఐన విన్ను.”
“సరిలే నువ్వు ఇంకా అప్పు.”
“అందురు న మీదే అరుస్తారు.”
“అది కాదు అమ్మ. సారీ. నిన్నే ఏం చేయాలో తెలీకుండా చస్తుంతే, మధ్యలో ని నాసా భరించలేపోతున్నానూ.”
“మీ నాన్న ఉంతే ఈ భాధలు తప్పేవి.”
గోపి తన అమ్మని చూసి చల్ల బాధ పడ్డాడు, “నీకు ఎలా చేపల్లి అర్ధంకావటలేదు.”
“అమ్మ తో చెప్పా పోతే, ఎవరితో చెప్పుతావురా. నిన్నే ని అమ్మని మరి నాన్నని గూడా.”
“అది కాదు అమ్మ.”
“నా మీద వొట్టే.”
“అమ్మ, అది …”
“ఏవిటిరా, చెప్పు గోపి.”
“అమ్మ, నాకు… మల మేడం…”
“ఏ! హ! సరిగా చెప్పు.” గోపి అమ్మ గట్టిగా అరిచింది.
“అమ్మ, మల మేడంని చూస్తే, మరి మదం గురించి ఆలోచిస్తే,….”
“ఆ! ఆలోచిస్తే?”
“అమ్మ…అది..”
“ఆలోచిస్తే? ఎ అవుంతుంది? చెప్పు.”
గోపి తన ఉబినా ప్యాంటు, అమ్మకి చొప్పించేడు. అమ్మ షాక్ అయిపోయింది. ౫ నిముషాలు మాట్లాడకుండా తన కొడుకుని చూస్తూ నిలిచింది.
మెల్లగా అమ్మ, “పేదవాడు ఐపోయావురా. నీ నాన్న లాగానే నువ్వు కూడా , నిధి కూడా …” అమ్మ కల్లులో కన్నీరులు వోచేల ఉన్నఈ.
సిగ్గుతో గోపి తన గదిలోకి వెళ్లి తలుపు వేసేసాదు. అమ్మకి ఏం చేయాలో అర్ధం కావటలేదు.
నాలుగో భాగం
——————
ఆ రోజు , శుక్రవారం రాత్రి, గోపి తన స్నేహితులుతో సినిమాకి వేలేదు. ఇంటికి వొచ్చేసరికి రాత్రి ౧ గంట ఐయింది.
అమ్మ హాల్లో కూర్చుని తన కొడుకు కోసం ఎదురు చూసి, చూసి కళ్ళు మూసుకుంది.
జల్లితో, గోపి “చెప్పకుండా ఉండాల్సింది.” అనుకుంటూ “అమ్మ లే ని గదిలో పడుకో.”
అమ్మ కళ్ళు తెరిచి, “వోచేవా, గోపు. ఇవాళ మీ నాన్న గుర్తుకు వస్తున్నారు రా. నువ్వు న కూతురు గ పుటింటే, నేన్ను అర్ధం చేసుకునే దాన్ని. కానీ కొడుకుగా…”
“ఏవిటీ అమ్మ. నువ్వే అమ్మవి మరి నున్నవి గూడా.”
చేతులు రెండు గోపి మొహం మీద పెట్టి, డేగరిగా లాగి, గోపి తల మీద ముద్దు పెట్టి, “ఒరేయ్ గోపి, నాన్న అంటూ వుంటారు – మన ఇష్ట పడేది మనం చేయాలి. ఎవరు ఎవ్వయినా అనుకోని, నీకు ఇష్టం అయితే నువ్వు ఆ పని చెయ్యాలి.”
గోపి, అమ్మను చూస్తూ, “మరి, నువ్వు ఎవరైనా ఇష్టపడవ.”
గోపి ప్రశ్న విన్నీ అమ్మ హడలిపోయివున్ది. జీవితంలో మొదతి సరి, తన కొడుకు తన స్నేహితుడులా మాట్లాడేడు. అమ్మ చల్ల గర్వాంగా మాలి తన కొడుకుని ముద్దు పెటింది.
మెల్లగా “నేన్ను పనిచేస్తున్న హాస్పిటల్లో ఒక డాక్టర్ మోహన్ వున్నాడు. అతనికి పెళ్లిఐఇది. అయ్యన అప్పుడపుడు నన్ను ముట్టుకుంటూ చిలిపిగా ముద్దు పెటుకుండదు.”
“అవునా! మరి నీకు?”
“నాకు గూడా అయ్యానంతే చల్ల ఇష్టం. నేన్ను గూడా అప్పుడు అప్పుడు తన తోటి మందుల గదిలోకి వెళ్లి కొంచం కొంచం ముద్దులు పెట్టి, అక్కడ అక్కడ ముట్టుకుంటూ అడ్డుకుంటాము.”
“అమ్మ న దొంగ. నీకు గూడా ఆశలు ఉంటాయి అన్ని నేన్ను ఆలోచించలేదు.”
“ఒరేయ్, న సంగతి వొదిలెయ్. నెక్కు మీ టీచర్ మీద మోహము ఉంటే, నువ్వు వెళ్లి తనతో చెప్పు. ఎవరు గురించి ఆలోచించాడు. మీ టీచర్ తో నువ్వు ప్రేమగా నెమ్మదిగా అడిగితే, అమ్మే వొదుఅన్నాదు.”
“అమ్మ, నీ లగే మల మేడం విధవరాలు.”
“ఐయో పాపం.”
“ఇవాళ తన తో మాట్లాడుతుంతే, అమ్మే న ఉభిన్న ప్యాంటు చూసింది.”
అమ్మ నావింది.
“నేన్ను తన ఫోన్ నెంబర్ అడిగెను, ఆలోచిస్తాను అంది.”
“ఒరేయ్!, ఎంత పెరిగిపోయావు రా. అచ్చు మీ నాన్న లాగానే.”
గోపి సిగ్గు పడుతూ, “అవునా?”
“మీ నాన్న అయితే, న ముందర మా అమ్మని – అదే మీ అమ్మమ్మని – ముద్దు పెట్టి, నాకు మీఇద్దరు కావాలి అన్నాడు.”
“ఏవిటి? ఆమ్మో! అవ్వున?…. అప్పుడు అమ్మమ్మ ఏం చేసింది.”
“సిగ్గుపదుతూ, నేన్ను ముసలిదని అల్లుడు, న కూతురుతో నీ కోరికలు తీర్చుకో.”
గోపి నవ్వుతూ, “ఆమ్మో!’
“ఆ రోజు మీ నాన్న, అమ్మమ్మని పిలిచి తన లింగమని చూపించేడు. అమ్మమ్మ చూస్తూ ఊండిపోయింది. నన్ను కిందకి తోసి న నోట్లో తన లింగమని దొరఁచేసేడు.”
“అభ! నాన్న అంతటివారు అన్ని నాకు తెలీలేదు. …. అమ్మమ్మ ఏం చేసింది… తాతగారు?”
అమ్మ నవ్వుతూ, “ఐయినా లీలలు చాలా ఉన్నాయిలే. మీ నాన్న లాగానే, నువ్వు కూడా , భయం లేకుండా ని కోరికలు తీర్చుకో.”
అమ్మ వొడిలో తల పెట్టి, గోపి ప్రేమతో “అమ్మ, నువ్వు ఉంటే నాకు అది చళ్ళు.”
“టీచెర్ని వొల్లలదు.”
గోపి నవ్వుతూ, “వొదలను అమ్మ. నాన్న పేరు నిలపెడుతాను.”
ఐదో భాగం
————-
సోమవారం, గోపి స్కూల్కి వెళ్లి, మల మేడం క్లాస్ వెళ్లకుండా ఇంటికి వోచేసేడు.
అమ్మ , హాస్పిటల్ లో నర్సుగా పనిచేస్తూ, గోపికి ఫోన్ మీద మెసేజ్ పంపించింది, “డాక్టర్ మోహన్గారు నన్ను ఉండిపోమన్నారు….. టీచెర్ని కాలుసేవ?”
“లేదు అమ్మ. ఆవిడే అల్లిచిస్తాను అన్నది కదా, ఆలోచించని….. డాక్టర్ మొహంగారితో జాగర్త.”
“హ! హ! నువ్వు కొంచం నోరు ముస్కో.”
గోపి నవ్వుతూ థన్ రూమ్లోకి వెళ్లి బట్టలు ఇప్పుకుని , ఆదంలో తన దిగంబరమైనా శరీరంని చూసుకుంతూ, చేతులుతో తన లింగమని పట్టుకుని పిసుకుతూ “మల మేడం పిలుస్తే బావుంతుంది.”
ఇంతలో, గోపి స్నేహితుడు హరి తలుపు కోటెడు. గబా గబాగా బట్టలు వేసుకొని, గోపి తలుపు తెరిచేడు.
“ఎరా గోపి, వొంట్లో బ లేదా. ఇవాళ తెలుగు క్లాసుకి రా లేదు.”
“అలసిపోయానురా.”
“మల మదం, ఈ పుస్తకం పంపించింది. ఇవాళ క్లాసులో చాలా ముఖ్యమైన పట్టం చెప్పింది. అటెండెన్స్ తీస్కుంతరవాత, నన్ను పిలిచి ఈ పుస్తకం నీకు ఇచ్చి, నోట్స్ కూడా ఇవ్వమంది.”
“సరి లే.” గోపి పుస్తకం మరి నోట్స్ తీస్కుని, టేబుల్ మీద పెట్టి, “హరి, నేన్ను రేపు కూడా రాణాన్ని మేడం తో చెప్పు.”
హరి, కొంచం సేపు కూర్చుని వెళ్ళిపోయాడు.
గోపి పుస్తకాలూ, నోట్స్ తీస్కుని తన గదిలోకి వెళ్ళాడు. మల మేడం పంపించిన పుస్తకం తెరవంగానే, పుస్తకంలోంచి ఒక కాయితం గాలిలో తేలి మంచం మీద పడింది.
మల మేడం రాసిన ఉత్తరం,
“గోపి, నీ గురిఞ్చి శుక్రవారం,శనివారం,రవివర్మ అంట ఆలోచించెను. ఇవాళ క్లాసులో నిన్ను చూడలేక చాల బాధ వేసింది. నా మీద కొప్పమ?
నేన్ను నీకన్నా పెద్దదాన్ని. ఐనా నీలో ఏదో వుంది గోపి. నీ వల్లనా నాకు నిద్దర పట్టతలేదు. నిన్నే తలుచుకుంటూ నేన్ను నన్నే తడుపుకుంటున్నాను.
నా ఫోన్ నెంబర్ ౯౮౮౮_౩౨౨౧. నేన్ను కావాలనే ఒక నెంబర్ ఇవ్వాళ్ళేడు. నువ్వు కన్నుకొని నాకు ఫోన్ చేయి.
గోపి, పుస్తకం చివరి పేజీలో నీకు నా బహుమతి.”
గోపి తొందరగా చివరి పేజీ తెరుచి చూస్తే, మల మేడం బ్ర, బ్లౌజ్ లేకుండా, తన తెల్ల చీరలో, తన రెండు పెద్ద రొమ్ములు, పెద్ద నాలా ఉరుగుజ్జులు చూపిస్తూ ఒక ఫోటో పంపించింది.
గోపి లింగంలో రక్తం నిండి , రాఈల గట్టిపడింది. వెంటనే గోపి మల మేడం ఇంచిన్న ఫోన్ నెంబర్ కాల్ చేయటం మోడల్ పెటేడు.
మొదటి నెంబర్ — “హలో. మాయో హోటల్.” గోపి ఫోన్ కట్ చేసేడు.
రెండో నెంబర్ —- “లక్ష్మి టిఫిన్ సెంటర్.” గోపి నవ్వుతూ మల్లి ఫోన్ కట్ చేసేడు.
మూడు నెంబర్ – “ఈ నెంబర్ ప్రస్తుతమ్ పని చేయతలేదు.”
నాలుగో నెంబర్ కాల్ చేయంగానే, గోపి ఓనికి పోయాడు.
ఆరో భాగం
————-
“హలో.”
నెమ్మదిగా, భయపడుతూ, గోపి “మల మేడం.”
“ఎవరు?”
“నేన్ను గోప…”
ఒక నిమిషంకి ఇద్దరు మాట్లాడలేదు.
“చెప్పు గోపాల్.”
“మేడం, మీరు …”
మల్లి ఫోన్లో మట్టాలు తగిపోయాయి. గోపికి ఏళ్ళ చెప్పాలో తేలిక , “మేడం, మీ ఉత్తరం చదివి, మీ ఫోటో చూసీకా నా లింగం గాట్టిగా అయిపోయింది.”
“అభా!… గోపి… అభ! … “
“మేడం…. ప్లీజ్…
మల మేడం నెమ్మదిగా “గోపి, నిన్ను చూడాలని వుంది. నా ఇంటి అడ్రస్ – ౪ రాష్ట్రపతి రోడ్, గాంధీనగర్. వోచేసేయ్.”
సాయంత్రం ఆరు గంటలకి, గోపి గబా గాబా స్నానం చేసి, బ్లూ షర్ట్ బ్లాక్ ప్యాంటు వేసుకుని ఆటోలో. బయిలుజేరెడు. ధారీలో అమ్మకి ఫోన్ చేసేడు.
“అమ్మ. మల మేడం నన్ను ఇంటికీ పిలిచింది.”
“అవునా!… జాగర్తరా…తొందర పద్దతు.”
“నాకు ఏం చేయాలో గూడా తెలిదు.”
“ఓసి పసివాడా!”, అమ్మ నవ్వుతూ , “మీ నాన్న ఉంటే నీకు చూపించి చెప్పేవారు.”
“అమ్మ, మేడం ఇళ్ళు దెగేర్లో వున్నాము.”
“జాగరత గోపు, జాగర్త”, అన్నటు అమ్మ గోపి కి ఫోన్ ద్వారా ముందు పెట్టింది.
గోపి ఆటోని మల మేడం ఇంటినుంచి కొచం దూరారఁగ తిప్పి, ఒక ఎర్ర కిలోమీటరు నడుచుంకుంటూ వెళ్ళేడు.
రాష్ట్రపతి రోడ్లో నెంబర్ ౪ ఇల్లు ఒక గుద్ది వెనకాల కనిపించుండి. నది ఉత్సాహం తో, గోపి ఇంటి తలుపు కొట్టేడు.
ఎదో భాగం
————-
“ఎవరరు!”, తలుపు తెరవకుండా మల మదం నెమ్మదిగ అడిగింది.
“ గో..” అన్నగానే, మాడెం “ఇంటి వెనక తలుపు తీసి వుంది”
“అలాగే” అంటూ గోపి గమ్మున, ఎవరు చూడకుండా, వెనకాల తలుపు తెరుస్తూ “మేడం” అన్ని పిలిచేడు.
ఇంటిలో చీకటిగా వుంది.
“మేడం! మేడం!”
ఇల్లు చీకటిగా, నిశ్శబ్దంగా, చప్పుడు లెఖుండ ఉండతంతో, గోపి కొంచం మొహమత్తం పద్దెడు. మెల్లగా ముందుకు వెళ్తూ, గోపి మల్లి “మల మేడం.”
“గోపాల్, లెఫ్ట్ తిరిగి న గదికి వోచి, తలుపు మోసేసాయి.”
తలుపు మూయంగానే, మల మేడం లైట్ ఆన్ చేసింది.
గోపి ముందు మల మేడం అదే తెల్ల చీరలో, బ్లౌజ్ మరి బ్ర వేసుకోకుండా నుంచింది. తన చీర పైట తన రెండు రొమ్ములు మరి ఊరుగుజ్జల్లు కప్పింది.
గోపికి ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కాలేదు.
ఐదు నిమిషాలు ఇద్దరు, ఒకరి ఓర్కారుని చూస్తూ నుంచున్నారు. మల మేడం లైట్ తిప్పేసింది. చీకటిలో గోపి మల మేడం డేగరికి వెళ్లి, మేడం చైఈ పట్టుకునాడు. మల మేడం ఓనిక్కి పోయింది.
అతన చైఈ తన నోటి పెదాలు తో ముందు పెడుతూ గోపి మల మేడం పైట తీసేడు. మేడం ఓనిక్కిపది “ఊహూ!”ఆహ్హ!” అంటూ గోపి వేపు తిరిగి గోపిని నటిగా కోవాలిచుకుంది.
ఆరు అడుగులా రెండు అంగుళాల గోపి ముందు, ఐదు అడుగుల నాలుగుల అంగుళాల మేడం శరీరం అంత కప్పిపోయింది. మెల్లగా, మేడం చేతులు గోపి పిరుదులు మీద జరిగీ “గోపాల్, నేన్ను ఆడదాన్ని అన్ని గురుతు చైయిరా.”
గోపి తన మానుసుల్లో “ఐయో! నాకు అంత అనుభవం లేదే, ఎలా?” ఎన్నుకున్నాడు. చీకటి లో మల మెడము గోపి మెల్లగా మంచం మీదా వాలేరు.
గోపి చూపులుతో సిగ్గు పడుతూ, మల మేడం “ గోపి కళ్ళు ముస్కో,ప్లీజ్.” గోపి తన టీచర్ మత్త కాదుఅనేలేక కళ్ళు ముస్కన్దు. మల మేడం తన చీర ఇప్పి , నగ్నంగా, మంచం మీద దుప్పటి వేసుకుని “గోపి , కళ్ళు తెరువచు.”
చీకటి వెలుతురు లో గోపి మేడం చూసి, “ మేడం, మీరు… చల్లా …”
నవ్వుతూ మేడం, “బట్టలు ఇప్పురా” అన్ని ఆర్డర్ ఇచ్చింది. నిమిచములో గోపి నగ్నం ఐఈ నుంచున్నాడు. తన పొదుపుగా , లావుగా, గట్టిగ ఉన్న లింగం చూసి ఆవిడే ,” అమ్మ బాబోయ్, గోపి! రా ర దూపాటిలోకి.” అన్ని గట్టిగా పిల్లుచింది.
దూపాటిలో గోపి మరి మేడం శరీరములు ఒకటి ఐపోయ్యాయి. మేడం నోరు గోపి నోరు కలిసైయి, వాళ్ళ నాలికల్లు తగులుకొన్నాయి, గోపి లింగం ఇంకా గట్టిపడి, మేడం తోడేళ్ళుకి రాసు కున్నాయి.
“హ్మ్మ్మ!” అంటూ గోపి మేడంని గట్టిగ పట్టేసుకున్నాడు.
“సభా! నీకు చల్ల బలం ఉందిరా.”
“సారీ మేడం. ఆపుకోలేక మీమల్ని గట్టిగ…”
మేడం నవ్వుతూ “సారీ ఎందుకులే.”
దూపాటిలో మల మేడం గోపి మీద పది, తన రొమ్ములు గోపి చాతి మీద నొక్కుతూ, “ ఇంకా ఆగలేను రా.”
మేడం గోపి లింగమని చేతిలో పట్టుకుని, గోపి పైన కూర్చుని, నమిదిగా తన వెచ్చతి యోనిలో దూర్చుతూ “అబ్భా! అభ!… ఎంత బావుందో… గోపి నువ్వు కధలకు… ఇళ్ల కొంచం సేపు నాలో నీ లింగం ఉందని…అభ! ఆమ్మ!….”
గోపి కళ్ళు ముస్కుని “ఆఅహ్! ఐయో!… మేడం…”
మల మేడం యోని పెద్దవాళ్లు తన లింగమని గట్టిగ పట్టుకుని, గోపి లింగమని తన లోపాలకి దూర్చుకుంటూ మరి బైటికి తోస్తు “గోపి, బల్లె వుంది ర, నీ మోఘాతనుము.”
గోపి స్వర్గంలోకి వెళ్ళిపోయాడు.
ఐదు నిమిషాలు, మల మేడం గోపి మీద జంతువుల అక్రమమం చేస్తూ, ఆడుకుని, అనుభవిచింది. తన యోని గోపి లింగం పట్టుకుని, చేతులు వెళ్ళుతో గోపి చాతి నొక్కుతూ, గీరుతూ “అభ! ఎంత సుఖంగా వుందో.”
అకస్మాత్తుగా, మేడం శరీరం వొన్నికుతూ, “ఆఅహ్.. అలాఊఊ….. అమ్మమ్మ …”
అదే సమయం, గోపి “మేడం, నాకు కారిపోతుంది…..ఆఆఆహ్!”
“నాలో కరిచైయి”
గోపి తన పండ్లు ఎత్తి, అమ్మే యోని లోపాల, గట్టిగా అరుస్తూ , కరిచేసేడు. ఇద్దరు శరీరాలు చవటలు తో తడిసిపోయ్యాయి.
మల మేడం గోపి మీద పది, గోపిని ముందు పెడుతూ “గోపి, గోపి, గోపి.”
“మేడం….”
“సహ్హ్హ్హ్! … నువ్వు మాట్లాదడు… “
గోపిని ముందు పెట్టుతూ, మేడం తన తల గోపి చాతి మీద పెట్టి కళ్ళు మూసింది.
గోపి లింగం ఇంకా తన యోనిలో ఉండిపోయింది. గోపి మేడం మీద చైఈ వేసి కళ్ళు మూసుకుండు.