…నే చెప్పింతరవాత …ఈ ట్రాఫిక్ లో ఓ అరగంట పడుతూంది …అప్పటిదాకా కార్ లో పడుక్కో!…ఇంటికెళ్ళింతరవాత అవసరమున్న చోట్ల మందులు రాసుకో!…కానీ ఈ రాత్రి మీఆయనకి నీ జోలికొచ్చేటంత ఓపికుండదులే!…నాకు గ్యారెంటీగా తెలుసు…అంటూ నన్ను మళ్ళీ చేతుల్లో ఎత్తేసుకుని , మీ హాల్లో కి తీసికెళ్ళి ఓ సోఫాలో కూర్చో పెట్టి… చకచకా సామాన్లు సర్దేసి ,ఆ పైన కారుదాకా నన్నెత్తుకెళ్ళడానికి సిధ్ధమైపోయాడే!… ఒద్దు…నలుగురూ చూస్తే సిగ్గుచేటూ … అని వాడిని ఒప్పించి నెమ్మదిగా నడిచెళ్ళానమ్మా!…
…మా ఇల్లు చేరుతూండగా మధు ఫోనూ!…ఏం చేస్తున్నావ్?…నాకు లేటౌతూందని చెప్పడం కోసం కాల్ చేస్తే …కట్ చేసి …
…బిజీ నౌ!…విల్ కాల్ లేటర్… అన్న టెంప్లేట్ పెట్టావేంటీ?!… ఏంటా బిజీ పనీ?…అంటూన్న మధు గొంతు వినిపించింది… సంధ్యా వాళ్ళ కాంట్రాక్టర్ తో మాట్లాడుతున్నానపుడు… ఇంటికి వచ్చేస్తున్నాలే!… అని తప్పించుకున్నానే!…అదీ సంగతి…’ అంటూ ముగించింది వకుళ
…కాసేపిద్దరం మాట్లాడకుండా ఉండిపోయాం… అంతేనా!…అన్నాను ఇంకాసేపు తరవాత…
‘…ఇంకేముందీ!?…’ అని దాని ఎదురు ప్రశ్న…
…అదే!… ఇంటికెళ్ళింతరవాత రాహుల్ ని ఫీడ్ చెయ్యడానికి ట్రై చేశావా?…సక్సెసా!?… మధు రాత్రింటికొచ్చాడా?…అంటూ మనస్సులో మిగిలిపోయిన ప్రశ్నల్ని గుప్పించాను….
‘…ఆహాఁ , స్నానం ముగించినతరవాత చేసిన మొదటిపని అదే!…ఇంక …సక్సెసెలా అవుతుందీ?!…నా …ఆడ…తనం… మేలుకొలిపిన వాడి వాయింపు తరవాతా?…’ అందది మత్తుగా మూతపడిపోతూన్న కళ్ళతో గుండెల్నిండా గాలిపీల్చుకుని …
…మరింతసేపూ …నీ వెంకట గాడుట్టి మొఱటు వెధవ… …ప…శు…వు…అని తిట్టి పోశావుగా?… అంటూ దెప్పాను …
‘… పోవే!…నంగనాచీ!… సున్నితత్వం , మొఱటుతనం , సమపాళ్ళల్లో కలబోసిన మగాడినే కోరుకుంటుందాడది…నీకు తెలీదేంటీ ఆ విషయం!…’ అని కొట్టిపారేసిందది…
…సర్లే!…నీ మొగుడెప్పుడొచ్చాడింటికీ?…అన్నాను…
‘… అదృష్టం కొద్దీ నేను సర్దుకొన్నతరవాతొచ్చాడు , చాటంత మొహంతో!… ఏంటీ?…మొహమలా వెలిగిపోతూందీ?…ఏం ఘన…కార్యం .చేశొచ్చావేంటీ!… అంటూ నన్ను ప్రశ్నలేయకుండా ఎదురు దాడి మొదలెట్టానే … పన్లన్నీ ముగించుకుని ఇద్దరం పక్కెక్కిన తరవాత…
…ఎహె…అదేంలేదు…అంతా రొటీన్ వర్క్… అని , ముసి,ముసి నవ్వులు నవ్వుకుంటూ మరో పక్కకి తిరిగి పడుక్కుండిపోయాడే!… కాసేపట్లో సన్నటి గుఱ్ఱు కూడా మొదలైపోయింది … వెంకట్ గాడన్నది నిజమే!…ఓ రాత్రి వేళగానీ , తెల్లవారు ఝామున కానీ నా జోలికి రాలేదనుకో మా ఆయన!…’…అని నవ్వి… ‘…ఊఁ…ఇక మొదలెట్టు నీ కధ…’ అంటూ నన్ను పొడిచింది వకుళ…
…సరే!…మొదలెట్టక తప్పుతుందా!…ఫ్లైట్ డిలేల పుణ్యమా అని ,ఇక్కడ పొద్దున్నే బయల్దేరినవాళ్ళం మధ్యాహ్నం పన్నెండు దాటిపోయింది , అడంగు చేరేసరికి … మా టాక్సీ ఆగగానే బిలబిల్లాడుతూ పిల్లలు చుట్టేశారు… అరవై పైబడిన ఓ నలుగురు పెద్దమనుషులు ఎదురొచ్చారు , రండి రండి…అంటూ…
… మండువాలోకడుగెట్టగానే ఆడా, మగా , అందరూ చుట్టేశారు … ఎంతకాలమైంది మిమ్మల్ని చూసి! …అంటూ … కాఫీల తరవాత …స్నానానికి లేవండి… అన్నారు… మావి అయిపోయాయి… అన్నాం , నేనూ, వికాస్…
…రండిరా!…స్నానాలు చేయిస్తాం!… అంటూ నా కొడుకుల్ని పట్టికెళ్ళిపోయారెవరో… రావే!… వెనకసావిట్లో కూర్చుందాం!… అంటూ నా చెయ్యుచ్చుకుని ఎవరో లోపలికి దారితీస్తూంటే … బావున్నావా బావా!?… అంటూ వికాస్ ని పలకరిస్తూన్న వీణలాంటి గొంతు వినిపించింది
… ఎవరీ మరదలూ!… అనుకుంటూ వెనక్కి చూశాను…
…మెరుపు తీగ లాగ మెరిసిపోతూన్న ఓ పాతికేళ్ల కుఱ్ఱపిల్ల …వెనక్కి తిరిగుందేమో! ఆ అమ్మాయి నిటారైన వీపు , కాస్త ఎక్కువే అనిపించే బాక్ ఓపెనింగ్ ఉన్న గోల్డెన్ ఆరెంజ్ బ్లౌజ్ లోంచి కందిబద్దంత పుట్టుమచ్చ కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తూంది…
‘… అలా అలా ముందువసారాలో కూర్చుందాం రావోయి!…. అంటూ బైటికి దారి తీశారు సీనియర్లు…
… ఇదో , వస్తున్నా!…అంటూ ఉన్న చోటనుంచి కదలకుండా ఆ అమ్మాయిసంభాషణలో పడ్డాడు మా ఆయన… .చుట్టూ ఉన్న రణగొణ ధ్వని వల్ల ఏమీ వినిపించకపోయినా , మా ఆడ గుంపు నెమ్మదిగా కదులుతూండడం తో , ఆ అమ్మాయిని తేరిపార చూశానోక్షణం…గోల్డెన్ యెల్లో బాగ్రౌండ్ మీద చిన్నప్రింట్సూ , బ్లాక్ బార్డరూ ఉన్న ఓ ప్యూర్ సిల్క్ చీర కట్టిందాపిల్ల … వైజాగ్ లో కొనుంటుంది …వెతికి నేనూ కొనుక్కోవాలి… అనిపించిందే ఆ క్షణం!… …అంటూ నే చెప్పుకుపోతూంటే…
‘…నేను గుర్తుకొచ్చుండనులే నీకాక్షణం!…’ అంటూ ఓ సన్నాయినొక్కు నొక్కింది వకుళ…
…నువ్వెలా గుర్తుండవుతల్లీ!… నా సవితి వి కూడానూ!…నాకున్నవి నీతో పంచుకోవాలిగా!…అంచేత అచ్చం అలాంటిదే నీకోసం , మరో లైట్ బ్లూ బాగ్రౌండ్ ది నాకోసం , తీయించాలే వినోద్ గాడితో… తొందర్లో తీసుకురావడం మర్చిపోయా గానీ రేపు తెస్తాలే నీచీర!… అన్నాను…
‘…ఛ!…వాడెందుకు కొనాలీ నాకు చీరా!?… ఐనా ముక్కూ మొహమూ తెలియనివాడు కొన్న చీరెలా కట్టుకుంటాననుకున్నావ్!?…’ అంటూ ఫైర్ అయిపోయింది వకుళ…
…పోనీ వాడితో తొడపరిచయమయ్యాకే కట్టుకో!… ఇక ఎందుకంటావా?…గర్భాదానపు పెళ్లికూతురికి కట్నమెట్టక్కర్లే?! …అందుకూ! … అన్నాను
‘…ఛీ!…ఏదో…అ…అదం…టే పర్లేదుగానీ…ఇక పైన మరో మగాడికి పిల్లల్ని కనడం నా వల్లకాదేతల్లీ!…పిడకల వేటాపి నీ కధ కానీ…’ అంటూ రెండుచేతులెత్తి దండమెట్టేసిందది…
…సర్లే…విను…ఆ అమ్మాయిని వర్ణిస్తున్నా కదూ!…
…బ్లౌజ్ అడుగునుంచి జానెడు మేర బంగారం రంగులో మెరిసిపోతూన్న సన్నటి నడుం…చీర లైట్ గా దట్టంగా ఉందేమో , ఒంటికి పూసుకుని పోయి, ఆ పిల్ల పిరుదుల గుండ్రటి తనాన్నీ, బింకాన్నీ, పొంకాన్నీబైట పెట్టేస్తూంది … మధ్య మధ్యలో బరువు ఒకకాలిమీంచి మరో కాలికి ట్రాన్స్ఫర్ చేస్తూందేమో , పొందికైన తొడల కదలికల్నీ చీర దాచలేకపోతూంది … అంటూ ఆగాను , ఊపిరి తిప్పుకోడానికి…
…‘… అంటే ముందెత్తుల్నీ దాచుండదు … బ్లౌజ్ కాస్త లోనెక్ అయితే …లో…య…కి దారినీ , వాటికి కాస్త ఎగువ నున్న మరో …పెసర బద్దలాంటి పుట్టు మచ్చనీ దాచుండదు… ఆ పిల్ల నడుం కింద పెట్టడానికి దిండక్కర లేదన్నమాట వికాస్ కి!… ’ అంటూ కన్నుగీటింది వకుళ…
…నీ బుధ్ధి పోనిచ్చుకోవే వకూ!… ఎంతసేపూ…అ…దే…దృష్టా!?… అన్నాను చిరుకోపంగా…
‘… ఆ పిల్లని నువ్వా దృష్టి తో చూస్తే లేని తప్పు , నేనంటే ఒచ్చొందేంటీ!?…కానీ!…’ అంది వకుళ…
…సర్లే!…విను… వికాస్ మగ చూపూ ఆ అమ్మాయి ఒంటిమీద తారాడిందేమో! పైటని భుజాలచుట్టూ కప్పుకుంటూనే మాటలు కంటిన్యూ చేస్తూందాపిల్ల…. మేమో రెండడుగులు కదిలామో లేదో… ఛీ!…పో బావా!… అంటూన్న ఆ అమ్మాయి గొంతూ , చకచకా నడుస్తూన్న అడుగుల చప్పుడూ వినిపించేసరికి మరో సారి వెనక్కి చూశానే వకూ!…
…నీ అందాజా నూటికి నూరుపాళ్ళూ కరెక్ట్… పెసరబద్దంత పుట్టుమచ్చతో సహా!… ఇంచుమించు పరిగెడుతూన్నట్లు నడుస్తూన్నా ఆ అమ్మాయి గుండెలమీద నాలుగుతులాల పుస్తెల నాన్తాడు కదులుతూంది తప్ప …వెనకెత్తులకంటే కాస్త తక్కువగా ఉన్న ముందెత్తులు , అస్సలు కదలటంలేదంటే నమ్ము… అన్నాను
…‘… అంటే… నీ …వా…టి…లా… అన్నమాట …’ అంటూ కన్ను గీటింది వకుళ…
…నా మొహం!… మన కాలేజీ రోజుల్లో నిన్ను చూసినట్లు అనిపించింది , …సర్లే!… విషయం వినూ!..
…మరో రెండడుగుల్లో మా గుంపులో కలిసి , బావున్నావా అక్కా!… అంటూ సునీ ని నా చేతుల్లోంచి తీసుకోబోయింది … డైపర్ మార్చాలనుకుంటా!… అని ఇవ్వడానికి సందేహిస్తూనే , ఆ అమ్మాయి మొహాన్ని పరీక్షగా చూశాను…
…వంకీలు తిరిగిన , చిక్కటి , నల్లటి , బిరుసైన జుట్టు , కోల మొహం , మిలమిలా మెరిసే పెద్దపెద్ద కళ్ళూ , చిన్ని నోరూ , నిండైన పెదాలూ ,…ఎఱ్ఱబడ్డ నున్నని చెంపలూ… ఏమన్నాడో వికాస్!?…. అని మనస్సులో అనుకుంటూ…
…నే చూస్తాలే!… అంటూ ,నా చేతిలోంచి సునీ నీ , డైపర్ బాగ్ నీ అందుకుందా అమ్మాయి… అదీ కొత్త లేకుండా కేరింతలు కొడుతూ వెళ్లిపోయింది… వికాస్ వసారాలోకెళ్ళి కబుర్లలో పడ్డాడు మగాళ్లతో…
…ఇక కాఫీలూ , కజ్జీకాయలూ, జంతికల మధ్య, కబుర్లే కబుర్లు … కాసేపు తరవాత ఆ అమ్మాయి సునీ ని పట్టుకొచ్చింది ‘…ఆకలేస్తుందేమో అక్కా దీనికి! …పాల బాటిల్ ఎక్కడ!?…’ అంటూ …
… దాన్నిటియ్యి… అంటూ లేవబోయాను… ‘…ఇక్కడే అడ్డం వేసుకోవే పిల్లా!…అందరం చుట్టూ ఉన్నాంలే!…’ అంటూ కూర్చోపెట్టేసింది , విషయం గ్రహించిన ఓ ముసలమ్మ…ఇక తప్పక ఆ పనే చేశాను… సిగ్గుపడుతూ!…
‘… ఈ అమ్మాయెవరో తెలుసా?…’ అన్నారెవరో …
… నేను వెఱ్ఱి నవ్వు నవ్వడంచూసి … రజని… వినోద్ భార్య… …పెళ్లి తరవాత మళ్ళీ కలవ లేదనుకుంటా మీరు!… అంటూ పరిచయం చేసింది మా పిన్నత్తగారు …
…ఓహ్!…సారీ రజనీ!…వెంటనే గుర్తు పట్టలేకపోయాను… నువ్వు ఎమ్ సి ఎ కదూ!… ఎక్కడైనా వర్క్ చేస్తున్నావా?…అన్నాను , ఆ అమ్మాయి క్వాలిఫికేషన్లు గుర్తు తెచ్చుకుంటూ…
‘…వర్కింగ్ ఫ్రం హోమ్!…ఓ అమెరికన్ ఫర్మ్ కి కన్సల్టెంటుగా పని చేస్తూంటాను…’ అందా అమ్మాయి , విప్పారిన మొహంతో…
‘…హుఁ ! … ఏం చదువులో , ఏమి ఉద్యోగాలో!… దీని కడుపునెప్పుడు ఓ కాయ కాస్తుందో!… నేను హరీ…మనేలోగా జరుగుతుందో జరగదో అది!…’ అంటూ నిష్టూర్చింది నన్ను ఆపిన ముసలమ్మ…
…విచారించకు పిన్నీ!…దేవుడు చల్లగా చూస్తే వచ్చే సంక్రాంతికి మునిమనవడ్నిస్తుంది చూడు…అంటూ ఓదార్చింది ఓ మధ్య వయస్కురాలు…
…రజని మొహం కాస్త మాడడం గమనించి , నెమ్మదిగా ఆ అమ్మాయి చెయ్యిరాశాను , …టేకిట్ ఈజీ… అన్నట్లుగా …థాంక్స్… అన్నట్లుగా పెదాలు కదిపి మొహం పక్కకి తిప్పుకుంది , కళ్లల్లో సుళ్ళు తిరుగుతున్న నీటిని దాచుకోడానికి…
…కాసేపట్లో భోజనాలకి పిలుపులు…
…నన్ను రమ్మని చంపాడు , వినోద్ ఏడీ? అన్నాడు వికాస్ …
… అక్కచెల్లెళ్లనీ , బావగార్లనీ తీసుకు రావడానికి తనూ వైజాగ్ వెళ్ళాడు , సాయంత్రానికల్లా వచ్చేస్తాడులే!… అని సమాధానం తో బాటు , …మేము లేమేంటీ!?… అన్నఓ పెద్దాయన ప్రేమపూర్వకమైన మందలింపు…
…అహాఁ… అదికాదు బాబాయ్ , నా ఉద్దేశ్యం!… అంటూ సర్దుకున్నాడు వికాస్
చాలాకాలం తరవాత మన వంటలు చూశామేమో!… సుష్టుగా లాగించేశాం అందరం…
…కాసేపు రెస్టు తీసుకోండి … అంటూ లోపలికి తీసుకెళ్ళారు… రెండు మండువాల లోగిలి…చక్కటి గాలీ , వెలుతురూ ఉన్న , ఓ మూల గది చూపించారమ్మా మా కుటుంబానికి…ఒకటే అసౌకర్యం… టాయ్ లెట్లు ఇంటికి దూరంగా , దొడ్లో ఉన్నాయి… మధ్య లో గడ్డి వాములూ… రాత్రిపూటెలారా భగవంతుడా!… అనిపించినా , ఓ రెండ్రోజులకి సర్దుకోవాలి… అనుకున్నాను… మంచం మీద పడుకుంటూ…
మెలుకువొచ్చేసరికి మసక చీకటిగా ఉంది చుట్టూ…పక్కనున్న మంచాలమీద ఎవరూ లేరు… సునీ కూడా లేదు…మొబైల్ లో టైమ్ చూస్తే ఐదున్నర… సాయంత్రమో ,తెల్లవారు ఝామో అర్థంకాలేదు … పసిపిల్ల ఏమైపోయిందబ్బా!… అని కంగారు పడుతూ లేచేసరికి , దూరంనుంచి దాని కేరింతలు వినిపించాయి … కొత్తలేదు పిల్లకి… అనుకుంటూ , బధ్ధకంగా ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ బయటికొచ్చాను… వెనక సావిట్లోంచి ఆడాళ్లమాటలు వినిపిస్తూంటే అటైపు నడిచాను… ఓ అరడజనుపైన ఉన్నారు ఆడాళ్ళు…
…లేచావా!… బావిదగ్గరకెళ్ళి మొహం కడుక్కురా!…కాఫీ తాగుదుగాని… అంది మా పిన్నత్తగారు…
…పిల్ల ఏడవలేదు కదా!…ఎక్కడుందీ!? అన్నాను…కాస్త మొహమాటంగా దిక్కులు చూస్తూ…
…పాలకేనా!?… నిన్ను లేపడమెందుకని ఆవుపాలు పట్టాం!… అదో!…అక్కడ రజని దగ్గర ఆడుతూంది… అన్నారు ఓ పెద్దావిడ…
…ఫ్రెష్ అయి కాఫీతాగుతూ చుట్టూ చూశాను … నాకొడుకులిద్దరూ దొడ్లోఉన్న జామచెట్టుమీద కోతికొమ్మచ్చులాడుతున్నారు… మిగతా పిల్లలతో కలిసి… కాస్త దూరంలో నా కూతురు తనూ చెట్టెక్కేద్దామన్న కుతూహలంతో రజని చేతుల్లోంచి బయట పడడానికి విశ్వ ప్రయత్నం చేస్తూంది… దాన్ని అదుపు చెయ్యడానికి తను పడే తిప్పలు చూసి , వాళ్ల పక్కన జేరి సునీని నెమ్మదిగా చేతుల్లోకి తీసుకున్నాను… బట్టలు మారుస్తా!… అంటూ…
…డ్రెస్ నే సెలక్ట్ చేస్తానక్కా!… అంటూ నా వెనకే వచ్చి , చకచకా దాని ముస్తాబు పూర్తి చేసింది , నన్ను చెయ్యనీ అక్కా!…అంటూ…
…పిల్లలంటే అంత ముచ్చటున్నదానివి వెంటనే కానీరాదమ్మా!… ఐదేళ్ళైనట్లుంది మీ పెళ్ళై.. అన్నాను నోరు జారి…
…తన కళ్లల్లో మళ్ళీ నీళ్ళు తిరగడం చూసి , సారీ రజనీ!…ఏమీ అనుకోకు…ఏమైనా జాగ్రత్తలు తీసుకుంటున్నారా!?… అన్నాను
‘… జాగ్రత్తలేమీ తీసుకోపోయినా , మొదటి రెండు సంవత్సరాలూ ఇది బాగానే ఉంది అనుకున్నాం …’ అంది , కంట్రోల్ చేసుకుంటూ…
… ఆర్మీ జాబ్ కదమ్మా వినోద్ ది…అంచేత , తగినన్ని సార్లు …కలుసు…కోవటం లేదేమో!… అన్నాను
‘… అలా అనుకునే క్రిందటేడాది రిసెర్చి లాబ్ లో పోస్టింగ్ తీసుకున్నారు… అప్పట్నుంచీ , కనీసం రోజుకో రెం…డు… సార్లు…తప్ప ట్లేదనుకో!… అంది , సిగ్గుల మొగ్గైపోతూ…
…అయితే ఇంకేం!… నేడో రేపో శుభవార్త వింటాం… ఎందుకైనా మంచిది డాక్టర్ దగ్గరకెళ్లి రండి…ఇద్దరూ!… అన్నాను
‘…అదీ జరిగింది…క్రిందటి నెలే కలకత్తాలో ఓ డాక్టర్ ని కలిశాం …ఆ రిపోర్ట్స్ చూసింతరవాత సెకండ్ ఒపీనియన్ తీసుకోవాలనిపించి మొన్ననే వైజాగ్ లో మరో డాక్టర్ ని కలిశాం… ’ అంది రజని కాస్త చిన్నబుచ్చుకున్న మొహంతో…
… కంగారుపడకు… మిస్ మాచ్ ఏమైనా ఉంటే మందులతో కరెక్ట్ చేస్తారు… అని ధైర్యం చెప్పి , …ఇంతకీ కలకత్తా డాక్టర్ ఏమన్నాడేంటీ!? … అన్నాను …. తను ఏదో చెప్పబోతూంటే …
…ఏవమ్మా , వదినలూ!… ఇక్కడ కూర్చుని ఏం గూడు పుఠాణీ చేస్తున్నారూ!?… అంటూ బిలబిల్లాడుతూ లోపలికొచ్చేశారు మా ఇద్దరి ఆడపడుచులూ… అని ఆగాను ఊపిరి తీసుకోడానికి…
‘…అంటే సమస్య ఏంటో బయట పడలేదన్నమాట!…నాకో అనుమానం కలుగుతూంది…నువ్వు చెప్పే పధ్ధతి బట్టి… ’ అని కొంటెగా అంది , ఓపికగా వింటూన్న వకుళ…
…ఏంటదీ!?… అన్నాను…
‘…కాసేపట్లో నువ్వే చెప్తావులే!…కానీ!…’ అందది , అదే కొంటె నవ్వుతో…
…వంకర ఆలోచనలు మానవుకదా!…సర్లే విను… బాగున్నారా అర్థ మొగుళ్ళూ… ఇంతాలస్యమా రావడానికి?…పిల్లలేరీ!… వినోద్ వచ్చాడా?.. అని ప్రశ్నల వర్షం కురిపించానే!… అంటూ కంటిన్యూ చేశాను…
‘…పిల్లలు బైట ఆడుతున్నారు… వినోద్ కూడా అక్కడే!…వికాస్ అన్నయ్య తో ఏదో మాట్లాడుతున్నాడు… ఇదేగా సునయన!… పేరుకు తగ్గట్లు పెద్దపెద్ద కళ్ళు… మీ ఇద్దరికన్నా రంగుంది వదినా మా కోడలుకీ !…’ అంటూ నా ప్రశ్నలకి గబగబా సమాధానం చెప్పేసి , వంతులవారీగా సునీ ని ముద్దు చెయ్యడంలో పడ్డారు… , వాళ్లిద్దరికీ ఆడపిల్లలు లేకపోవడంతో… …కాసేపు వాళ్లతో ఆకబుర్లూ , ఈ కబుర్లూ చెప్పి మెల్లిగా బైటికొచ్చా వకుళా!… అని కాస్త ఊపిరి తీసుకున్నాను…
‘…వినోద్ ని చూడడానికేగా!?…’ అందది కన్ను గీటుతూ…
…ఛీ!…నీ ఆలోచనలు నాకంటగట్టకు!…’ అంటూ …చర్రు… మన్నాను…
‘…నాకు తెలీదే నీ బుధ్ధి…కానీ!…’ అంది వకుళ చిలిపి చూపుతో…
…బైటికొచ్చేసరికి గొడవ గొడవ గా ఉంది…ఓ పెద్దాయన అజమాయషీలో , నా కొడుకుల్తో సహా మగపిల్లలందరూ దొడ్లో ఉన్న ఎండు పుల్లలన్నీ పట్టుకొచ్చి , ఇంటి ముందున్న విశాలమైన ఖాళీ స్థలంలో పడేస్తున్నారు… మరో పెద్దాయన ఓ పాలేరు తో వాట్నీ , పిడకల్నీ పేర్పిస్తున్నాడు…భోగి మంటకి కాబోలు…అనుకుంటూ చుట్టూ చూశాను వికాస్ కోసం…
…కుప్పకి అటు వైపు , ఓ ఓపెన్ నెక్ ఆలివ్ గ్రీన్ టీ షర్ట్ వెనకనీంచి తనమొహం ఓ లిప్త కనిపించి మాయమైంది… ఎవరబ్బా!…వికాస్ ఫ్రేమ్ ని అంతగా కప్పేయగల్గే శాల్తీ!?… అనుకుంటూ జాగ్రత్తగా చూశాను… వాడు వికాస్ వైపు తిరిగుండడంతో మొహం కనిపించలేదు… కానీ…పశువుల కొట్టం తలుపులా ఓ గజం వెడల్పుంది , బల్ల చెక్కలా నిటారుగా ఉన్న వాడి వీపు…ఏదో సీరియస్ గా చర్చిస్తున్నారు … మాట్లాడుతూన్నపుడు కదులుతూన్న అతగాడి చేతులు , ఇంత దూరం నీంచీ దుంగల్లా కనిపిస్తున్నాయి…
…ఇంతలో వికాస్ పక్కకి జరిగి ఇంటివైపు చూడడంతో నేను కనిపించినట్లున్నాను…అతడితో ఏదో చెప్పి , చెయ్యి తట్టి నా వైపు కదిలాడు…వాడూ నన్ను చూసి , తెల్లటి పళ్ళు తళుక్కుమనేలా నవ్వి , చురుగ్గా వంగి , నేలమీద పడున్న ఓ బుష్షర్ట్ ని అందుకుని , రెండంగల్లో వికాస్ని కలిసి , దాన్ని తొడుక్కుంటూ నా వైపు బైల్దేరాడు… ఆ పని చేస్తూన్నపుడు అంత దూరం నీంచీ కొట్టొచ్చినట్లు కనిపించిన , వాడి బలిష్టమైన ఛాతీనీ , మెలితిరిగిన దండల్నీ చూసేసరికి…ఎందుకో సిగ్గనిపించి చూపు కిందికి దింపాను…బ్లూ జీన్ లో చక చకా కదులుతూన్న వాడి తొడల మీద పడిందది… మద్ది మానుల్లా ఉన్నాయే అవీ!… అంతా కండే!…ఎక్కడా వీసమెత్తు కొవ్వు లేదంటే నమ్ము… జీన్ టైట్ గా ఉందేమో , ఓ పక్కకున్న …దా…ని… ఔట్ లైన్ కూడా కనిపించిందే!… ఎం…దు…కో…ఒళ్ళు ఝల్లుమనడంతో చూపు తిప్పుకున్నానమ్మా! … అంటూ ఆగాను , ఊపిరి తిప్పుకోడానికి…
…‘…ఎందుకేంటీ?!… వెంటనే చెమ్మబారిపోవడంతో…’ అంది వకుళ …కొంటెనవ్వుతో….
…ఛ! పోవే!… నువ్వూ వికాస్ లాగే నాలో తప్పుడు ఆలోచనలు రేకెత్తిస్తావ్!… అని విసుక్కున్నాను…
‘…నీకొచ్చేవే అవీ!…ఇంతకీ వికాస్ ఏమన్నాడేంటీ?…’ అంది వకుళ…
…చెప్తా విను … వాళ్ళు వచ్చేలోగా నేనూ , వికాస్ తీసుకున్న నిర్ణయాలు గుర్తు తెచ్చుకుంటూ మనస్సు కుదుటపరుచుకుని , దగ్గరకొస్తూన్న వినోద్ ని గుర్తు పట్టి మామూలుగా పలకరించాను …
…‘…నువ్వేం మారలేదొదినా!…పైగా బాగా రంగుతేలావ్…’ అంటూ కబుర్లు మొదలెట్టాడు… వాడి చూపులెందుకో ఒళ్ళంతా కితకిత లెడుతూంటే , కష్టం మీద మనస్సునదుపులో పెట్టుకుని పాతకాలపు విషయాలు గుర్తు చేసుకుంటూ కబుర్లు మొదలెట్టానే!… మేం మాట్లాడుతూన్నంత సేపూ వికాస్ నా వైపు కొంటెగా చూడడమే!…ఇంతలో వినోద్ ని ఎవరో పిలిస్తే అటెళ్ళగానే , …ఏంటీ!?… అదోలా చూస్తున్నావ్ నన్నూ!… అంటూ నిలదీశానే!…
‘…నీ మనస్సులో మెదిలే ఆలోచనల్ని అంచనా వేస్తున్నాను…’ అంటూ ఓ సిగ్గుమాలిన జవాబు…
…ఏంటో అవీ!?… అన్నానే సీరియస్ గా…
…‘…దుక్కలాగయ్యాడు కదూ వినోద్!…’ అన్నాడే , కన్ను గీటి….
‘…ఏంటి నీ ఉద్దేశ్యం?… కొద్ది రోజుల క్రితం ఏమనుకున్నామో గుర్తు తెచ్చుకో! ’ అంటూ నేను ఘాటుగా వికాస్ ని నిలదీస్తూంటే, ఇంకెవరో తనని పిలిచారు …
…‘…నీ ఉద్దేశ్యమే నాదీనూ!…’ అని కొంటెగా అంటూ తప్పించుకెళ్ళిపోయాడే!… నా ఒంటికి కారం రాసుకున్నట్లైందనుకో!…ఈలోగా మా ఆడపడుచులు బైటికొచ్చారు , పిల్లేడుస్తూందమ్మా!… అంటూ…
…గదిలో కెళ్ళి ,సునీ ని ఫీడ్ చేసి , దాన్ని తీసుకుని ముందు వసారాలోకొచ్చేసరికి చుట్టూ చీకట్లు ముసురుకుంటున్నాయి… ముందు ఖాళీ స్థలంలో, ఓ ఆడ గుంపుకి కాస్త దూరంగా , వికాస్ , రజని కబుర్లు చెప్పేసుకుంటున్నారు. గుంపు లో ఉన్న మా ఆడబడుచులు చేతులూపారు…నేనటు వెళ్లబోతూంటే వినోద్ ఎదురొచ్చాడు ….‘ సునయన కదూ దీని పేరూ!…బలే ఉంది వదినా! ఇలా ఇయ్యి!…’ అంటూ చేతులు జాపాడు…
…అదీ కొత్తలేకుండా ముందుకి దూకింది …నా పైటని చేతుల్లో పట్టుకుని… దాంతో…ఇ…వి… బైట పడ్డాయే వకూ!… సిగ్గుతో చచ్చిపోతూ దాని చేతుల్లోంచి పైట లాక్కుని సర్దుకుంటూ చుట్టూ చూశాను…అదృష్టం కొద్దీ ఎవరూ మమ్మల్ని పట్టించుకోటంలేదు…బ్రతికానురా దేవుడా! అనుకుంటూ పైట సర్దుకుంటూంటే…
‘… నువ్వేమాత్రం మారలేదొదినా!…పైపెచ్చు … మాంఛి… నేవళంగా తయారయ్యావు!…’ అంటూన్న వినోద్ మాట విని , తనవైపు ఓరగా చూశాను…వాడు నిర్లజ్జగా నా ఒంటిని చూసేస్తున్నాడు , అ…దో… రకంగా మెరుస్తూన్న కళ్ళతో!… తట్టుకోలేక కనురెప్పలు వాల్చు కుంటూంటే , నా చూపు వాడి …ఉ…బ్బు… మీద పడిందమ్మా! ఒక్కసారి వెయ్యి వోల్టుల కరెంటు నా ఒంట్లో పాకినట్లయ్యిందే వకూ!…బోలెడు సిగ్గూ , కించిత్తు గర్వం నా మనస్సుని ఉక్కిరి,బిక్కిరి చేశేసరికి ! … అంటూ ఆగాను , ఆ ఘట్టం తలుచుకుంటే ఊపిరి వేగం పెరగడంతో…
‘…సిగ్గంటే ఒప్పుకుంటాను…గర్వమెందుకే సిగ్గుమాలిందానా! ’ అంది వకుళ , నవ్వుతూ…
… నాకన్నా చాలా చిన్నదీ , అందమైందీ అయిన భార్య ఉన్నా , నా అం…దా…లు… వా…డి..దాన్ని… టక్కుమని …లే…పే…శాయంటే గర్వం కాదేంటీ!… అన్నాను , కాస్త దెబ్బతిన్న స్వరంతో…
‘…మగాళ్లు పశువులని మర్చిపోకు…అది చూసి …వరదలు… కట్టుంటా…య…క్క…డ!… ’ అందది , అదే చిరునవ్వుతో…
…అదీ అయ్యిందిలే!… దాంతో పిల్లని తీసుకోవాలన్న ఆలోచనకూడా విదిలేసి , గబగబా వసారా మెట్లు దిగుతూ , పెట్టీ కోటుతో …త…డి… ఒత్తేసుకుని ఆడగుంపు వైపు చకచకా అడుగులేస్తూంటే వికాస్ – రజని జంట తగిలింది!
పక్కనుంచే వెళ్తూన్న నన్ను పట్టించుకోకుండా ,వికాస్ ఏదో చెప్పేస్తూంటే , ఆరాధనా భావం తో వినేస్తూందాపిల్ల … చూసేసరికి ఒళ్ళు చర్రు మనడంతో అడుగుల వేగం పెంచి ఆడ గుంపులో చేరి, కబుర్లు చెప్తూనే అప్పుడప్పుడు వాళ్ళవైపు చూస్తూనే ఉన్నాను… సునీ ని ఎప్పుడిచ్చి వెళ్ళాడో వినోద్!… అది పైటని అటూ , ఇటూ లాగేస్తూన్నా , వికాస్ చూపులు తన ఒంటిమీద తారట్లాడేస్తూన్నా , ముసిముసి నవ్వుల్తో సర్దుకుంటూందేతప్ప కబుర్లాపలేదా అమ్మాయి…
…చుట్టూ చీకటి కమ్ముకుంటూంటే మా గుంపు ఇంటివైపు దారితీసింది… అది చూసి వాళ్ళిద్దరూ మా వైపు కదిలారు… వికాస్ అన్నా… మాట!… అంటూన్న వినోద్ పిలుపు విని వికాస్ ఆగిపోయాడు…రజని మాత్రం మాతో చేరింది…
…ఏమ్మా! …అయ్యాయా మీ బావతో కబుర్లూ!… అన్నాను , కంఠస్వరాన్ని వీలైనంత అదుపులో పెట్టుకుంటూ…
…నీకివాళ మొగుడయ్యాడు గానీ , తనకి పుట్టుకతోనే బావలేమ్మా వికాస్!… అని చురకెడుతూనే నా వీపు నిమిరింది , పక్కనే ఉన్న ఆడబడుచు…
‘…మాకన్నా ఓ పది ,పన్నెండేళ్ళు పెద్దైనా , చిన్నప్పట్నుంచీ తనంటే హీరో వర్షిప్పే అక్కా , వరసైన నా ఈడు ఆడపిల్లలందరికీ!…’ అని రజని నిష్కల్మషంగా అంటూంటే , మనస్సులోనే నాలిక కరుచుకున్నానే వకూ!
‘…ఊఁ!…కానీ!!…’ అంది వకుళ కామెంట్ ఏమీ చెయ్యకుండా…
…చాలాసేపట్నుంచీ ఆడారేమో, తొమ్మిదౌతూండగానే పిల్లలు పడకెక్కేశారు భోజనాలు చేసి… మగాళ్ళు భోజనాలకి కూర్చోబోతూంటే , వికాస్, వినోదులేరీ?…అన్నారు ఎవరో!… ఓ పదిహేనేళ్ల కుర్రాడు వెతికి పట్టుకొచ్చాడు వాళ్ళని… ఏదో సీరియస్ విషయం చర్చిస్తున్నట్లుగా గంభీరంగా ఉన్నాయి వాళ్ళ మొహాలు… ‘…ఏంటయ్యా సంగతీ!?…’ అని అడిగేశారు , వినోద్ నాన్నగారు…
‘…అహాఁ…ఏం లేదు బాబాయ్!…కాళ్ళు కడుక్కొస్తాం…’ అంటూ దొడ్లోకి దారి తీశాడు వికాస్… మగాళ్ల భోజనాలైన తరవాత ఆడాళ్ళం కూర్చున్నాం…పదకొండు దాకా ఆ కబుర్లూ , ఈ కబుర్లూ…
…పడుక్కోండింక…పొద్దున్నే లేవాలి భోగి మంటకి… అంటూ లోపలికి వచ్చారు ,మా పిన మామగారు…
… ఒళ్ళో నిద్దరోయిన సునీ ని ఎత్తుకుని గదిలోకెళ్ళి పిల్లల పక్కనే నడ్డి వాల్చాను… వికాస్ కూడా వచ్చాడు ,కాసేపు తరవాత…ఏదో ఆలోచిస్తూ…
…ఏంటీ?…సీరియస్ గా ఉన్నావ్!?… అన్నాను తనమొహం చూసి… ‘… అహ!…ఏంలేదూ!… ’ అంటూ పిల్లలకి మరో పక్క పడకేశాడు , మాటా మంతీ లేకుండా… ప్రాపర్టీ సమస్యలేవైనానా?…ఏం లేవే…నాకు తెలిసినంతవరకూ!…’ అనిపించినా , ఉంటే తనే చెప్తాడులే!… అనుకుని , తలుపు దగ్గరకేసి నేనూ పడుక్కున్నాను…
…కొత్త ప్రదేశమేమో , నిద్ర గాఢంగా పట్టలేదు… తలుపు కిఱ్ఱు మనడంతో మెలుకువొచ్చింది… చూసేసరికి వినోద్ వస్తున్నాడు లోపలికి… నా కాలు గోకడు కదా!… అనిపించేసరికి గుండెలు దడదడా కొట్టుకోడం మొదలెట్టాయే వకూ , ఉద్వేగంతో! … ’ అంటూంటే…
‘…ఏదీ!…చూడనీ!!…’ అంటూ నా వైపు చెయ్యి జాపింది వకుళ…
…ఛ…ఆరోజు మాట , నే చెప్తూంట!…వినూ!!… అంటూ దాని చెయ్యి పక్కకి తోసేస్తూంటే , ‘… సర్లే!… గోకాడా కాలూ!…’ అందది కన్ను గీటుతూ…
…ఆ…కాపోతే నాది కాదు, వికాస్ ది!…ఆ పని చేసి వెంటనే బైటికెళ్ళిపోయాడు… అన్నాను… ‘…ఛ…గాలి తీసేశావ్ కదే!…కానీ!!…’ అంది వకుళ…
…వికాస్ నెమ్మదిగా లేచి నా వైపు చూస్తూంటే నిద్ర నటించాను… పర్లేదనుకున్నట్లున్నాడు , తనూ లేచి బైటికెళ్ళాడు…కాసేపాగి తలుపు ఓరగా తీసి చూశాను… దూరంగా పెరట్లో కనిపిస్తున్నారు వాళ్ళు… చుట్టూ చూశాను… మండువాలో పడుక్కున్న అండరూ గాఢ నిద్రలో ఉన్నారు… పిల్లిలా నక్కుతూ వీలైనంత దగ్గరకెళ్ళాను…వాళ్ల మొహాలు కనిపించటంలేదుకానీ , మాటలు మాత్రం అస్పష్టంగా వినిపిస్తున్నాయి…చెవులు రిక్కించాను…
‘…తప్పురా!…మరోసారి ఆలోచించు…’ అంటున్నాడు వికాస్…
‘…చెప్పాకదన్నా, విషయమంతా!…ఇదే ఉత్తమమైన మార్గం…అన్నీ నే చూసుకుంటాను…గొడవేం కాదు…నాదీ భరోసా!…’ అంటున్నాడు వినోద్ …
…వాళ్ళు ఇంట్లోకొస్తూంటే చప్పుడు చేయకుండా గదిలోకొచ్చి పడుక్కున్నాను… కాసేపట్లో వికాస్ కూడా వచ్చి పడుక్కున్నాడు , మంచి నీళ్ళు తాగి… కాసేపు పక్కమీద అటూ, ఇటూ దొర్లి చివరికి నిద్దరోయాడు వికాస్…
…ఏం ప్లాన్ చేస్తున్నారు వీళ్ళూ!…అన్న ఆలోచన మనస్సు దొలిచేస్తూంటే నిద్రట్టలేదు చాలా సేపటివరకూ!… వీళ్లమీద ఓ కన్నేసుంచాలి … అని నిర్ణయించుకున్నాను , కళ్ళు మూతలడిపోతూంటే!
…లే వదినా! భోగి మంటలేస్తున్నారు… అంటూ నాలుగున్నరకల్లా లేపేశారు మా ఆడబడుచులు!… గబగబా బ్రష్ చేసుకుని , సునీ క్లీనింగూ ,ఫీడింగూ పూర్తి చేసి , దాన్నెత్తుకుని ముందు వసారాలోకెళ్ళేసరికి , పిల్లని నా చేతిలోచి తీసుకుని వేడి వేడి కాఫీ గ్లాసు ఇచ్చారెవరో…నెమ్మదిగా సిప్ చేస్తూ కాస్త దూరంలో జరుగుతూన్న హడావిడి వైపు విశ్రాంతిగా చూపు తిప్పాను…
…వెన్నెలగా ఉంది…ఇంటికి కాస్త దూరంగా , ఖాళీ స్థలం మధ్యలో భోగి మంటేశారు…పిల్లలందరూ దాని చుట్టూ ఎగురుతున్నారు…పెద్దల పర్యవేక్షణలో…ఆడా , మగా , చిన్న చిన్న గ్రూపులుగా చేరి కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నారు… కాఫీ గ్లాసు పక్కనెట్టి , వాళ్ళతో కలుద్దామని సునీ కోసం చుట్టూ చూశాను…
…మా దగ్గరుంటుందిలేమ్మా , నువ్వెళ్ళు… అన్నారో పెద్దావిడ , కాస్త దూరం నుంచి…
… సరే!…అంటూ మెట్లు దిగాను…ఖాళీ స్థలంలో అడుగెట్టగానే చిరుచలి… పైటని భుజాలచుట్టూ కప్పుకుంటూ ఓ గుంపులోచేరి కబుర్లు చెప్తూనే చుట్టూ చూశాను….రజని , వినోద్ , వికాస్ లు వేరు వేరు గుంపుల్లో కబుర్లు చెప్పేస్తున్నారు… ఒళ్ళు మరిచిపోయి… అనవసరంగా అనుమానించానా!…అనుకుని నేనూ కబుర్లలో పడ్డాను… గుంపులు మారుతూ… చీకట్లో కదులుతూంటే కాలు గుంటలో పడడంతో తూలాను …
…జాగ్రత్త వదినా!… అంటూన్న ఓ పరిచయమైన స్వరం చెయ్యందించింది… అంకిన దాన్ని పట్టుకోబోతే ఓ చేతిలో ఇమడదే!… పైకి లేచానే గానీ మళ్ళీ తూలడంతో ఈ సారి రెండు చేతుల్తోనూ పట్టుకోబోయాను… అప్పటికీ అంకలేదంటే నమ్ము… ఇంతలో ఆ చెయ్యి నా నడుంని అలవోకగా చుట్టేసి పైకి లేపింది…మొన్నటి కల నిజం కావటం లేదు కదా!… అనిపించగానే ఒళ్ళు ఝల్లు మందే వకూ!… … అంటూ ఆగాను…
‘…ఎందుకనదూ?…ఇంతకీ ఏంటో నువ్వు రెండు చేతుల్లో పట్టుకున్నా అంకనిది!…’ అంది వకుళ , వంకర నవ్వుతో…