హాయ్. నా పేరు సందీప్. నేను బెంగళూరులో ఇంజనీర్ ఉద్యోగం చేస్తున్నాను. నేను ఉండేది ఒక అద్దె ఇంట్లో. పై పోర్షన్ 1 BHK నాది. కింద 2 BHK వాళ్ళది. నేను బ్యాచిలర్ అయినా ఆ ఇల్లు వాళ్ళు నాకివ్వడానికి కారణం నా బాస్ ఆ ఇంటి ఓనర్ అంకుల్ కి మంచి ఫ్రెండ్. నేను కూడా ఎప్పుడైనా నన్ను చూడ్డానికి మా ఇంటివాల్లు వస్తే సౌకర్యంగా ఉంటుందనీ, అదీ కాక సిటీకి దూరంగా ఉండడం వల్ల తక్కువ అద్దెకి దొరికిందనీ నాకు అవసరం లేకపోయినా ఆ ఇల్లు తీస్కున్నాను.
ఇంటి చుట్టూ ఎత్తైన ప్రహరీ, లోపల ఇంటికి అటూ ఇటూ పూల మొక్కల గార్డెన్, రెండు కొబ్బరి చెట్లు, ఇంటి వెనక పూజకి తులసి మొక్క, ఒక బావి, ఇంటికి ముందు ఒక పక్క కార్, బైక్ పార్కింగ్ కోసం స్థలం, మరో పక్క కుక్కని కట్టి ఉంచారు. ఇంటి ఓనర్ అంకుల్ వయసు 60 పైనే. హాయిగా రిటైర్ అయి ఎంజాయ్ చేస్తున్నారు. ఆంటీది 50 సంవత్సరాల వయసు (కానీ చూడ్డానికి మాత్రం 40 సంవత్సరాలలా కనిపిస్తుంది). వాళ్ళకి ఒక్కడే అబ్బాయి. అమెరికాలో ఉద్యోగం చేసుకుంటున్నాడు.
వాళ్ళకి పనిమనిషి ఉన్నా కూడా నేను ఎప్పుడు అవసరం వచ్చినా వాళ్ళకి సాయం చేసేవాడిని. అప్పుడప్పుడు బయటకి తీసుకెళ్ళి తిప్పుతూ ఉండడంతో వల్లంకుక్క కూడా నాకు బాగా మచ్చిక అయింది. ఇక శని ఆదివారాల్లో వాళ్లింట్లోనే భోజనం చెయ్యడానికి పిలిచేవారు. కొత్తలో నాకెప్పుడూ ఆంటీ మీద చెడు ఆలోచనలు రాలేదు. కానీ ఒక రోజు నేను మామూలుగా వెనక బాల్కనీలోకి వచ్చి చూసినప్పుడు కింద బావి దగ్గర ఆంటీ బట్టలు ఉతుకుతూ కనిపించింది.
ఆవిడ బట్టల్ని నేలకేసి కొడుతున్నప్పుడడూ, పిండుతున్నప్పుడూ ఆవిడ టైట్ జాకెట్టులో రొమ్ములు రెండూ ఒకదానికి ఒకటి బాగా నొక్కుకుని వాటి మధ్య క్లీవేజ్ నన్ను కసెక్కిస్తూ కనిపించింది . వయసులో నాకన్నా ఆవిడ చాలా పెద్దదైనా ఆవిడ పొంగులు నా మగతనాన్ని పిచ్చెక్కించేసాయి. నేను ఒక చేత్తో ఫోన్ పట్టుకుని మాట్లాడుతున్నట్లు నటిస్తూ, మరో చేత్తో నా అంగాన్ని షార్ట్ మీదనుండే పిసుక్కుంటూ ఆవిడ అందాలు చూస్తూ అలా దాదాపు 10 నిమిషాలు అక్కడే నిలబడిపోయాను. ఇంతలో ఆవిడ ఎందుకో తలెత్తి చూసేసరికి ఆవిడనే చూస్తున్న నేను కనిపించాను. అయితే బాల్కనీ గోడ నా నడుము వరకూ ఉండడంతో కింద నేను పిసుక్కుంటున్న సంగతి మాత్రం ఆవిడకి తెలియలేదు.
“ఏం చేస్తున్నావ్ సందీప్?”
“ఫోన్ మాట్లాడుతున్నా ఆంటీ. ఈ రోజెందుకో ఇంట్లో సిగ్నల్ దొరకడం లేదు ”
“అయ్యో. సరే కానీ ఈ రోజు పనిమనిషి రాలేదు. నీకు కొంచెం తీరిక ఉంటే కొంచెం ఈ బట్టలు పిండడంలో సాయం చేస్తావా?”
“తప్పకుండా ఆంటీ. మీరు ఉతికిన బట్టలు పక్కన పెట్టండి. నేను 2 నిమిషాల్లో వస్తున్నా” అని చెప్పి గబగబా ఇంట్లోకి వచ్చి లుంగీ కట్టుకుని కిందకెళ్ళాను.
“హమ్మయ్య, వచ్చావా? ఆ పనిమనిషి 2 రోజులైంది రాలేదు. ఇంటి పనులు చేసుకోలేక చస్తున్నా. మీ అంకుల్ నాకు ఎప్పుడూ సాయం చెయ్యరు. ఖాళీ దొరికితే ఆ క్లబ్బుకే వెళ్ళిపోతారు. నువ్వున్నావు కనుక సరిపోయింది. లేకపోతే నా పని ఏం కాను”
“అయ్యో మీకే పనిలో సాయం కావాలన్నా నాకు చెప్పండి. అంకుల్ వల్ల కాకపోతే మీకు నేనున్నాను కదా”
నేనిలా అనేసరికి ఆవిడ ఒక్కసారి ఉలిక్కిపడి మళ్ళీ నవ్వేసింది. ఆ తర్వాత ఏవో ఆ విషయాలూ ఈ విషయాలు మాట్లాడుకుంటూ ఆవిడ ఉతుకుతుంటే నేను పిండుతూ పని ముగించేసాం. ఆవిడ రొమ్ముల సైజ్ తెలుసుకుందామని అనుకున్నా గానీ ఆ బట్టల్లో ఆవిడ బ్రాలు (పాంటీలు కూడా) కనిపించలేదు. (బహుశా బాత్రూంలోనే ఉతికి ఆరేస్తున్నారేమో.) అయితే అవకాశం దొరికినప్పుడల్లా నేను ఆవిడని దొంగచాటుగా చూసిన విషయం ఆవిడకు బహుశా తెలిసిపోయిందేమో, పని పూర్తయ్యాక ఆవిడ “ఈ రోజు నువ్వు నన్ను కొత్తగా చూస్తున్నావ్, ఏంటో విశేషం?” అని అడిగింది.
అలా అడిగేసరికి నాకు వెంటనే ఏం చెప్పాలో తెలియక “మిమ్మల్ని చూస్తుంటే నాకు మీ వయసు మీద అనుమానం కలుగుతోంది” అనేసా.
ఆవిడ నవ్వుతూ “ఎందుకో?” అని అడిగింది.
నేను “అంకుల్ రిటైర్డ్ కనుక వయసు 60 పైనే ఉండాలి. మీ ఇద్దరికీ 10 సంవత్సరాలు తేడా ఉంది అనుకున్నా మీ వయసు 50 కి దగ్గరగా ఉండాలి. కానీ మిమ్మల్ని చూస్తే 35 నుండి 40 ఏళ్ల మధ్యలో ఉన్నట్టు కనిపిస్తున్నారు.” అని నసిగాను.
“అదా నీ అనుమానం. నువ్వన్నది నిజమే. నా వయసు ఇప్పుడు 49. మీ అంకుల్ కి నాకు 12 సంవత్సరాలు తేడా. చిన్నప్పుడే నాకు పెళ్ళి చేసారు. అయినా నేనంత చిన్నదానిలా కనిపిస్తున్నానా?” అని అడిగింది.
“ఆ మాట నేను చెప్పలేను. నా కళ్ళతో మిమ్మల్ని మీరే చూసుకుంటే అప్పుడు తెలుస్తుంది” అన్నా.
“ఏమో. నీ కళ్ళు నాలో ఏం చూసాయో?” అని ఆవిడ నవ్వేసింది.
“ఏదీ, ఇంకా ఏం కనపడందే?” అని నేను కూడా నవ్వేసాను.
ఆవిడ నేనన్నది అర్థమైనా కానట్టు నటిస్తూ “సరే సరే నాకింకా చాలా పనులున్నాయి. నేను వెళ్తాను. ఈ బట్టలు కొంచెం నువ్వు మేడ మీద ఆరెస్తావా? అన్నట్టు ఈ రోజు మా ఇంట్లోనే భోజనం. గుర్తుంది కదా?” అని నవ్వుతూ ఇంట్లోకి వెళ్ళిపోయింది. ఆవిడది కొంచెం భారీ శరీరం కావడంతో నడుస్తుంటే పిర్రలు రెండూ నిండుగా రెండు చిన్న చిన్న బిందెల్లా కనిపించాయి.
“గుర్తుంది ఆంటీ. కొంచెం ఆఫీస్ వర్క్ ఉంది. అది ముగించుకుని తినడానికి వస్తాను.” అని చెప్పి బకెట్ పట్టుకుని మేడ మీదకెళ్ళి బట్టలారేసి నా రూం కెళ్ళి ఒక సారి ఆవిడని కసితీరా దెంగుతున్నట్టు ఊహించుకుంటూ ఆడించుకున్నాను. తర్వాత స్నానం చేసి వాళ్ళింటికి వెళ్లేసరికి ఆవిడ కింద కూర్చుని కత్తిపీట మీద కూరగాయలు తరుగుతున్నారు.
“ఇంట్లో మీరొక్కరే ఉన్నట్టున్నారు. అంకుల్ ఎక్కడున్నారు ఆంటీ?”
“మీ అంకుల్ వాళ్ళ ఫ్రెండ్స్ తో కలిసి క్లబ్బులో హాయిగా ఉన్నారు. నేనే ఒక్కదాన్నీ ఇంట్లో పనులు చేసుకుంటూ ఉండిపోయాను. నాకు ఎవరుంటారు ఫ్రెండ్స్?”
“అయ్యో అలా బాధపడకండి ఆంటీ. పోనీ మీకు నేను ఫ్రెండ్ గా ఉంటాను సరేనా?”
“ఈ ముసిలి ముఖంతో నీకు ఫ్రెండ్షిప్ ఏంటి సందీప్?”
“అదిగో అలా అంటే నాకు కోపం వస్తుంది. మీరు చెప్తే కానీ ఎవరూ మీ వయసు కనుక్కో లేరు. మీరు మళ్ళీ అలా అంటే నేను ఊరుకోను”
“ఊరుకోక ఏం చేస్తావేంటీ?” అంటూ ఆవిడ కొంటె చూపు చూసారు.
నేను కొంచెం ధైర్యం చేసి “చెయ్యడానికి అవకాశం ఇస్తే ఎన్నో చేద్దామని ఉంది కానీ…” అని ఆగిపోయాను.
“నువ్వింత అల్లరి పిల్లవాడివని నేను ఊహించలేదు. ఈ సంగతున్నుందే తెలిసుంటేనా?”
“పోనీ ఇప్పుడు తెలిసింది కదా, చెప్పండి.”
“ఇలా నీతో మాటల్లో పడితే పని సాగదు. నువ్వు కావాలంటే టీవీ చూస్కో” అనేసి ఆవిడ కూర ముక్కలు పట్టుకుని వంటింట్లోకి వెళ్ళిపోయారు.
కాసేపు హాల్లోనే కూర్చుని నేను కూడా వంటింట్లోకి వెళ్ళాను. ఆవిడ నన్ను చూసి నవ్వి ఏమీ అనకుండా మళ్ళీ వంట పనిలో మునిగిపోయారు.
నేను ఆవిడని హత్తుకునేలా వెనక్కి వెళ్ళి నిల్చుని “ఆహా, వాసన అమోఘం” అన్నాను.
“సాంబార్ గురించి అన్నావా లేక కూర గురించా?”
“మీ గురించి”
“ఛీ పో. అంత ఆకలిగా ఉంటే ఇంకో పావుగంటలో వంట అయిపోతుంది తిందువులే.”
అప్పటికే గట్టిగా రాడ్ లా అయిపోయిన నా అంగం ఆవిడ పిర్రల మధ్య నొక్కుతూ “ఈ ఆకలి వేరు ఆంటీ” ఆవిడ చెవిలో చెప్పాను.
“సిగ్గు లేక పోతే సరి” అని అంది కానీ ఆవిడ నేను చేసే పనికి మాత్రం అడ్డు చెప్పలేదు. నేను ముందుకి వెనక్కి జరుగుతూ నా అంగంతో ఆవిడ పిర్రల మధ్య ఒరిపిడి సుఖం అనుభవిస్తూ ఉండగా ఉన్నట్టుండి ఇంటి బయట కుక్క మరిగిన శబ్దం అయింది.
“అమ్మో ఆయన వచ్చినట్టున్నారు. నువ్వు హల్లోకి వెళ్ళు” ఆవిడ నన్ను తోసేసి ఏమి ఎరగనట్లు వంట చేసుకుంటుంటే నేను మంచి ఛాన్స్ మిస్ అయిన బాధలో వచ్చి టీవీలో ఏదో దిక్కుమాలిన ప్రోగ్రాం చూస్తూ కూర్చున్నాను.
ఇంతలో అంకుల్ ఇంట్లోకి వచ్చి “ఏం సందీప్, ఈ రోజు ఆఫీస్ పని తొందరగానే అయిపోయినట్టుంది?” అని అడిగారు.
“అయిపోయింది అంకుల్. మీ పనిమనిషి రాలేదని తెలిసింది. అందుకే ఆంటీకి హెల్ప్ చేద్దామని వచ్చాను.” అన్నాను.
ఆవిడ చీర కొంగుతో చేతులు తుడుచుకుంటూ వంటింట్లోంచి హాల్లోకి నవ్వుతూ వస్తూ “అవును. ఇప్పటి వరకూ చాలా హెల్ప్ చేసాడు” అని నన్ను చూసి కన్ను కొట్టారు.
నేను ఉలిక్కిపడి అంకుల్ వైపు చూసాను. అతను రిమోట్ తో చానల్స్ మార్చుతూ బిజీగా ఉండడంతో నేను కూడా ఆవిడని చూసి కన్ను కొట్టాను.
కాసేపట్లో వంట అయిపోగానే ముగ్గురం తినేశాం. అంకుల్ కి తినగానే పడుకోవడం అలవాటు కావడంతో బెడ్ రూం కి వెళ్ళిపోయారు. నేను గిన్నెలు తినడంలో సాయం చేసే వంకతో ఆంటీతో కిచెన్ కి వెళ్ళాను.
పక్కపక్కనే నిల్చొని ఆవిడ తోముతుంటే నేను కడుగుతూ పని ముగిసే సమయానికి ఇంతకు ముందు దొరికిన అనుభవం వల్ల ఈ సారి ధైర్యంగా ఆవిడ నడుము మీద ఒకసారి గిల్లాను.
ఆవిడ “మ్మ్…” అని ఒక సారి మూలిగి “ఇప్పుడు కాదు, మి అంకుల్ క్లబ్బుకి వెళ్ళాక” అన్నారు.
“అప్పటివరకూ కొంచెం ఎంగిలి అయినా పడనీయండి” అంటూ ఆవిడ పదవుల మీద ముద్దు పెట్టుకుంటూ ఒక చేత్తో ఆవిడ నడుముని pattukunininko చేత్తో ఆవిడ రొమ్ముని నలుపుతూ స్వర్గ సుఖం అనుభవిస్తూ ఉండగా ఇంటి బయట ఆటో ఆగి, కుక్క అరిచిన శబ్దం వినిపించింది.
“ఛీ దీనమ్మ జీవితం” అని నేను ఆవిడని వదిలేసాను. ఆవిడ నవ్వుతూ “సరేలే నేనెక్కడికి పోతాను, నువ్వెక్కడకి పోతావు? ముందు ఎవరొచ్చారో చూడనీ” అని బయటకు దారి తీసారు.
ఇక చేసేదేం లేక నేను కూడా ఆవిడతోనే బయటకి వచ్చి ఆటో నుండి దిగిన మనిషిని చూసేసరికి నా కళ్ళను నేనే నమ్మలేకపోయాను.
(ఇంకా ఉంది)