…ఆఁ…అదోలెక్కానీకూ!…మహాఁ ఐతే ఓ చీమకుట్టినట్లు అనిపించిందేమో!
…ఛ!… చెట్టంత మగాడ్ని అంత తీసిపారేయకూడదే!…
… సర్లే!…మెలుకువెప్పుడొచ్చిందీ?!
…లే వే సిగ్గుమాలిందానా!…నీ మొగుడొచ్చేస్తున్నాడని అమ్మ ఫోన్ చేసిందీ!… అంటూ సుమతక్క ఒళ్ళంతా కుదిపేస్తూ లేపినపుడు…
…గుండెలు దడదడ్లాడిపోలేదే , నా బావ ఒస్తున్నాడని తెలిశాకా!…
…ఎందుకనిపించదూ!…ఓ రెండ్రోజులు టైముంటుందిగా…కీగెల్ ఎక్సర్సైజు శ్రధ్ధగా చేస్తే సర్దుకుంటూందన్న ధైర్యంతో ఉన్నానాయే!…ఆ ప్లాను తారుమారైపోయిందిగా!…
…ఎలాగో మానేజ్ చేసుంటావ్ లే!…
…తప్పదుగా!…
…అ వ్ నూ!… ఆ ఎక్సర్సైజులేంటి తల్లీ!…ఏంటీ ప్రయోజనం?…
…డెలివరీ తరవాత కాస్త సా గి పో తా య్ గా!…మళ్ళీ రెమ్మల బిగువు కోసం చేసే ఎక్సర్సైజులవి… మగాడి పక్కలోజేరితే మళ్ళీ కన్నెరికం చేయించుకుంటూన్నట్లుంటుందిట!…
…నాకూ నేర్పిద్దుగాని…అ వ్ నూ!…మీ అత్తయ్య ఏఁవీఁ…అన్లేదా!
…ఆవిడ పెట్టిన చీర కట్టుకుని బైల్దేరేముందు దండమెడ్తూంటే మామూలు ఆశీర్వచనాలతరవాత …గుట్టుగా కాపురం చేసుకోతల్లీ!… అని నాఒక్కర్తికే వినిపించేలాగ అంటూ నా జుత్తునిమిరింది…
…సుమతక్క!!?…
…జాగ్రత్తే!…అంది , నన్ను ఇంటిదగ్గరదింపేసి వెనక్కి వెళ్తూన్నప్పుడు…
…మీ అమ్మకి చేరేసుంటారంటావా నీ విషయం?…
…ఏమో!…చెప్పినాచెప్పుండచ్చు!…కానీ పైకి మాటేం రాలేదు!…
…ఎలాఒస్తుందీ!…తెలిసినా మీ అమ్మగారు మాత్రం ఏవంటారూ?…కన్నకూతుర్ని వీధిలోపడేస్తారా ఏంటీ!
…ఆ తరవాతేవుందీ?!…నా అదృష్టంకొద్దీ నీ బావ రావడం లేటంది…అలిసిపోయాడేమో, స్నానం భోజనం కానిచ్చేసి నిద్దరోయాడు… తెల్లవారు ఝామున ఎలాగూ తప్పదుగా!…చెప్పాపెట్టకుండా మీదకి లాక్కున్నాడేమో!…మొఱ్ఱో…మొఱ్ఱో…మనేశా!… అంతా సర్దుకుపోయింది…
…గుడ్!…ఆతరవాత?…
…ఆ తరవాతేముందీ!…నీ బావతో బుధ్ధిగా కాపురం!… నీ మొగుడ్ని అ లా చూసింతర్వాతేగా నా మనస్సు చెదురుతా!…
… అక్కడికి నీ ఒక్కర్తి మనస్సే చెదిరినట్లూ!…
…నీదీ చెదిరిందిలేవమ్మా!… తొందరగా పరిష్కారం చూడు!…ఇదిగో!…మూడ్రోజులంటే మూడ్రోజులు…సాధించావో , సరే!…లేకపోతే ఆ తరవాత నీ కళ్లముందే నీ మొగుడిమీద పడిపోతాను!… అని కన్ను గీటుతూ లేచింది పరిమళ , కాల్ బెల్ మ్రోగడంతో … బావ ఒచ్చారేమో!…అంటూ మెలికలు తిరిగిపోయింది కవిత
…పిలుపు విను…ఒచ్చింది మా పిన్ని… ఒచ్చే!…ఒచ్చే!…అంటూ తలుపు వైపు నడిచింది పరిమళ
…నిద్దరోతున్నావేంటి పిల్లా!…అల్లుడుగారింకా రాలే?!…ఏడీ నా మనవడూ?… ఈవిడెవరూ?…అని ప్రశ్నల మీద ప్రశ్నలు గుప్పిస్తూ లోపలికొచ్చేసింది , అరవైల్లో పడుతూన్న ఓ పచ్చటి , లావుపాటి శాల్తీ…
…పక్కింటావిడ , కవిత…మన వాళ్ళే! , మా పిన్ని,సుభద్రమ్మగారు… జూబిలీ హిల్స్ లో ఉంటారు… అంటూ పరిచయాలు చేసేసింది
… అలాగా!…ఏవూరూ?…ఎవరమ్మాయివీ?…ఉద్యోగమేమైనా చేస్తున్నావా?…మీ ఆయనేం చేస్తూంటాడూ?…అంటూ ప్రశ్నల ధార కవితమీదికి తిప్పిందావిడ… బిత్తరపోతూ కవిత సమాధానాలు చెప్తూంటే , లోపల్నుంచి పండుగాడు బాణంలా పరిగెత్తాడు బైటికి…
…ఒరే పండూ!…చిన్న నానమ్మ!…అంటూ వెంట పడింది పరిమళ
…ఇంతలో హారన్ మ్రోగిస్తూ బైక్ ని నెమ్మదిగా లోపలికి తిప్పాడు కుమార్…
… అంకుల్!… అంటూ అతని పక్కన జేరాడు పండుగాడు…
…ఉండరా!…అంటూ వాడ్నో చేత్తో ఎత్తుకుని , బైక్ సైడ్ స్టాండ్ వేసి కాసేపు ముద్దాడి , వాడికి ఆనవాయతీ ఫైవ్ స్టార్ అందిస్తూనే , చెదిరిన పైటతో కొడుకు కోసం ఒచ్చేస్తూన్న పరిమళ స్థన సంపద వైపో ఓరచూపు విసిరాడు…
…అతగాడి చూపు గమనించి, ఎఱ్ఱబడిన బుగ్గల్తో పైటని సర్దీ సర్దనట్లుగా సర్దుకుంటూ …రారా పండూ!…అంటూ పిల్లాడి వైపు చేతులుజాపిందావిడ , మెరిసే కళ్ళతో ఓ గర్వపునవ్వు విసురుతూ…
…పిచ్చెక్కిస్తున్నాయ్!… అని ఆవిడకి మాత్రమే వినిపించేలా గొణుగుతూ పిల్లాడ్నందించాడు కుమార్…
…ఛీ!…సిగ్గు లేదు!…అని గోమూగా అంటూ పిల్లాడ్నందుకుని రెండంగల్లో ఇంటిగుమ్మం చేరింది పరిమళ
…అలా వెళ్ళిపోతూన్న ఆవిడ నడుం మెలికల్నీ, తొడల అదుర్లనీ, పిర్రలఊపుల్నీ గుడ్లెళ్ళబెట్టి చూసేస్తూన్న మొగుడ్ని చూసి లోలోపలే పళ్ళునూరుకుంటూ , … ఒస్తానండీ పిన్నిగారూ!…మా ఆయనొచ్చేశారూ!…రేపు కనిపిస్తా!…ఉంటారుగా?…అనేస్తూ …ఏమోనమ్మా!…చెప్పలేనూ!…అంటూన్న ఆవిడ సమాధానాన్ని పట్టించుకోకుండా ఇంట్లోకొస్తూన్న పరిమళకి ఓ కోరచూపుతో …బై…చెప్తూ మెట్లు దిగింది కవిత…
…అప్పుడే గేట్లోకి బైక్ తిప్పాడు ప్రకాశ్… …అతగాడ్ని సిగ్గుతో చూస్తూ, జారని పైటని అనవసరంగా సర్దుకుంటూ తనింటి వాటా తాళం తీసింది కవిత…
…ఆవిడ నడుం ఒంపుల్నీ, తొడల, పిర్రల బిగువుల్ని ఓరగా చూస్తూనే ఆవిడ మొగుడికి హలోచెప్పాడు ప్రకాశ్…
… పిచ్చాపాటీలో పడ్డ మొగాళ్ళనొదిలేసి ఇళ్ళల్లోకినడిచారు ఆడాళ్ళు…
…ఏఁమేఁ…ఇతగాడా ఆవిడ మొగుడూ!?…అంటూ పరిమళని ఆపేసింది సుభద్రమ్మగారు…
…అవునూ!…ఇంచుమించు ఏడాది నీంచీ ఇక్కడే ఉంటున్నారు!… అని సమాధానం చెప్తూనే …ఎందుకలా అడుగుతున్నావ్?…అన్నట్లుగా కనుబొమలెగరేసింది పరిమళ
…అబ్బో!గ్రంధసాంగుడన్నమాట!…చెప్తారా!…అంటూ లోపలికి దారితీసింది పెద్దావిడ./108
… మర్నాడు ఉదయం తొమ్మిదిన్నర…
… చకచకా వంట చేసేస్తూన్న పరిమళతో…మనం తొందరగా బైల్దేరాలే!…లేకపోతే నే చె ప్పిం ది మిస్ ఔతాం!… అంటూ ఓ సన్నాయి నొక్కు నొక్కింది సుభద్రమ్మగారు…
…పరీ!…నే వెళ్ళొస్తా!…అంటూ బైల్దేరిన ప్రకాష్ , కిటికీలోంచి వీచిన కోల్డ్ వేవ్ తాలూకు చల్లటి గాలి కి సన్నగా ఒణికి , వంటింట్లోంచి …సరే!… అంటూన్న పరిమళ సమాధానం విని కూడా మళ్ళీ …పరీ!…నే వెళ్ళొస్తా!…అంటూఅక్కడే నిలబడిపోయాడు… ఓ చిలిపి ఊహ మనస్సులో మెదల్డంతో!…
…ఆ పని నే చూస్తాగానీ , నువ్వెళ్ళి అల్లుడుగార్ని పంపించి రావే!…అని సుభద్రమ్మగారు ముసి ముసి నవ్వుల్తో అంటూంటే పరిమళకి సిగ్గూ, కోపం ఒక్కసారి కమ్మేసి …వెళ్ళిరమ్మన్నాగా!…ఇంకేంటీ?… అని విసవిసలాడుతూ మొగుడ్ని చేరింది పరిమళ …
…చలిచలిగా ఉందోయ్!…ఆఫీసుకెళ్దామా…ఒద్దా…అనుకుంటున్నా!…ఏవంటావ్?!…అంటూ ఆవిడ్నికౌగిట్లోకి లాక్కుని పెదాలందుకోబోయాడు… …ఇ స్స్!…ఇంట్లో పెద్దవాళ్ళున్నారన్న ఇంగితం కూడా లేదు…అంటూ విడిపించుకోడానికి గిజగిజలాడిందావిడ, బెరుకు బెరుకుగా దిక్కులుచూస్తూ .
….అదేం పట్టించుకోకుండా… పర్లేదోయ్!…ఎలాగూ కాసేపట్లో వెళ్ళిపోతుందన్నావ్ గా!?…అంటూ తలపెట్టిన పని పూర్తికానిచ్చేశాడు…
…ఉఁ…ఉఁ…అంటూ ఓ లిప్త పెనుగులాడి పెదాలు విడిపించుకుని…షాపింగ్ పనుందిట, నన్నూ రమ్మంటుంది తోడుగా!…భోంచేసెళ్దామన్నాను మరి…అంది పరిమళ ఎగూపిరిమీద!…
…చన్నీళ్ళ స్నానం చేయించేశావ్!… అని చిర్రు బుర్రులాడుతూ భార్య నడుమొదిలేశాడు…
… వెంటనే పరిమళ దూరం జరగలేదు సరిగదా అతగాడి మెడచుట్టూ చేతులల్లేసి , … ఈరోజు లంచ్ కి ఇంటికొచ్చేసేయ్ , ఈలోగా షాపింగ్ ముగించావిడ్నిఇంటికి పంపించేస్తా!…అంటూ మునివేళ్లమీద పైకి లేచి చుపుక్కున పెదాల్ని ముద్దాడి మరీ జరిగింది…
…అ లా ఉండాలి!…అంటూ ఆవిడ బుగ్గమీదోచిటికేసి , హుషారుగా విజిలేసుకుంటూ ఆఫీసుకి బైల్దేరిన ప్రకాష్ , ఏదో పని వంకెట్టి ఆఫీసునీంచి బైట పడి ఒంటిగంటకల్లా అదే హుషారుతో బైక్ ని కాంపౌండ్ లోకి తిప్పాడుగానీ తలుపుకి వ్రేలాడుతూన్న తాళం చూసి చల్లారిపోయాడు … …ఎక్కడుందో?…షాపింగ్ లో పడ్తే ఒళ్ళు తెలీదు!… అని పళ్ళు నూరుకుంటూ షర్టు జేబులోంచి సెల్ ఫోన్ తీశాడు , భార్యకి ఫోన్ చెయ్యడానికి…
…ఇంతలో ఆవిడ దగ్గర్నుంచే ఫోను…
…ఏమైపోయావ్?…నన్నెందుకు రమ్మన్నట్లూ?!…అంటూ కస్సుమన్నాడు ఫోన్ ఆన్ చేసి…
…కోపమొద్దండీ!…మరో తెలిసినావిడ కనిపించడంతో షాపింగ్ ఆలస్యమయేటట్లుందీ!… మీరు భోజనం కానిచ్చేయండి…అంటూ మామూలు స్వరంతో అనేసి , …కాసేపు రెస్టు తీసుకుని మరీ వెళ్ళండి!…రాత్రెలాగూ
… జా గా ర మేగా! !… అంది బుజ్జగింపూ ,తమకం , కలబోసిన సన్నటి స్వరంతో…
…అలాగేలేవోయ్!…అంటూ బైక్ ని ఓ చెట్టు నీడలోపెట్టి ఇంట్లోకి నడిచాడతగాడు, టప్పున చల్లారిపోతూ!…
…మధ్యాహ్నం ఒకటిన్నర అవస్తూన్నా చలికాలం వల్లో , కోల్డ్ వేవ్ వల్లో ఎండ తీవ్రంగాలేదుసరికదా అందరినీ సన్నగా ఒణికించేస్తూంది …కానీ కవితని కాదు…ఆవిడ ఒళ్ళు వేడెక్కిపోయుంది…రక్తం సలసలా మసిలిపోతూంది… …ప్లీజ్…నే చెప్పేది వినూ!…అంటూ ప్రిన్సిపల్ ప్రియా మేడం బ్రతిమాలుతూన్నా వినకుండా …కృతఘ్నురాలు… అని గొణుక్కుంటూ విసవిసా ఇంటికి బైల్దేరింది…
…ప్రియా మేడం స్కూల్ లో జేరి ఆర్నెల్లే ఐనా ఇట్టే క్లోజైపొయిందావిడకి…మూడ్నెల్లకే ఓ ఐదొందలు జీతం పెంచేసింది … ఎక్స్పీరియన్స్ లేకపోయినా నాకెందుకింత ఇంపార్టెన్స్ ఇస్తూందీ?…అనే సందేహం కవిత మనస్సుని అప్పుడప్పుడు కెలికినా, …ఆఁ…నాకెందుకూ!… అనుకుంటూ శ్రధ్ధగా పనిచేయసాగింది…దాంతో స్కూలు వ్యవహారాల్లో సలహాలివ్వడం దగ్గర్నుంచి , కుటుంబ సమస్యల్లో సలహాలిచ్చేదాకా ఎదిగింది…
ముందర్రోజు సాయంత్రం ఇంటికొచ్చేస్తూంటే …రేపు కాస్త పెంద్రాళే రావోయ్ , మనం ఆ వి డ దగ్గరకెళ్ళాలీ!…ను వ్ పక్కనుంటే నాకెంత ధైర్యంగా ఉంటుందో!…మర్చిపోవుగా!… అంటూ ప్రియామేడం సిగ్గుపడిపోతూ రిక్వెస్ట్ చెయ్యడంతో గర్వంగా ఫీలైపోతూ…ఈమధ్య ఈవిడ ఒళ్ళు చేసి నిండుగా అవుతోంది…అవున్లే!…సహజమేగా! అనుకుంటూ …సరే… అనేసింది…
అందుకే పొద్దున్నే లేచి ఎందింటికల్లా వంటా , మొగుడి లంచ్ బాక్సూ చకచకా సర్దేసి , …ఇదిగో!…అన్నీ టేబుల్ మీద రెడీగా ఉన్నాయ్… నే స్కూలుకెళ్తున్నా!…అంటూ ఇంకా నిద్దర్లోఉన్న మొగుడ్ని అదిలిస్తూనే , బ్రేక్ఫాస్ట్ ఆషామాషీగా ముగించి బల్దేరింది కవిత… అంచేతే ఆకలి దంచేస్తూంది… కానీ మనస్సు మాత్రం కోపం , ప్రతీకార వాంఛల్తో కుతకుతలాడిపోతూంది…
…ముందు కోపం సంగతి చూద్దాం…
…ఎవరూ దానికి కారణం?!…అనుకుంటున్నారా?…ప్రియా
మేడమే!… …ఏంటో ఆవిడ చేసిన తప్పిదం?…అనా మీ ప్రశ్న?… తన పూర్తిపేరు ” రమణీ ప్రియ ” అని చెప్పకపోడం…ఈ మాత్రం దానికేనా అంత కోపం?!…అని ఆశ్చర్యపోతున్నారా!?… అదేకాదు! ఓ రెండు గంటలక్రితం, అనుకోకుండా ప్రియా మేడం ఇంట్లో ఆవిడ విన్న సంభాషణ …ఏంటో అదీ??… తెలుసుకోవాలని కుతూహలంగా ఉందా?…చెప్పుకుందాం… కాసేపోపిక పట్టండి… ముందు కవిత సంగతి చూద్దాం…
… అలా ఆకలితో కరకరలాడిపోతూన్న కడుపుతో , కోపం తో కుతకుతలాడిపోయే మనస్సుతో గేటు తీసినా , పక్కింటి తలుపుకి తాళం లేదన్న విషయం మాత్రం గమనించింది …
…ముందు నా సంగతి చూ…డం…టూ కాలే కడుపు తొందరచేయడంతో ముందు బాత్రూంలో దూరి గబగబా ఫ్రెష్ అయ్యి భోజనానికి ఉపక్రమించింది…తింటూన్నకొద్దీ ఆకలి తగ్గుముఖం పడ్తూంటే పొద్దున్న జరిగినవన్నీ గుర్తుకొచ్చాయ్ సీరియల్ గా…
…ఆ సీరియల్ పూర్తయేసరికి భోజనం పూర్తైపోయింది గానీ మొగుడిమీద ప్రతీకారవాంఛ రాజుకోవడం మొదలైపోయింది… …నే అంతగట్టిగా చెప్పినా నిర్లక్ష్యం చేస్తాడా?…ఇతగాడికి బుధ్ధి చెప్పాల్సిందే!… వెంటనే పరిమళ్తో మాట్లాడి ఏర్పాటు చేసేసుకోవాలి!… అనుకుంటూంటే పొద్దున్న స్కూలుకెళ్తూన్న తననాపి … నే ఇవాళ సాయంత్రందాకా రానోయ్!… మాపిన్నీ వాళ్ళింటికెళ్తున్నా!…అంటూ పరిమళ చెప్పడం , …ఏంటీ సంగతీ?…అనడిగితే దానికి సమాధానం చెప్పకుండా… , …ఆవిడ చెప్పింది నిజమైతే మనకి పచ్చజండా యే!… అంటూ చిలిపిగా కన్నుగీటడం గుర్తొచ్చి…
…మరి తలుపుకి తాళమున్నట్లు లేదే!…అనికూడాగుర్తుకొచ్చి , నోట్లో పెట్టుకున్న ముద్ద నవుల్తూనే వెరిఫై చెయ్యడానికి వరండాలోకొచ్చిన కవిత చూపు చెట్టునీడలో ఉన్న ప్రకాష్ బైక్ మీద పడింది… అంటే!…బావొక్కడే ఉన్నాడా ఇంట్లో!?…అనిపించగానే బుగ్గల్లోకి రక్తం పొంగుకొచ్చింది…
…దాంతో …మరో ఆకలి… రాజుకోడంతో మొగుడుగాడికి బుధ్ధి చెప్పడానికిదే తగిన సమయం!…అని కూడా నిర్ణయించేసుకుని, చకచకా భోజనం ముగించేసి , మరోసారి మొహం కడుక్కుని , మొహానికి పౌడర్ రాసుకుని డబ్బా టేబుల్ మీద పెట్టేయబోయిందే… ఓ చిలిపి ఊహ మనస్సులో మెదలడంతో బ్లౌజునీ , కుచ్చెళ్ళనీ ముందుకి లాగి ఆ రెండు చోట్లా , కాస్త కాస్త పౌడర్ గుప్పించి మరీ బైల్దేరింది తన పోర్షన్ తాళం వేసేసి… బుర్రలో కట్టుబాట్లకీ ప్రతీకారవాంఛకీ ఓ పేద్ద యుధ్ధం జరిగిపోతూంది…భర్తకి ద్రోహం చేస్తున్నానేమో!…అన్న ఆలోచన వెనక్కి లాగేస్తున్నా కామం మాత్రం రెచ్చిపోయి …వెళ్ళు!…ఇంతకన్నా మంచి అవకాశం దొరకదు… అంటూ ముందుకి తోసేసరికి , అదిరిపోతూన్న గుబ్బల్ని ఓచేత్తో నొక్కిపెడ్తూ …పరిమళా!… అని పిలుస్తూ పక్కింటి వాటా తలుపుతట్టింది కవిత…/110
…ఆరోజు మధ్యాహ్నం రెండుంపావు…
…ఆకలి దంచేస్తూంది కుమార్ కి … ఛ!…మరో కాజువల్ లీవ్ దండగైంది…లంచ్ కాదుగదా , కనీసం ఏదైనా తినడానికైనా , వీలు కాలే!…ఈటైంలో , ఈరోజు , ఇంత ట్రాఫిక్ ఉండాలా?…అని ఆరోసారి తిట్టుకున్నాడు…నిజమే!… జూబిలీ హిల్స్ నుంచి బైల్దేరి అరగంటైనా అమీర్ పేట్ కే రాగలిగాడు… మరో అరగంటట్టేట్టుంది… అనుకుంటూ ఆరోజు జరిగినవి నెమరేసుకుంటూ బైక్ నెమ్మదిగా పోనిస్తున్నాడు…
…నే నెల తప్పా!…థాంక్స్!…అంటూ , తన పోటు పడ్డ ముగ్గురిల్లాళ్ళూ , పొద్దున్నీంచీ ఒకళ్లతరవాత ఒకళ్ళు , సిగ్గుతో మెలికల్తిరిగిపోతూ చెప్పేస్తూంటే తన మగతనం మీద నమ్మకం , గర్వం అంచెలంచలుగా పెరిగిపోయింది కుమార్ కి… …మొదటి ఇల్లాలు ఫోన్లోనే చెప్పినా మిగిలిన ఇద్దరూ ఇళ్ళకి పిలిపించుకుని , స్వీట్లెట్టి మరీచెప్పారే తప్ప , …అర్జెంటు పనుంది…నే వెళ్ళాలీ!…అంటూ పొద్దున్న కవిత తీర్చని …ఆ…ఆ క లి ని మాత్రం పట్టించుకోలే ఇద్దరూ!…గట్టిగా ట్రై చేస్తే … ఏ య్!!…నే ఉత్తి మనిషిని కాదంటూంటే!!?….అంటూ తోసేశారు…
… ఇంటికెళ్ళి కవిత పని పట్టాలి!…అనుకుంటూ కాంపౌండ్లోకి బైక్ తిప్పిన కుమార్ ని , ఇంటివాకిలికి వ్రేలాడుతూన్న తాళం కప్ప వెక్కిరించింది… పక్కింటివైపు చూశాడు…పరిమళ్తో కబుర్లు చెప్పటం లేదుకదాకవితా!అనుకుంటూ బైక్ స్టాండేస్తూంటే చెట్టునీడలో ప్రకాష్ బైక్ కనిపించింది…
… ఐతే ఇంకా ఇల్లు చేరలేదన్నమాట!…సర్లే! , లంచ్ బాక్స్ ఖాళీ చేసేసరికొస్తుందిగా!…అనుకుంటూ తన బైక్ నీ మరోవైపు చెట్టునీడలో పెట్టి , ఆ పైన తాళం తీసి ఇంట్లోకడుగెట్టేసరికి పక్కింట్లోంచి మంచం కిరకిరలూ , సన్నటి ఆడ మూలుగులు వినిపించాయ్ …
…సెలవెట్టి మరీ దంచుతున్నాడు గురుడు!…అని నవ్వుకుంటూ బట్టలు మార్చుకుని , వంటింట్లోనే మొహం , చేతులూ కడిగేసుకుని , ముగ్గురిల్లాళ్ళు చెప్పిన శుభవార్తల్నీ , వాళ్ళకి విత్తనాలేసిన మధురక్షణాల్నీ మళ్ళీ మళ్ళీ గుర్తుచేసుకుని ఉబ్బి తబ్బిబై పోతూభోజనం ముగించినా కవిత జాడలేదు…సర్లే!…ఓ కునుకు తీసి లేచేసరికొచ్చేస్తుంది…అనుకుంటూ బాత్రూం లోఅడుగెట్టాడు కుమార్…
… అవసరం తీర్చుకుంటూంటే … ఇ స్స్!… అ మ్ఁ మ్మాఁ !… అన్న మూలుగులతోపాటు థప్కూ థప్కూ చప్పుళ్ళు కూడా రిధ్మిక్ గా వినిపించేసరికి …బ్రహ్మాండంగా దరువేస్తున్నాడే గురుడూ!…ఎలా వేస్తున్నాడో చూస్తే!… నేడో రేపో నాకు ఛాన్సిచ్చేట్టే ఉంది ఆవిడ వాటం…అపుడు మరో కొత్త పట్టు ఉపయోగించి ఇంప్రెస్ చెయ్యచ్చు!… అనుకుంటూ , బాత్రూంలో ఆవిడ అందాల్ని చాటు మాటుగా చూడ్డానికి ఉపయోగిస్తూన్న క్వాలిటీ పెరీస్కోపు ని బైటికి లాగి , మామూలు ప్లేసులో నిలబడి వెంటిలేటర్ లోంచి దృష్టి సారించాడు బాత్రూంలోకి…
…అక్కడేం కనిపించలేగానీ తెరిచున్నబాత్రూం తలుపులోంచి , బెడ్రూం లో ఉన్న ఓ అద్దంలో లీలగా కనిపిస్తున్నాయి ఆకారాలు…దాంతో తన ప్లేసు సర్దుబాటు చేసుకుని , ఫోకస్ సర్దుబాటు చేసేసరికి , రంజైన స్థితిలో ఉన్నారు మంచం మీది జంట!…
…మొగుడి ఒళ్ళోకూర్చుని సమ్మగా దెం గిం చు కుం టూం ది నా కలలరాణి! … అనుకుంటూ పరిశీలనగా చూడ్డం మొదలెట్టాడు…
…ఆవిడ ఒంటిమీద ఓ పెట్టీకోటు మాత్రం ఉందంతే…అదీ నడుం చుట్టూనే ఉంట!…
చేతులు వెనక్కి జాపి మొగుడి మెడచుట్టూ అల్లేసి, అతగాడి ఎత్తైన ఛాతీమీద మెడ వెనక్కి వాల్చి పరవశంతో అరమోడ్పుగా కళ్ళు మూసేసుకునుందేమో , ఆవిడ మొహం స్పష్టంగా కనిపించటంలేదు…
…చేతులడ్డం లేనపుడు ఆవిడ గుబ్బలు తళతళా మెరిసేలా తోమి బోర్లించిన రాగి చెంబుల్లా బింకంగా ఉన్నాయ్…
… ఇంత బిగువుగా ఉండవే చూపులకీ!… రంగు కూడా తేడాగా ఉందే?!… అనిపించినా , వా టి క్కూ డా మేకప్ తగిలిస్తుందేమోలే!…అనుకుంటూ తనే సమాధానం చెప్పుకుని, …బాత్రూంలో ఇంత వేడిగా ఉందేంటీ!…అని స్వగతంగా అనుకుంటూ బనీనిప్పి పక్కనడేసి చూడసాగాడు…
…ఇంతలో గురుడు ఆవిడ గుబ్బల్ని కుదుళ్ళ దగ్గర గ్రిప్ చేసి మెత్తగా నొక్కడం మొదలెట్టాడు …ఇ స్స్!… ఏ…య్య్…నె మ్మ దీ!… అంటూ జీరగా మూలుగుతూందేతప్ప, అతగాడి వేళ్ల పట్టుని విడదీయడానికి ప్రయత్నించటంలేదు…
…గోధుంపిండి ముద్దల్లా నలిపేస్తే గానీ నాటదేమో ఈవిడకి!…నే చేస్తాగా ఆ పనీ!…అనుకుంటూ చూడసాగాడు…
…ఆ మెత్తటి ఒత్తుళ్ళకి పైమొనలు చింత పిక్కల్లా ఎదరకి పొడుచుకొస్తున్నాయ్… వాట్ని వీలైనంత ముందుకి లాగి జపమాలలో రుద్రాక్షలా మెల్లిగా అటూ, ఇటూ తిప్పుతున్నాడు…లొంగకుండా తిరుగుబాటు చేస్తున్నాయవి… ఆమాటే చెవిలో చెప్పినట్లున్నాడతగాడు… చుంబనాలవల్ల అప్పటికే వాచిపోయిన పెదాలమీద ఓ గర్వపు చిరునవ్వు మెరిపించింది తప్ప కామెంటేం చెయ్ లేదావిడ…
…కసిగా మెలిపెట్టేస్తే ఏవంటుందో!… అనుకుంటూ ఫోకస్ ఎడ్జెస్ట్ చేసుకున్నాడు కుమార్…
…ఆవిడ గుబ్బల్నలా సుతారంగా మర్దిస్తూనే చెవిలో సన్నగా ఏదో పొగడ్తలు గుప్పిస్తున్నాడేమో , ఆవిడ బుగ్గలు ఎర్రబడిపొతున్నాయ్…..పెదాలు విచ్చుకుంటున్నాయ్…
…ఉం డుం డి వా ట్నందుకుంటున్నాడతగాడు… ఓ అరక్షణం తర్వాత …ప్ ప్చ్… అంటూ పెదాలు విడివడ్డ చప్పుళ్ళు … కాసేపు బరువైన ఆడ ఉఛ్వాస నిశ్వాసాలూ , ఆపైన మళ్ళీ రెండు జతల పెదాల లాకూ!…
…ఎంగిలి ముద్దులంటే ఇష్టంలాఉందీవిడకి!…నా గరుకు గెడ్డాన్నీ , మీసాన్నీ భరిస్తుందో లేదో!?… చూద్దాం!…అనుకున్నాడు కుమార్…
…ఈలోగా ఒళ్ళోఉన్నావిడ పెదాల్ని జుర్రుకుంటూనే , మరోపక్క మొత్తని రెండుచేతుల్తో కాస్త పైకెత్తి పట్టుకుని, రోట్లో రుబ్బురోలు పొత్రం తిప్పినట్లు తిప్పడం మొదలెట్టాడు ప్రకాష్…
…బానేఉందే ఈ స్ట్రోకూ!… రివర్సుగానూ , ముందుకీ వెనక్కీనూ ట్రై చేస్తే!?…అనుకుంటూ ఆసక్తిగా చూడ్డం మొదలెట్టాడు…
… ఈ రతి హింసని తట్టుకోలేకపోయిందేమో ఆవిడా!… …ఊఁ…ఊఁ… అంటూ అతగాడి తొడలమీద చేతులాన్చి, చేతుల బలంతో మొత్తని చాతనైనంత పైకెత్తడం , ఆపైన కూలబడిపోడం మొదలెట్టేసింది…
…బ్లూ ఫిల్మ్ చూస్తూన్నట్లుంది కుమార్ కి… లేపి లేపి దెం గా ల్లా వుందీవిడ్ని!!…అనుకున్నాడు మధ్యగోడకి తన మొత్తనొత్తేసుకుంటూ…
…ఉప్పందినట్లుగా ఆవిడ పిర్రలకింద చేతులేసి , తన తొడలమీంచి పైకెత్తి దింపుకోడం మొదలెట్టాడు… అప్పుడప్పుడు ఓ మూడ్నాలుగంగుళాలు పైకెత్తి …కాసేపక్కడ ఆపి , ఆ పైన దింపుకుంటున్నాడొళ్ళోకి…
…అలా మెల్లిగా దిం పు కునే బదులు ఒక్క సారి విదిలేస్తే!…నషాళమంటిపోతూంది లంజకి!…అలా చెయ్యాలి!…అనుకుంటూ మళ్ళీ అతగాడి పని మీద కాన్సన్ట్రేట్ చేశాడు…
…జ…స్ట్…ఒళ్ళో కొస్తూందనగా తన మొత్తకి ఓ అప్పర్ జెర్క్ ఇస్తున్నాడతగాడు… అలా చేసినప్పుడల్లా ఆవిడ …అ బ్బా!… అని మూలుగుతూ బొడ్డునో , దానికి మరో రెండంగుళాల పైనో వేళ్ళతో రుద్దుకుంటూంది శమనగా!…
…అ క్క డి దాకా ది గు తు న్నట్లుంది లంజకి …అని కసిగా అనుకుంటూ బాత్రూం గోడమీద ఒత్తిడి పెంచాడు కుమార్…
…ఈలోగా ఊపందుకున్నాడు ప్రకాష్… ఆవిడ పిఱ్ఱల్ని ఓ అరడుగు పైగా పైకెత్తి మరీ దింపుకుంటున్నాడతగాడు…పైకెత్తినప్పుడల్లా తెల్లటి స్త్రీ మదం పులుముకున్న అతగాడి మగతనం , ఆవిడ కాఫీరంగు పూరెమ్మల్లోంచి కొంత వరకూ బైటికి రావడం స్పష్టంగా కనిపిస్తూంది డ్రెస్సింగ్ మిర్రర్ లో…
…కాఫీ రంగులో ఉన్నాయేంటవీ?!… అనిపించినా …దెబ్బలు తిని తిని అ లా ఐపోయాయేమోలే!…అని సర్దుకుంటూ స్టడీ లో పడ్డాడు…
…బైటికొచ్చిందాని మందం బట్టి అంచనా వేస్తే లోపల మరో అంతైనా ఉంటూందనిపిస్తూంది …
…అంటే ఎదవగాడిది నా దానికన్నా బా ర న్న మాట!…అనుకునేసరికి లోలోపల్నుంచి ఈర్ష్య పొంగుకొచ్చినా , …ఆఁ… లావు నా దానికన్నా బా గా తక్కువ!… అని సరిపెట్టుకుంటూ చూడ్డం కంటిన్యూ చేశాడు…
… ఇక దింపుకున్నప్పుడల్లా మళ్ళీ కాండందాకా పూరెమ్మల్లో ది గి పోతూంది…
…ఆ రెమ్మల్లోంచి తె ల్ల టి , చిక్కటి, రతిమదం బైటికొచ్చేసి అతగాడి మగతనం చుట్టూతా పేరుకుంటూంది…
…ఛ!…మేం లో పలి కెళ్ళలేకపోతున్నామే!… అన్న అక్కసుతో బలిసిన నిమ్మకాయల్లాంటి అతగాడి వృషణాలు ఆవిడ పూరెమ్మల మీద మరపా వాయించేస్తున్నాయ్… అ వి బైటుండిపోయిన రతిగంధానికి మరింత జతచేసి, అతగాడి వృషణాలకి పులిమేసి , వాట్ని బుజ్జగిస్తున్నాయ్ …అలాంటి ఘాటు పోటు పడినప్పుడల్లా…
…ఆ తాకిడికి …అ మ్ఁ మ్మాఁ !… అ బ్బా!!!…అంటూ మూలిగేస్తూందావిడ, కళ్ళు తృప్తిగా మూసేసుకునీ ! … అతగాడి చేతులు ఆవిడ రొమ్ముల్నివిదిలేశాయేమో , అవి కింది పోట్లకి రిథ్మిక్ గా పైకి లేచి లేచి పడుతున్నాయ్… మంగళ సూత్రం బిళ్ళలు ఆఛ్ఛాదన లేని ఆవిడ రొమ్ములమీద పడుతూ …థప్క్…థప్క్…మని తాళం వేస్తున్నాయ్…
…అప్పుడప్పుడు కళ్ళుతెరిచి జరుగుతూన్న వీరాంగాన్నిఎదురుగాఉన్న డ్రెస్సింగ్ టేబుల్ మిర్రర్ లో తృప్తిగా చూసుకుని మరీ కళ్ళు మూసేసుకుంటూందావిడ…
…ఆ బిళ్ళలూ , అవున్న బంగారం చైనూ చాలా పరిచయంగా కనిపిస్తున్నాయేంటీ?… అని కుమార్ మల్లాగుల్లాలు పడుతూండగానే…
…అవతల ప్రకాష్ ఒళ్ళోఉన్నావిడ చటుక్కున కళ్ళు తెరిచి , పక్కనేఉన్న సెల్ ఫోనందుకుని టైంచూసి , … గ్రేస్ టైం దాటి పావుగంటైంది…అ యి నా రెం డే సార్లౌ త!…అంటూ అతగాడి వైపు చురచురా చూసి , చివుక్కున ఒళ్ళోంచి దిగిపోయింది , పెట్టీకోటుని కిందకి ఒదిలేసి దాంతోనే తొడల మధ్య త డి ని ఒత్తుకుంటూ…
…ఇంతలో ఆవిడ చేతులో ఉన్న సెల్ ఫోన్ మోగింది… కాలర్ పేరు చూసి కట్ చెయ్యబోయి స్పీకర్ ఆన్ చేసింది, ప్రకాష్నుంచి దూరంగా జరిగే కంగారులో!…
…ఇంకేముందీ!…కవితా!…ప్లీజ్!!…కట్ చెయ్యకు!!…అంటూ దుఃఖ్ఖం తో పూడుకుపోతూన్న ఓ ఆడగొంతు అభ్యర్థన …బఁయ్య్…మని వినిపించింది ముగ్గురికీ…
…చటుక్కున స్పీకర్ ఆఫ్ చేసి , అవతల మనిషి చెప్పేదో అరక్షణం విని , …సరే!…నే ఒస్తున్నా!…అంటూ కాల్ కట్ చేసి చటుక్కున కింద పడున్న బ్లౌజూనెక్కించుకుని , చీర చుట్టేసుకుంటూంటే…
…ఏ…య్… క వీ!… ఏంటా దిక్కుమాలిన కండిషనూ?!… నా క్కా లే!… చూ డు!!… అని ఇంకా నిగిడే ఉన్న తన మ డ్డ ని ఆవిడ కి చూపిస్తూ నడుమట్టుకుని మీదికి లాక్కోబోయాడు…
…ఎ హె!…నే వెళ్ళాలి…అర్జంటు పనుంది…ఒ దు లు…అంటూ గిజగిజలాడి విడిపించేసుకుని , …ఐనా ఓ రెండు సార్లె లా గూ అయ్యిందిగా!…మా ఆయనొచ్చేసే టైం కూడా ఐంది!… వీలు చూసుకుని మరో సారొస్తాగా!…అంటూ అతగాడ్ని వగల్తోనూ, మాటలతోనూ బుజ్జగిస్తూనే చకచకా తల దువ్వేసుకుని , బాగ్ అందుకుని బైటకి పరిగెత్తింది కవిత…
…టైముంటే ఇం కా దెం గిం చు కు నే దన్న మాట…అది చాల్నట్టు వీలు చూసుకుని మరో సారొస్తా!…అని ప్రామిస్ కూడా చేస్తుందా?! …లం…జ!… సిగట్టుకు లోపలికి లాక్కొచ్చి దీని భరతం పడ్తా!…అని భార్యని బండబూతులు తిడ్తూనే పెరీస్కోపుని జాగ్రత్తగా తీసి మడిచి బాత్రూంలోంచి బైటికి పరిగెత్తాడు కుమార్…/113
… ఓ రెండంగల్లో బాత్రూం లోంచి బెడ్రూం దాటుతూంటే ఒంటిమీద సోయొచ్చింది కుమార్ కి.
…కారణం …అత్తారిచ్చిన అల్మారాకి ఫిక్స్ చేసిన అద్దం లో అర్థనగ్నం గా తను కనిపించడం… దాంతో చటుక్కున వెనక్కొచ్చి అద్దం ముందు నిలబడి పోయి తన స్థితిని చూసుకున్నాడు… ఒంటిమీద బనీను లేకపోడంతో దట్టమైన జుత్తుకింద కప్పడిన దిట్టమైన ఛాతీ కనిపించింది…దీనికి రుద్దించాలి, ఆ నాకొడుకు భార్య చ ళ్ళు…అని కసిగా అనుకుంటూ , ఒదులైపోయిన లుంగీ బిగిస్తూంటే తడిబారిపోయిన ముందుభాగం దర్శనమిచ్చింది…
… వీధిలోకిలా వెళ్ళలేనే!…ఛ!… ముందు కవితని పట్టుకోవాలి… ఎవర్తికో ఒస్తానని చెప్తూంది కూడానూ!…ఎలా?…అని స్వగతం చెప్పేసుకుంటూంటే, లుంగీని పైక్కట్టుకుంటే?!…అన్నాలోచనొచ్చి…మరుక్షణం దాన్నమలుచేసి తలుపు వైపు తిరిగాడో లేదో, మళ్ళీ దర్శనమిచ్చేసింది క్షణం క్షణం కీ లుంగీ పైపొరకి వ్యాపించేస్తూన్న తడి మరక…
…ఛీ…నీ యవ్వ!… అని తిట్టుకుంటూ దాన్నూడలాగేసి ఓపక్కకి విసిరేసి మరోటి చుట్టబెట్టుకుని బైటికెళ్లబోయాడో లేదో, …ఆ టో!… అంటూ కవిత పిలుపూ , వెంటనే దొరకడంతో ఎక్కి పోనిమ్మందేమో…ట్ …ర్ర్… మంటూ వెళ్ళిపోతూన్న ఆటో చప్పుడూ వినిపించాయ్…
… వెంటనే తలుపు తీసుకుని గేట్ దాకా పరిగెత్తాడు కుమార్… ఐనా ఫలితం లేకపోయింది…ఆటో మలుపు తిరిగిపోయిందేమో!…కనిపించలేదు …ఏం చెయ్యాలా!…అనుకుంటూ ఓ అరక్షణం అక్కడే తచ్చాడాడు…
… అపుడు ప్రకాష్ బైక్ మీద దృష్టి పడింది… వీడింట్లోనే ఉన్నాడుగా!… బైటికి పిలిచి ఛావగొడ్తా!!…అనుకుంటూ ఆవేశంగా ఆ వాకిలి వైపు వెళ్తూంటే ఇంటిముందో ఆటో ఆగింది…
…ఎవరా?!…అని చూసేసరికి , భుజం మీద నిద్దరోతూన్న కొడుకునేసుకుని ఫోన్లో మాట్లాడుతూ గేట్ దగ్గరకొస్తూన్న పరిమళ కనిపించింది…
… ముందు దీన్నింట్లోకి లాక్కెళ్ళి ఇరగదీస్తే!…ఆ తర్వాత వాడి పని పట్టచ్చు…అనుకునాగిపోయి పరిమళ కోసం వెయిట్ చేశాడు ,బుసలు కొడ్తూ…
…ఐతే పరిమళ ఆటో సందులోకి తిరుగుతూంటే , కవిత ఆటో ఎదురు పడిందనీ … పరిమళ చెయ్యూపుతూన్నా గమనించని కవిత ఆగకుండా వెళ్ళిపోయిందని కుమార్ కి తెలీదు…
…అంతేకాదు…ఆటో కాలనీలోకి తిరుగుతూండగానే పరిమళ సెల్ కి ప్రకాష్ కాల్ ఒచ్చిందనీ, అతగాడితో మాట్లాడుతూనే సందులోకి తిరిగిందనీ , ఇల్లు కొంతదూరం ఉన్నప్పుడే తనని చూసిందనీ , చూసిన వెంటనే తన వాలకం పసికట్టేసిందని కూడా తెలీదు కుమార్ కి…
…ఈలోగా గేట్లోకడుగెట్టిన పరిమళ …సరే!…నే కాసేపట్లో ఇంటికొచ్చేస్తా!…నువ్వెళ్ళిరా నీ పనిమీద!… అని మామూలు స్వరంతో అన్నా , …చలేస్తుందన్నావ్ గా!తొందరగా ఒచ్చేయ్!…అని జీరగా అంటూ కట్ చేసి,
తను కనిపించగానే ఏదో అంటూ చెయ్యిట్టుకోబోయిన కుమార్ చేతిని పక్కడుగేసి తప్పించుకుని , చలాకీగా అతగాడ్ని దాటి , ఉపాయంగా తనే అతడి చెయ్యట్టుకుని , …ఉ…ష్ష్… అంటూ , తన పెద్ద పేద్ద కళ్ళతోనూ , సున్నాలా చుట్టిన ఎఱ్ఱటి పెదాల్తోనూ నిశ్శబ్దం అన్నటు సైగచేస్తూ , చురుగ్గా అతగాడింట్లోకే దారితీసింది , మెట్లెక్కుతూనే చకచకా కళ్ళు తిప్పేసి , ఎవరూ చూడటం లేదని రూఢి చేసుకుంటూ…
…మంత్రముగ్ధుడిలా ఆవిడ వెనకే నడిచాడు కుమార్…
…ఇంతలో తనింటి తలుపు దగ్గర అడుగుల చప్పుడు విన్న పరిమళ , రెండడుగుల్లో బెడ్రూంలో దూరి పిల్లాడ్ని దివాన్ మీద పడుకోబెట్టి , మరుక్షణం వరండాలోకొచ్చి , ఏం జరుగుతూందో అర్థం కాక మెల్లిగా ఒస్తూన్న కుమార్ చెయ్యుచ్చుకు లోపలికి లాగి , చప్పుడుకాకుండా వీధి తలుపేసి , కిటికీ పక్కన జేరింది , ఈలోగా ఆత్రపుగొడ్డులా తనని వెనకనుంచి చుట్టేసి తడిమేస్తూన్న కుమార్ చేతుల్ని అదుపుచేస్తూ…