ముందుమాట:
సరదాగా గడిపాను.. ಆ
నేను 10 సంవత్సరాల క్రితం ఆఫీసు పనిమీద ఆస్ట్రేలియా కు వెల్లాను.. 30 రోజులు ఉన్నాను.. అక్కడ మెల్బోర్న్, సిడ్నీ లలో మధుర స్మతులను కథగా రాద్దామనుకున్నా.. గాని జరిగిన కథ ను ఉన్నది ఉన్నట్లుగా రాయాలంటే ఉన్న కష్టాలు.. నా సీరియల్స్, “ఏ దిండుకావాలో తీసుకో”, “మూర్తిగారి ముంతనాకుళ్ళు”, రాస్తున్నపుడు తెలిసింది. ఈ మధ్యన సురేఖ గారి “ప్రౌఢ” చదువుతున్నప్పుడు.. ఒక పల్లెటూరి లో పుట్టి పెరిగిన ప్రౌఢ ఆస్ట్రేలియా లో అడుగుపెడితే ఎలా ఉంటుందన్న ఆలోచన వచ్చి.. ఇలా మొదలు పెడుతున్నాను..
ఈ కథను ఇన్సెస్ట్ కథ అనుకుంటారేమో మరి.. కాదండోయి పేరులో “దంచన్నా” అని ఉంది కదా అని మీకనుమానము రావచ్చు.. రాయలసీమలొ ఒక పరాయి మొగవాడిని “అండి” అనేబదులు “అన్నా” అని సంభోదిస్తారు.. ఏ పల్లెటూరికెల్లినా “ఏమన్నా బాగున్నావా…… ఎప్పుడొచ్చినావన్నా” వినవస్తుంది మరి.
నాకు ఎప్పడూ స్పూర్తి నిచ్చే నా చాట్ స్నేహితులు, రవి, సత్య, ప్రియ, శుభ లు ఈ కథ రాయడములో కూడా తమ సహకారము అందిస్తూ.. నాకు ఈ సీరియల్ రాయడములో “కథను బాగా దంచన్నా….”, అంటూ…. మంచి మూడ్ తెప్పిస్తున్నారు… మిమ్ములను రక్తి కట్టించాలని మా అందరి ప్రయత్నము….
ఇక
దంచనా
మరి…
ఆబ్బా ఎన్నాళ్ళకి నాకోరికతీరింది.. పెళ్ళయ్యి 10 ఏళ్ళు అయినా ఇంతవరకూ ఒక్కసారికూడా మావారు నన్ను వేరే దేశానికి తీసుకొనిరాలేదు. ఎప్పడడిగినా “నాకు బిజినెస్ పని లో తీరికే ఉండదు.అందులో నీకు తెలుగుతప్ప వేరే భాష రాదు. నీవెంట ఎప్పుడూ ఉండాలంటే నాకయ్యే పని కాదే వరం!.. ఈసారి
చూద్దాం…ఈసారి చూద్దాం….. అంటూ ఇన్నేండ్లు సరిపుచ్చాడు. అప్పటికీ ఒకసారి సింగపూర్ కు ప్రయాణమేసాము తీరా బయలుదేరే రోజు నాకు ముట్టయింది. మంచి శకునము కాదని నేనే వద్దన్నాను. అప్పటినుంచి మావారికి నేను అడిగితే చాలు మండి పడతాడు. ఇప్పుడు మాత్రము నేను వదలలేదు…. అందులో పదిరోజులంటే మాటలా…. తనను విడిచి ఉండలేనని
మంకుపట్టు పట్టితే, ఇక తప్పదని నన్ను ఈరోజు ఆస్ట్రేలియాలో మెల్బోర్న్ కు తీసుకొని వచ్చాడు. మా వారికి మైన్ స్ బిజినెస్(గనుల వ్యాపారమంట) కు సంబంధించి ఇక్కడ ఆఫీసు ఉంది… అందుకే 6 నెలలకొకసరి ఇక్కడికి వస్తుంటాడు.
ఇదేమి ప్రయాణము రా బాబూ.. నేను హాయిగా విమానములొ
…
అలసట లేకుండా రావచ్చు కదా అనుకుంటే 20 గంటల ప్రయాణములో వొళ్ళు హూనమయిందనుకొండి అందులో
..
పెళ్ళికి వెళ్ళినట్లు పట్టుచీర కట్టానా, ఇక నాసంగతి దేవుడికి తెలుసు.వళ్ళంతా చిమ చిమ లాడుతుంది. ఇక తొడల మధ్య ఎలా ఉంటుందో మీరే ఊహించుకొండి.
అప్పుడు
హెూటల్ రూములోకి వచ్చి పడ్డామోలేదో.. “హమ్మయ్యా….. అనుకుంటూ బెడ్ మీద వొరిగిపోయాను.. మధ్యాహ్నమయింది… మావారు నన్ను చూసి, చిరుకోపముతో “ఇప్పుడు తెలిసిందా ఫారిన్ ట్రిప్ అంటే… ఫారిన్ వస్తా ఫారిన్ వస్తా అంటూ ఎగురుకుంటా బయలుదేరినావు కదే… పట్టుచీర వద్దే అన్నా నువ్వు వినుకుంటే కదా… ఏదొ పెళ్ళి తాంబూళాలకు పోతున్నట్లు కట్టుకొని వచ్చావు…. సరే…. నేను ఆఫీసుకు వెల్తాను కాని.. నువ్వు బాగా అలసిపోయినావు. చేసేదేమీలేదుకదా… స్నానము చేసి తిండితిని పడుకో.. నేను స్నానముచేసి ఇప్పుడే వస్తాను. వచ్చి తిండి తెప్పిస్తాను.. అంతలోపల నువ్వు స్నానము చేద్దువు కాని…”, అని వడి వడిగా బాత్రూముకు వెళ్ళాడు.
వచ్చి హాయిగా ఒకరోజు రెస్ట్ తీసుకోకుండా ఈమహానుభావుడు ఇప్పుడు కాదు అప్పుడు ఆఫీసుకు పోతున్నాడంటే, ఇక ఈ పది రోజులు నా పని గోవిందే గోవిందా.. పెళ్ళాం పక్కనుంది కదా కబుర్లు చెప్పొచ్చుకదా…. ఇక్కడికి వస్తే కొద్దిగ మారతాడనుకుంటే ఏమి లాభములేదు… ఇక ఈరూములొ
టివిచూసుకుంటా పడిచావల్సిందేనేమో.. అని తను బాత్ రూం నుంచి ఎప్పడొస్తాడా అని ఎదురుచూస్తున్నాను.
ఇంతకూ నాగురించి చెప్పాలి కదా.. నా పేరు వరలక్ష్మి.. వయస్సు 34. నేను పుట్టింది పెరిగింది కడప జిల్ల లో ఒక పల్లెటూరు. పదవ తరగతి రెండుసార్లు తప్పేటప్పటికి ఇక మా అమ్మానాన్నలకు తెలిసిపోయింది. నాకు గొడ్ల పనితప్ప వేరే పని చాత గాదనుకున్నారేమో… చదువు మానిపించారు. పెళ్ళి సంభంధాలు మొదలు పెట్టారు. నా దురద్రుష్టముకొద్ది నేను 5′ 8″ ఎత్తు ఉన్నందున నాకు ఒక్క సంభందం కూడా కుదరలేదు. అందరూ నన్ను సినిమాలో జమున లాగా ఎంత అందముగా ఉందంటూ మెచ్చుకొనేవాళ్ళే.. కాని ఏమి లాభము వచ్చినవాళ్లంతా అమ్మాయి మావాడికన్నా పొడుగు అని వెనక్కి పోయేవాళ్ళే.. కాలము ఎలా సాగిపోయిందొ ఏమొ.. అలా ఇరవై లో పడ్డాను.. మా అమ్మా నాన్నలు ఆశవదులుకున్నారు.. చదువా అబ్బలేదు, ఈ కొంగకు పెళ్ళెప్పడవుంతబ్బా అని వాళ్ళ దిగులంతా నామీదనే.
నాకు ఒక్కడే అన్న ఉన్నాడు. నాకన్న 5 ఏండ్లు పెద్ద.. పేరు చంద్రం హైదరాబాదులో ఇంజనీరుగా గవర్నమెంట్ ఉద్యోగము చేస్తున్నాడు. ఓసారి మా అమ్మ తొ బాటు అన్న ఊరికి వెళ్ళాను. నా అద్రుష్టమని చెప్పాలి. చింఆ అన్న కు తెలిసినాయన అందులొ మా కులము వాడైన ఒక పెద్ద మనిషి(ఇప్పుడు మా మామ లెండి) ఒకరోజు కాకతాళీయముగా మా అన్న ఇంటికి వచ్చి నన్ను చూసాడు. అంతే వాళ్ళ అబ్బాయికి నేను సరిపోతానని మా అన్నను వియ్యమందమని అడగడముతో.. మా అన్న ఒక్కసారి ఎగిరిగంతేసాడు. నేను పళ్ళెబాపతు అని చెప్పినా వాళ్ళు వినలేదు. మేమూ పల్లెటూరి నుంచి వచ్చిన వాళ్ళమే బాబూ అని… చిల్లి కట్నము లేకుండా పెళ్ళి చేసేసారు. తంతే నేతి గారెల బుట్టలో పడిందే ఈ బుజ్జిముండ అని మా అమ్మా నాన్నల సంతోషం ఇంతా అంతా కాదు. అలా అయిందండోయి నా పెళ్ళి.
మావారు ఆరడుగుల ఆజానుబాహుడు. అందుకేనేమో నేనైతె సరయిన జోడి అని పెళ్ళి కుదిర్చారు. సిటీలో ఉన్నా మా ఇంట్లో ఇంకా పల్లెటూరి వాతావరణమే ఉంది. అందులో కడప వాళ్ళం
కదా.. మా పళ్ళెటూరి బుద్దులు ఎక్కడికిపోతాయి మరి. మావారు యూనివర్సిటిలో M.Com చదివినా.. భాషలోనూ.. చేతల్లోను.. నాకు సరిపోతాడు. ఒక్క ఇంగ్లీష్ లొ మాట్లాడటము తప్ప…….
అమ్మో మరిచేపోయాను అందుకేనేమో మావారు భయపడి నన్ను ఎక్కడికి తీసుకొనిపోలేదు. ఇప్పుడర్తమవుతుంది.. కొంపలు మునిగిపోయాయిరా బాబూ.. ఇక ఈ పది రోజులు
జైలు గోడలు లెక్క పెట్టుకొన్నట్లు ఈ రూము లో ఏమేముండాయో లెక్క పెట్టుకోవాల్సిందేనా… మొగుడు పక్కనున్నాడు కాబట్టి సరిపోయింది. 20 గంటల ప్రయాణములో ఒక ముక్క కూడా పక్కవాడితో మాట్లాడలేదు. ఆసలుకు వాళ్ళు మాట్లాడేది నాకు ఒకముక్క కూడా అర్హమైచస్తేకదా.. అందులో వాళ్ళను చూస్తుంటేనే ఏదోలాగా కనపడే వాళ్ళ తొడలు లాగా పొట్టిడ్రెస్సులు, పిటపిటలాడే జీనులు వేసుకున్నారు.. తెల్ల ములైతే మరీ.. ముందుకు వంగారంటే సగము సళ్ళు కనిపిస్తున్నాయి.. ఆ జీను పాంట్లను చూస్తుంటే.. నాపిర్రలు ఇంత సైజులు అని
ఉంది…
చూపెట్టడానికేనేమో అనిపిస్తుంది.. అబ్బా ఎలా వేసుకుంటారో మరి.. చీర కడితేనే ఇంత విసుగేస్తుందే.. ఇక ఆ జీనులు వేసుకుంటె తొడలమధ్య ఎలా భరిస్తారో మరి.. సరే చూద్దాము ఈ పదిరోజులు అని అనుకుంటూ ఉండంగానే మావారు బాత్రూమునుంచి వచ్చారు.
Cంఆవారిని అలా వొంటిమీద ఒక్క టవల్ తో చూసేసరికి వంట్లో జివ్వుమన్నది. అందులో రూములో ఇద్దరమే కదా.. ఒక రవుండు వేసుకుందామనిపిస్తుంది.. అమ్మో!… ఈ మహానుభావుడా.. అంతేసరి. వచ్చిన వెంటనే ఒకనిముషము కూడా ఆగకుండా ఆఫీసు కు బయలుదేరాడు.. అడిగితే ఇంకేమన్న ఉందా.. ముడ్డికింద ముప్పది నాలుగేళ్ళు వచ్చాయి.. ఇంకా దూల తగ్గలేదా అని వాయిస్తాడేమో…….. సరె ఇక ఆలోచించుకుంటా కూర్చుంటే అంతే సంగతులు…. ఆలస్యము చేసానని నామీద మళ్ళీ బుసలుకొడతాడేమో మరి. అని ఆదరా బాదరాగా బాత్రూముకు వెళ్ళాను..
బోల్ట్ కూడా పెట్టుకోకుండా తలుపడ్డమేసి చక చకా బట్టలు విప్పేసుకుని, వాటిని ఒక మూలకు విసరి, అప్పుడు
చెప్పేవాడు. ఇక్కడ ఒక్కదాన్ని బట్టలు లేకుండా ఎదురుగా కనిపిస్తున్నా ఈయనకుమొడ్డ లేవటములేదేమిరా బాబూ…. అని మనసులో అనుకుంటూ.. “అబ్బా మీ ముందర ఎన్నిసార్లు నిలబడలేదూ.. ఎప్పడూ చూసిండే కదా.” అని ఆయనవంక ఒక చూపు చూసేసరికి… “సరె సరె… ఇదిగో!”… అని అన్ని టాపులు ఎలా తిప్పాలో చూపెట్టి మళ్ళి నావైపుకు కూడా చూడకుండా బయటికి వెళ్ళాడు. నాకు అంతవరకు ఎక్కిన కిక్కు దెబ్బకు దిగిపోయింది.. ఇదేమి మొగుడురా బాబూ. శోభనము రోజు అంత కసి కసిగా తెల్లార్దులూ దెంగిన వాడు.. ఇలా మారిపోయాడేమిటీ.. అసలుకు ఇలా ఇక్కడికి పిలుచుకొచ్చింది ఉన్న పదిరోజులూ మళ్ళీ శోభనపు రోజుల్లాగా గడుపుదామని అందులో మావారిది బారెడు పొడుగుంటుంది. దెంగుతుంటే స్వర్గం కనపడుతుందనుకో…